Nowe informacje ujawnione przez J.K. Rowling na portalu Pottermore na temat wszystkich tych elementów magicznego świata, które związane są z Hogwartem.
– Nie możecie tego zrobić bez mojej zgody, no i musielibyście mieć kilka moich włosów.
– No i w tym miejscu nasz plan się wali, to fakt – powiedział George – bo przecież nie zdobędziemy paru twoich włosów bez twojej zgody.
– No jasne, jest nas tylko trzynaścioro na jednego faceta, któremu na dodatek nie wolno użyć czarów, nie mamy szans – dodał Fred.
Nowe Rozdziały na Pottermore, część I - informacje o młodości Remusa Lupina
raven: W nowych rozdziałach "Więźnia Azkabanu", udostępnionych kilka dni temu na pottermore.com, J.K. Rowling ujawniła szereg informacji na temat Zmieniaczy Czasu, Patronusów, Zaklęcia Fideliusa oraz pochodzenia, dzieciństwa i życia Remusa Lupina zanim trafił do Hogwartu jako nauczyciel Obrony Przed Czarną Magią. W pierwszej części wiadomości przetłumaczonych przez Matthew Raven otrzymujecie garść informacji o Lunatyku. Miłego czytania!
Urodziny: 10 marca
Różdźka: cyprys, włos jednorożca, 10 1/4cala, giętka
Dom: Gryffindor
Specjalne zdolności: wyjątkowo utalentowany w Obronie przed Czarną Magią, wilkołak
Pochodzenie: ojciec czarodziej, matka mugolka
Rodzina: żona Nymphadora Tonks, syn Edward Remus (Teddy) Lupin
Rodzice
Ostatnio otwarte rozdziały "Więźnia Azkabanu" na stronie pottermore.com rzucają nieco więcej światła na życie i pochodzenie Remusa Lupina. Poznajemy historię młodego i utalentowanego Lyall'a Lupina, który staje się znanym na całym świecie autorytetem w temacie zjaw pochodzenia innego niż ludzkie. Rodzice Remusa poznają się podczas jednej z wypraw badawczych Lyall'a. Piękna mugolska pracownica zakładu ubezpieczeń w Cardiff - Hope Howell, podczas spaceru w lesie staje się ofiarą ataku Bogina. Na pomoc jej udaje się oczywiście obecny w tym miejscu Lyall, przepędzając intruza i proponując bezpieczny powrót do domu. W ten sposób romans kwitnie, Lyall oświadcza się swojej wybrance, a wszystko kończy się małżeństwem i weselnym tortem z Boginem na jego szczycie. Rok po ślubie pierwszym i jedynym owocem tej miłości staje się Remus Lupin. Mały, szczęśliwy i zdrowy chłopiec, wykazujący wczesne oznaki zdolności magicznych. Oboje rodziców nie może doczekać się, kiedy chłopiec pójdzie w ślady ojca i zacznie uczęszczać do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie.
Ugryziony
W momencie kiedy mały Remus kończy 4 lata, nad światem czarodziejów zaczynają narastać ciemne chmury i obserwuje się coraz większą liczbę przypadków użycia czarnej magii. Za wszystkim stoi oczywiście znany nam Lord Voldemort, który rośnie w siłę i zleca śmierciożercom rekrutację różnych mrocznych stworzeń, by dołączyły do niego w próbie obalenia Ministerstwa Magii. W odpowiedzi na nadchodzące zdarzenia, Ministerstwo Magii powołuje odpowiednie służby i prowadzi nabór osób posiadających znaczącą wiedzę na temat mrocznych stworzeń, nawet tych mniejszych, jakimi są poltergeisty i Boginy. Pośród tych osób znajdował się Lyall Lupin, który chętnie przyjął posadę w Departamencie Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami. To w tym miejscu spotyka wilkołaka Fenrira Greyback'a, przyprowadzonego na przesłuchanie w sprawie śmierci dwójki mugolskich dzieci.
Jako że Rejestr Wilkołaków nie funkcjonował prawidłowo, nikt nie miał pojęcia o tożsamości Greyback'a. W owym czasie społeczeństwo czarodziejów odrzucało wilkołaki, a te unikały kontaktu z innymi ludźmi, żyjąc w swoich 'stadach' i unikając, jak tylko mogą, rejestracji. Greyback podczas przesłuchania zeznał, że jest jedynie mugolskim włóczęgą, zupełnie zaskoczonym, iż znalazł się w pomieszczeniu pełnym czarodziejów i przerażonym rozmową na temat biednych zmarłych dzieci.
Przepracowani i ignoranccy członkowie komisji uznali, że ubrany w brudne ciuchy i nie posiadający przy sobie różdżki Greyback mówi prawdę. Nie przekonało to jednak Lyall'a Lupina, który rozpoznał pewne wskazujące znaki w wyglądzie i zachowaniu Greyback'a i zasugerował zatrzymanie przesłuchiwanego na obserwację do pełni księżyca, zaledwie 24 godziny później.
Greyback usiadł w ciszy, podczas gdy Lyall został znieważony przez innego członka komisji, twierdzącego że tematyką, w której jest dobry, są tylko Boginy. Lyall, generalnie łagodny i ułożony mężczyzna, zdenerwował się. Opisał wilkołaki jako 'bezduszne, złe, niezasługujące na nic innego niż śmierć'. Komisja nakazała opuścić pomieszczenie Lupinowi, przewodniczący komisji przeprosił mugolskiego włóczęgę i Greyback został zwolniony.
Czarodziej eskortujący Greyback'a z przesłuchania zamierzał rzucić czar na jego pamięć, by przesłuchiwany zapomniał, że znajdował się w Ministerstwie. Zanim jednak miał szanse by to zrobić, został obezwładniony przez Greyback'a i dwóch współpracowników czających się przy wejściu. Trzech wilkołaków zbiegło.
Greyback nie tracił czasu i podzielił się z przyjaciółmi informacjami o tym, jak Lyall Lupin właśnie ich określił. Ich zemsta na czarodzieju, który twierdził że wilkołaki nie zasługują na nic więcej niż śmierć, będzie szybka i straszna.
Na krótko przed skończeniem przez Remusa Lupina 5 lat, po tym jak zasnął w swoim łózku, Fenrir Greyback dostał się przez okno do pokoju chłopca i zaatakował go. Lyall zdążył dotrzeć do pokoju na czas, by ocalić życie chłopca, wypędzając Greyback'a z domu licznymi i silnymi klątwami. Jednak od tej pory Remus był już jednym z wielu innych wilkołaków.
Lyall Lupin nigdy nie wybaczył sobie słów, które wypowiedział wtedy w obecności Greyback'a. Tak naprawdę podzielał całkiem powszechne zdanie społeczeństwa na temat wilkołaków, ale jego syn był taki jak zawsze - kochany i mądry - z wyjątkiem tych strasznych okresów podczas pełni księżyca, kiedy cierpiał rozdzierające transformacje i stawał się niebezpieczny dla każdego wokół. Przez wiele lat Lyall utrzymywał prawdę na temat ataku w tajemnicy, łącznie z tożsamością sprawcy, obawiając się oskarżeń Remusa.
Dzieciństwo
Lyall zrobił wszystko co mógł, by znaleźć lekarstwo, ale ani eliksiry, ani zaklęcia nie mogły pomóc jego synowi. Od tego czasu życie rodziny było zdominowane przez potrzebę ukrywania stanu Remusa. Lupinowie przenieśli się z wioski do miasta, pozostawiając moment, w którym zaczęły się plotki na temat dziwnego zachowania chłopca. Znajome czarownice i czarodzieje zauważyli, jak mizerny staje się Remus wraz z nowiem, nie wspominając już jego comiesięcznych zniknięć. Remus nie mógł bawić się z innymi dziećmi, by przypadkiem nie zdradził prawdy na temat swojego stanu. W konsekwencji, pomimo kochających go rodziców, Remus był bardzo samotnym chłopcem.
Kiedy Remus był mały, powstrzymywanie go nie było trudne. Zamknięty pokój i mnóstwo uciszających zaklęć zazwyczaj wystarczało. Jednak z czasem chłopiec stawał się coraz silniejszy, kiedy miał 10 lat był w stanie wyważać drzwi i roztrzaskiwać okna. Coraz potężniejsze zaklęcia były potrzebne do powstrzymania go i zarówno Hope, jak i Lyall chudli w obawie i strachu. Uwielbiali swojego syna, ale wiedzieli, że ich społeczeństwo - zaniepokojone i żyjące w obliczu ciemnej mocy - nie będzie wyrozumiałe dla niekontrolowanego wilkołaka. Nadzieje, które kiedyś mieli, legły w ruinach, Lyall uczył Remusa w domu, pewny że jego syn nigdy nie postawi nogi w szkole.
Na krótko przed jedenastymi urodzinami Remusa nie kto inny, jak Albus Dumbledore, Dyrektor Hogwartu, pojawił się nieproszony u progu domu państwa Lupinów. Speszeni i wystraszeni Lyall i Hope próbowali zablokować jego wejście, ale w jakiś sposób, pięć minut później, Dumbledore siedział przy kominku, jedząc podpłomyki i grając z Remusem w Gargulki.
Dumbledore wyjaśnił Lupinom, że wiedział co przydarzyło się ich synowi. Greyback szczycił się tym co zrobił, a Dumbledore ma szpiegów pośród mrocznych stworzeń. Powiedział również, że nie widzi żadnych powodów, dla których Remus nie mógłby uczęszczać do szkoły i przedstawił przygotowania, jakie poczyniono by zapewnić chłopcu pewne i bezpieczne miejsce na czas jego transformacji. Ze względu na szeroko rozprzestrzenione uprzedzenia wobec wilkołaków, Dumbledore potwierdził, iż dla dobra samego Remusa lepiej będzie nie rozgłaszać informacji na temat stanu w jakim się znajduje. Raz w miesiącu Remus może opuścić szkołę i udać się do bezpiecznego i wygodnego domu w wiosce Hogsmeade, chronionego przez wiele zaklęć i dostępnego jedynie przez podziemne przejście z terenów Hogwartu, gdzie może zmieniać się w spokoju.
Podekscytowanie Remusa było większe niż kiedykolwiek pamiętał. Przez całe swoje życie marzył o tym, by w końcu poznać inne dzieci i mieć po raz pierwszy przyjaciół i towarzyszy zabaw.
cdn
Zródło: www.pottermore.com
Napisane przez Matthew Raven
dnia 03 August 2013 22:24
Dom:Gryffindor Ranga: Czwartoroczniak Punktów: 203 Ostrzeżeń: 1 Komentarzy: 49 Data rejestracji: 26.07.10 Medale: Brak
Bardzo ciekawy tekst! Dużo można się dowiedzieć, szczególnie, że ja sama uwielbiam Remusa Denerwował mnie James i Syriusz, ale on ich uspokajał i wtedy było fajnie Poza tym, zawsze było mi szkoda biednego Looniego
Rekord OnLine: 5422 Data rekordu:
10 September 2024 23:44
"Hogsmeade.pl" is in no way affiliated with the copyright owners of "Harry Potter", including J.K. Rowling, Warner Bros., Bloomsbury, Scholastic and Media Rodzina.
Drogi UĚźytkowniku, w ramach naszej strony stosowane sĂ pliki cookies. Ich celem jest ÄšÂwiadczenie usÄšÂug na najwyĚźszym poziomie, w tym rÄĹwnieĚź dostosowanych do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawieĚ przeglĂ darki dotyczĂ cych cookies oznacza, Ěźe bĂÂdĂ one umieszczane w Twoim urzĂ dzeniu. W kaĚźdej chwili moĚźesz dokonaĂ zmiany ustawieĚ przeglĂ darki dotyczĂ cych cookies - wiĂÂcej informacji na ten temat znajdziesz w polityce prywatnoÄšÂci.
Drogi UĚźytkowniku, w ramach naszej strony stosowane sĂÂ
pliki cookies. Ich celem jest ÄšÂwiadczenie usÄšÂug na najwyĚźszym poziomie, w tym rÄĹwnieĚź dostosowanych do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawieĚ przeglĂÂ
darki dotyczĂÂ
cych cookies oznacza, Ěźe bĂÂdĂÂ
one umieszczane w Twoim urzĂÂ
dzeniu. W kaĚźdej chwili moĚźesz dokonaĂ zmiany ustawieĚ przeglĂÂ
darki dotyczĂÂ
cych cookies - wiĂÂcej informacji na ten temat znajdziesz w polityce prywatnoÄšÂci.
Denerwował mnie James i Syriusz, ale on ich uspokajał i wtedy było fajnie 
Poza tym, zawsze było mi szkoda biednego Looniego 
