Szanowny Panie!
Skromnie uważam, że będąc Polakiem zna Pan Biblię niemal jak własną podszewkę, tudzież bieliznę. Słyszał Pan również zapewne o postaci Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, Pana Naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, a umęczon pod Ponckim Piłatem umarł i pogrzebion trzeciego dnia zmartwychwstał, słyszał Pan również zapewne o Jego cudach, że wspomnę tu choćby cud w Kanie Galilejskiej, polegający na zamienieniu wody w wino, czy rozmnożenie chleba i ryb (proszę, niech Pan mnie nie pyta, jakie to były ryby; kiep jestem z łowiectwa, choć mój znajomy, Stefan Jankowicz Kaczmarczyk, z pochodzenia Rosjanin, ma żyłkę do wędki, i nie chodzi mi tu tylko o przedmiot kryjący się pod postacią długiej i dość wytrzymałej linki, na którą montuje się haczyk i rzuca na głęboką wodę, lecz o żyłkę w znaczeniu zdolności, ukierunkowań i inklinowań do tejże formy spędzania wolnego czasu). Ja osobiście, drogi Panie, przeczytałem zarówno Biblię jak i sagę o Harrym Potterze. I bądźmy szczerzy - ta druga nie umywa się do wielu znanych mi dzieł fantastycznych, że choćby wspomnę Władcę Pierścieni i niezapomnianą voyage do Góry Przeznaczenia, mającą na celu zniszczenie Jedynego Pierścienia, ukutego w czeluściach tejże Góry przez mrocznego władcę Ciemności, Saurona. Mogę więc z całą stanowczością wysnuć wniosek, że podobieństwa prymitywnej sagi potterowskiej do Biblii w sposób radykalny ubliżają całej istocie religii chrystusowej. Komentarz Pański jest tworem, którego, wybaczy Pan, powinien się Pan wstydzić. To trochę tak, jakby, i znów proszę o wybaczenie, będąc małym szkrabem narobiłby Pan w pieluchę w towarzystwie i nie pomny szybko ogarniającego pomieszczenia, w którym owo towarzystwo przesiadywało, fetoru, począł się do nich radośnie uśmiechać. Jeżeli jednak chciałby Pan podtrzymać Swoje poprzednie zdanie, prosiłbym uniżenie o przedstawienie konkretnych argumentów, przemawiających za Pańską wypowiedzią. Dodam na zakończenie, iż czytając Pański post odniosłem wrażenie, że potraktował Pan Harry'ego Pottera jako Mesjasza, którego losem było cierpieć za wszystkich, co samo w sobie jest porównaniem obrazoburczym.
Z ogromnym szacunkiem dla Pana, Pańskiej rodziny, zwierząt domowych i hodowlanych,
Arkadiusz Iwanowicz Swidrygajłow