Nowe informacje ujawnione przez J.K. Rowling na portalu Pottermore na temat wszystkich tych elementów magicznego świata, które związane są z Hogwartem.
- Potter i Chang! - wrzasnęła Pansy na tle chóru szyderczych chichotów - Ej, Chang, chyba coś nie tak z twoim gustem... Diggory przynajmniej był przystojny!
Smoki - istoty z legend, według mitów obdarzone niezwykłą inteligencją. Potrafią mówić, a ich najbardziej znaną cechą jest niepohamowana miłość do skarbów. Wyróżnia je także nieśmiertelność, a także, w przeciwieństwie do innych stworzeń, stale z wiekiem rosną.
Znano je już od wielu, wielu wieków. Na początku uważano, że mają wygląd wyrośniętej jaszczurki bądź czworonożnego dinozaura. Najbardziej słynną cechą ich wyglądu jest to, że posiadają skrzydła i umieją ziać ogniem. Niektórzy twierdzą, że nieliczne ze smoków posiadają kilka głów. Takie są wyobrażenia o europejskich smokach.
Chińczycy twierdzą, że ich smoki ze łba przypominają wielbłąda, z rogów jelenia, z oczu zająca, z uszu byka, z szyi węża, a z korpusu żabę. Łuski smoków chińskich przypominają karpiowe, a pazury mają orłów bądź tygrysów. Ponoć chińskie smoki mają 81 łusek, co jest szczęśliwą liczbą, a ich głos przypomina dźwięk gongu. Czasem oddech smoka ze Wschodu przybiera postać obłoczków, które od czasu do czasu przemieniają się w krople deszczu lub ogniste płomyki. Chińskie smoki najbardziej kochają jadeit i piękne klejnoty - w tym przypadku od swoich europejskich krewniaków się nie różnią, a także jak one, nienawidzą żelaza.
Według mitologii reprezentują siły natury oraz cztery żywioły, przede wszystkim ogień i powietrze. Dla smoka najważniejsza była wolność. Nienawidzą zniewolenia, służenia ludziom (patrz: smoki z Gringotta).
Utożsamia się smoki ze złem, chorobą lub zniszczeniem, natomiast chrześcijanie uważają, że jest to symbol szatana.
Z drugiej strony w Chinach smok to symbol dobroci i łagodności. Nie porywały dziewic, nie zjadały rycerzy ani dzieci. W odróżnieniu do smoków europejskich, chińskie to wspaniałe stworzenia, które przynoszą szczęście i dostatek. Natomiast smoki japońskie w większej mierze przypominają europejskie, które są z nimi spokrewnione, zdarza się od czasu do czasu, że trzeba im składać w ofierze jakąś dziewicę.
Na temat smoków krąży wiele bajek i legend. Najsłynniejsza z nich to opowieść o smoku i Św. Jerzym. Smoki zjawiały się także w wielu średniowiecznych balladach.
Te, najbardziej znane, to smoki z Władcy Pierścieni (Smaug, Glaurung, Ancalagon Czarny) gdzie dzieliły się na dwie rasy: takie, które zieją ogniem, albo takie, które nie mają skrzydeł i ziać ogniem nie potrafią.
Natomiast J.K.Rowling zmienia ten stereotyp o smokach i stworzyła kilka kategorii. Opiszemy je pokrótce.
Istnieją również inne rasy smoków: te, które mieszkają w jeziorach, na pustyniach, jaskiniach, w górach i tam, gdzie panuje lód i zimne wichry. Niektóre mieszkają ponoć też w wulkanach, a inne w lasach. Nierzadko znalazły się takie, które zamieszkiwały doliny.
MIEDZIANE SMOKI:
Miedziane smoki są strasznymi urwipołciami (dla tych, co nie wiedzą, to po prostu psotnik), kawalarzami i dowcipnisiami. Większość z nich jest dobrotliwa, lecz zdarzają się również niezwykle chciwe. Łuski miedzianego smoka, który co dopiero wykluł się z jajka, są rdzawo-brązowe i mają lekki, metaliczny połysk. Im gad starszy, tym łuski są jaśniejsze i bardziej miedziane. W przypadku dorastającego smoka nabierają hipnotycznego, ciepłego poblasku. Z kolei łuski bardzo starych nabierają zielonkawego odcienia. Źrenice miedzianych smoków z wiekiem bledną, więc oczy najstarszych to jasne turkusowe kule. Smoki tego rodzaju lubią suche, skaliste płaskowyża i niedostępne góry (świetnie się wspinają i skaczą, gdyż posiadają potężne mięśnie łap). Mieszkają w wąskich jaskiniach, których wejścia ukrywają za pomocą czarów. Ich leża mają niekiedy postać pozbawionych stropów labiryntów, dzięki czemu smok może latać bądź skakać ponad intruzami i atakować ich w sprzyjającym momencie. Miedziane smoki często zamieszkują wzgórza znajdujące się nieopodal siedzib czerwonych smoków, więc konflikty są nieuniknione między nimi. Mniejsze miedziane smoki zwykle unikają takiego kontaktu, chyba że mają równe szansę.
Takie smoki są zagorzałymi myśliwymi, a polowanie traktują jak sport, który tylko trochę ustępuje przyjemności, czerpanej z jedzenia. Znane są z tego, że spożywają niemal wszystko, co się da zjeść, w tym również rudę żelaza. Najbardziej lubią skorpiony oraz inne jadowite stworzenia, które mają pokaźne rozmiary.
Układ trawienny smoka bez problemu radzi sobie ze spożywanym jadem. Jeśli jednak trucizna dostałaby się do krwiobiegu gada poprzez ranę, działałaby w normalny sposób.
MOSIĘŻNE SMOKI:
Mosiężne smoki to istoty rozmowne. Z wyrazu ich pyska można bez trudu wyczytać emocje. Często posiadają pożyteczne informacje, lecz prawie zawsze dzielą się nimi jedynie po długich targach i licznych sugestiach dotyczących daniny. Łuski mosiężnego smoczątka są ciemnobrązowe, w cętki. Wraz z wiekiem nabierają one coraz bardziej mosiężnego odcienia, aż wreszcie uzyskują ciepłą barwę i miły dla oka połysk. Płyty czołowe zdobiące głowę tego gada są gładkie i mają metaliczny kolor. Z podbródka wyrastają zakrzywione kolce, które z wiekiem stają się coraz ostrzejsze. Otacza je zaś silna, metaliczna woń oraz zapach piasku. W miarę upływu lat źrenice miedzianych smoków bledną, aż wreszcie ich oczy przemieniają się w kule roztopionego metalu. Mosiężne smoki lubią, gdy jest suchy i gorący klimat, więc większość czasu spędzają, pławiąc się w pustynnym słońcu. Mieszkają zaś w wysoko położonych jaskiniach, których wejścia prowadzą na wschód, dzięki czemu mogą cieszyć się porannym słońcem. Na ich terytorium zawsze znajduje się kilka miejsc, gdzie smok może się wygrzewać w ciepłych promieniach słonecznych, co pewien czas prowadząc rozmowy z podróżnymi na tyle nieostrożnymi, by zapuścić się na jego teren.
Jeśli to konieczne, mosiężne smoki są w stanie zjeść niemal wszystko. Zwykle zadowalają się jednak niewielką ilością pokarmu. Wystarcza im łyk porannej rosy. W suchym środowisku, w którym żyją, jest to prawdziwy smakołyk. Można zaobserwować, jak długimi językami ostrożnie zlizują ją z liści roślin.
Mosiężne smoki żyją w takim samym środowisku, co błękitne, więc przedstawiciele tych ras są do siebie nieprzychylnie nastawieni. Większe błękitne smoki mają przewagę w walce jeden na jeden, więc miedziane zwykle starają się ich unikać, dopóki nie zbiorą innych, by przystąpić do zmasowanego ataku.
SPIŻOWE SMOKI:
Spiżowe smoki są istotami bardzo dociekliwymi. Kiedy chcą obserwować poszukiwaczy przygód, zamieniają się w małe i przyjazne stworzenia. Uwielbiają wojnę, kochają potyczki i chętnie przyłączają się do armii, walczącej w słusznej sprawie. Zazwyczaj jednak oczekują za swoje usługi szczodrej zapłaty.
Łuski spiżowego smoczka mają barwę żółtozieloną, z lekką domieszką brązu. Im smok jest starszy, tym jego łuski ciemniejsze, bardziej spiżowo - brązowe. Krawędzie łusek starszego już smoka są ciemnogranatowe. Źrenice najstarszych oczy przypominają jasne kule zieleni. Spiżowe smoki bardzo dobrze pływają, świadczą o tym łapy zaopatrzone w błonę pławną oraz gładkie, płaskie łuski. Lubią przebywać w pobliżu wody. Często nurkują na duże głębokości, by się ochłodzić lub poszukiwać pereł czy zatopionych skarbów.
Siedziby lubią zakładać w jaskiniach, do których dotrzeć można jedynie z wody. Mimo to ich leża są zawsze suche. Nie składają jaj, nie śpią i nie gromadzą skarbów pod wodą. Siedziby tych smoków, a także gady, otacza woń morskiej piany. Żywią się wodnymi roślinami oraz niektórymi gatunkami morskich zwierząt. Bardzo lubią mięso rekinów, a czasami lubią zjeść sobie perłę.
SREBRNE SMOKI:
Srebrne smoki to istoty czcigodne, mające posągowe kształty. Z radością pomagają w potrzebie dobrym stworzeniom. Gdy sprzymierzają się z ludźmi, często przybierają postać mądrego starca lub ładnej dziewczyny. Łuski srebrnego smoczątka są szarobłękitne, o srebrnym połysku. Jaśnieją wraz z wiekiem, aż wreszcie poszczególne zanikają. Z tego powodu z oddali srebrne smoki wyglądają niczym wyrzeźbione z metalu. Czasami nazywa się je "tarczowymi" - z racji srebrzystych płyt, które zdobią ich głowy. Zawsze otacza je słaba woń deszczu. Z wiekiem źrenice srebrnego smoka jaśnieją, a u najstarszych wyglądają jak kule rtęci. Gady te najchętniej zakładają legowiska wśród odludnych, górskich szczytów lub pośród chmur, gdzie siedziba wyposażona jest w niezwykłą, zaczarowaną podłogę, na której może składać jaja i gromadzić skarby.
Wydaje się, że srebrne smoki wolą ludzi od przedstawicieli własnego gatunku i często mają wśród śmiertelników towarzyszy, z którymi nawet nawiązują głębokie przyjaźnie. Niemniej jednak smok wreszcie przybiera prawdziwą postać i znika na jakiś czas. Co ciekawe, srebrne smoki lubią ludzkie mięso i mogłyby się nim odżywiać.
Ponieważ srebrne i czerwone smoki żyją na podobnych terenach, często dochodzi między nimi do konfliktów. Walki między tymi dwoma gatunkami są bardzo zajadłe i często prowadzą do śmierci któregoś z nich. Zwykle jednak srebrne smoki mają dużą przewagę, gdyż współpracują ze sobą bądź ludzkimi sojusznikami.
ZŁOTE SMOKI:
Złote smoki to istoty mądre i pełne gracji, a także zwinne. Nienawidzą krzywd i nieuczciwości. Często wyruszają w świat, by szerzyć dobro, zwykle w postaci człowieka lub zwierzęcia. Łuski złotego smoka zaraz po wykluciu się z jaja są ciemnożółte, ozdobione licznymi cętkami metalicznego złota. W miarę upływu czasu plamki się powiększają, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są złote. Mądre pyski tych gadów zdobią wąsy. Świecące źrenice z wiekiem stają się coraz jaśniejsze, aż w końcu oczy smoka przemieniają się w kałuże roztopionego złota. Istoty te pachną szafranem i kadzidłem.
Złote smoki żyją niemal wszędzie. Siedziby zakładają w pustelniczych miejscach. Ich miejsca zamieszkania zawsze są z kamienia. Głównie rezydują w jaskiniach, a także zamkach.
Zwykle mają wiernych strażników: zwierzęta, charakterystyczne dla danego regionu, giganci burzowi czy chmurowi o dobrym charakterze.
Złote smoki żywią się przede wszystkim perłami lub małymi klejnotami. Chętnie przyjmują dary, ale tylko wtedy, kiedy nie mają charakteru łapówek.
Istnieją też inne, rzadsze rasy. Nie wszystkie tu wymienię, a sądzę, że chcielibyście już dobrnąć do końca.
SMOK SZKIELET:
Martwe i złe smoki, które pod wpływem magii powróciły do życia i wykonują polecenia swoich panów. Wzywane przez nekromantów.
Posiadają najmniejszą moc ze wszystkich smoków, jednak i tak są groźne. Z wyglądu przypominają zwykłe smocze szkielety.
SMOK WAMPIRZY:
To bez wątpienia złe istoty. Lubują się w kolekcjonowaniu złotych przedmiotów, które zabierają swoim ofiarom.
Do złudzenia przypominają smoki czerwone. Różni ich to, że są trochę od nich mniejsze, a barwa ich łusek jest czerwono-bordowa, niż typowo czerwona. Oprócz tego wygląd ich pysków też jest inny pod względem kilku małych szczegółów.
Do tego czasu niewiele takich smoków zostało, więc nie stanowią żadnego poważniejszego zagrożenia.
Ich siłą napędzającą jest krew, szczególnie ciepła i wyssana z inteligentnej istoty. Od swych czerwonych kuzynów różnią się też tym, że nie zjadają swoich ofiar w całości, ale żywią się krwią.
SMOK WĘŻOWY:
To dosyć tajemniczy gad. Niewiele o nim wiemy, gdyż jest on bardzo rzadko spotykany. Potrafią unosić się w powietrzu mimo niezwykle małych skrzydeł.
Posiadają długie, wężowe ciała, zakończone dwoma wyrostkami, rozdwajające się na końcu. W połowie ciała mają skrzydła i dwie kończyny zakończone szponami.
Gdzie zamieszkują, i to, czy są dobre, czy zł,e pozostaje na razie zagadką.
W przygodach Harry'ego Pottera opisywane są jako ogromne i groźne zwierzęta magiczne. Ponoć te są jadowite, i, jak wiadomo, zieją ogniem.
Według J.K.Rowling, istnieje dziesięć ras. Ministerstwo Magii ma duże problemy z ukryciem ich przed mugolami. Jak wiemy, w zamierzchłych czasach smoki były bardzo często widywane. Teraz to się zmienia. Ministerstwa, zjednoczone Międzynarodową Konfederacją Czarodziejów, mają obowiązek ukrycia tych stworzeń, a jeśli któreś z nich nie zostanie dopilnowane, rząd owego kraju jest surowo karany.
Samice są większe od samców, a także bardziej od nich agresywne. W klasyfikacji Ministerstwa otrzymały XXXXX, ponieważ nikt, poza wykwalifikowanymi czarodziejami, nie powinien się do nich zbliżać. (Zdaje się, że Hagrid tego nie przeczytał.)
Smocza krew, skóra, wątroba, rogi i ich serce posiadają potężne właściwości magiczne. Włókna z serca smoka używa się do rdzeni różdżek, a skóra do rękawic i innych części ubrań ochronnych. Właściwości pozostałych nie są znane.
Jaja smoka są towarem niewymienialnym klasy A. Każda próba przemytu jest surowo karana.
Oto rasy smoków czystej krwi:
CZARNY HEBRYDZKI:
Najbardziej znanym z nich jest właśnie ten. Pochodzi z Wielkiej Brytanii, jest bardziej agresywny od swojego walijskiego ziomka. To najgroźniejszy ze wszystkich ras smoków (oprócz rogogona węgierskiego). Potrzebuje wielkiego terytorium (co najmniej 100 mil na jednego osobnika). Osiąga do trzydziestu stóp długości, jego łuski są szorstkie, a ich najbardziej charakterystyczną cechą są błyszczące, liliowe oczy. Wzdłuż grzbietu mają małe, ale bardzo ostre wyrostki kostne. Ogon czarnego hebrydzkiego jest zakończony szpikulcem w kształcie grotu strzały. Skrzydła przypominają gigantycznego nietoperza.
Smoki tej rasy żywią się głównie drobną zwierzyną. Od czasu do czasu zdarza im się porywać psy albo stado.
Odpowiedzialny za opiekę nad czarnymi hebrydzkimi jest klan czarodziejów McFausty, którzy od pokoleń zamieszkują Hebrydy.
DŁUGORÓG RUMUŃSKI:
Te smoki mają ciemnozielone łuski. Rogi są złote. Ma taki zwyczaj, że nabija na nie swoją ofiarę, a potem przypieka ją swoim oddechem. Ich sproszkowane rogi są niezwykle cennym składnikiem eliksirów.
Ojczyzna długorogów jest w tej chwili najważniejszym na całym świecie rezerwatem smoków. Tam czarodzieje wszystkich narodowości badają owe rasy oraz ich krzyżówki.
Długorogi zostały poddane programowi intensywnego rozrodu, gdyż ich ilość ostatnio bardzo drastycznie zmalała. Główną tego przyczyną jest handel ich rogami.
Należy dodać, iż rogi tych smoków są towarem, klasyfikowanym jako produkt klasy B i eksport podlega ścisłej kontroli. (Więc, drodzy hodowcy, przemytu nie radzę próbować.)
KOLCZASTY NORWESKI:
Drugi, względem najwyższej frekwencji rozpoznania na świecie. Jest bardzo podobny do rogogona, co dla niedoświadczonych czarodziejów może okazać się problemem. Jedyną cechą, która odróżnia kolczastego norweskiego, jest to, że posiada kolce wokół grzbietu, a nie na ogonie, co jest cechą rogogona.
Kolczaste norweskie są bardzo agresywne w stosunku do swojej rasy, a przez to są jedną z mniej licznych ras smoków.
Polują na większość ssaków lądowych, ale w odróżnieniu od innych smoków żywi się również stworzeniami, które mieszkają w wodzie.
Jaja kolczastego norweskiego są czarne, a młode opanowują zdolność ziania ogniem znacznie wcześniej od innych ras (około 1 - 3 miesiąca życia).
W I tomie przygód Harry'ego Pottera występuje właśnie smok tej rasy. Otrzymał go Hagrid od jednego z bywalców pubu. Niestety, istnieje zakaz hodowli smoków przez niewykwalifikowanych czarodziejów, więc Hagrid musiał go oddać.
KRÓTKOPYSKI SZWEDZKI:
Zamieszkuje dzikie i niezamieszkane górskie tereny. To piękne, srebrnoniebieskie smoki, a jego skóra jest poszukiwana do robienia ochronnych rękawic i osłon.
Ogień, który wydobywa się z jego nozdrzy, ma przepiękny szafirowy kolor i może spopielić w kilka sekund nawet to, co wyda nam się najmocniejsze.
Szwedzki krótkopyski ma na swoim sumieniu znacznie mniej ofiar od innych smoków, ale trudno go za to polubić, skoro mieszka na niezamieszkanych terenach.
Smoka tego w czasie Turnieju Trójmagicznego wylosował Cedrik Diggory.
OGNOMIOT CHIŃSKI:
Pochodzi z Chin. Znany czasem pod nazwą leodrakon.
Ten jedyny smok orientalny, który występuje w opowieści Rowling.
Ma niezwykle wspaniały wygląd. Jego łuski są barwy szkarłatu, a oczy ma wypukłe. Wokół perkatego pyska jest otoczka ze złotych kolców. Kiedy się wścieka, z jego pyska bucha dym w kształcie grzyba, przez co zawdzięcza swoją nazwę. Lubi wilgoć.
Waży od dwóch do czterech ton, ale samica jest większa od samca. Jaja ognomiota są purpurowe w złote cętki, a skorupki są bardzo cennym składnikiem, wykorzystywany przez chińskich magów.
Ognomiot jest agresywny, a zarazem bardziej tolerancyjny od innych smoków, gdyż zdarza mu się czasem dzielić swoim terytorium z dwoma innymi osobnikami.
Je prawie wszystkie ssaki, ale jego ulubionym przysmakiem są prosiaki i ludzie.
Podczas Turnieju Trójmagicznego został wylosowany przez Wiktora Kruma.
OPALOOKI ANTYPODZKI:
Pochodzi z Nowej Zelandii, chociaż zdarza się, że migruje do Australii, kiedy brak mu pożywienia. Co najdziwniejsze, opalooki woli zamieszkiwać doliny, a nie góry, co jest nietypowe dla smoków.
Waży od dwóch do trzech ton. Jest najpiękniejszy ze wszystkich ras. Ma opalizujące, perłowe łuski i lśniące, wielobarwne oczy bez źrenic, przez co wywodzi się jego nazwa.
Jego ogień, którym zieje, jest jaskrawoczerwony, ale jak na smoka, nie jest zbyt agresywny i rzadko zabija, jeśli nie czuje głodu.
Największym dla niego przysmakiem są owce, ale od czasu do czasu poluje na większe ofiary.
Seria ataków na kangury pod koniec lat 70. była dziełem samca opalookiego antypodzkiego, który został wygnany ze swojego terytorium przez dominującą samicę.
Jaja opalookiego są bladoszarego koloru, przez co mugolom zdarza się pomylić je z kamieniami.
ROGOGON WĘGIERSKI:
Jeden z najgroźniejszych smoków (oprócz czarnego hebrydzkiego). Przypomina wielką jaszczurkę, pokrytą czarnymi jak noc łuskami. Jego oczy są żółte, a rogi są barwy wypolerowanego brązu. Tak samo kolce, sterczące z długiego ogona.
Rogogon zieje ogniem na bardzo dużą odległość (do pięćdziesięciu stóp). Jego jaja mają kolor cementu i bardzo grube skorupki. Młode rozbijają je za pomocą kolców na ogonie, które są już dobrze wykształcone w momencie wyklucia.
Rogogony jedzą kozy, owce, ale rarytasem jest ludzkie mięso.
Harry Potter wylosował rogogona węgierskiego podczas Turnieju Trójmagicznego.
SPIŻOBRZUCH UKRAIŃSKI:
To rasa największych smoków. Osiągają wagę nawet do sześciu ton. Chociaż jest baniasty i powolniejszy od żmijozęba czy długoroga, spiżobrzuch jest bardzo niebezpieczny. Zdolny jest do całkowitego zawalenia budynku, na którym wyląduje. Jego łuski mają metalicznie siwy kolor, oczy barwy głębokiej czerwieni, i wyjątkowo długie, ostre szpony.
Spiżobrzuchy są pod stałą obserwacją ukraińskich czarodziejów - specjalistów, od kiedy jeden z owych smoków w 1799 roku porwał z Morza Czarnego łódź żaglową (na szczęście pustą).
ZIELONY POSPOLITY WALIJSKI:
Świetnie się zlewa z bujną trawą swoich rodzimych stron, choć gnieździ się w wyższych partiach gór, gdzie istnieje smoczy rezerwat. Rasa ta jest jedną z najmniej kłopotliwych (niezależnie od incydentu w Ilfracombe), ponieważ, jak opalooki, woli polować na owce i unika ludzi, o ile nie jest przez nich drażniony. Ryk zielonego walijskiego można bardzo łatwo rozpoznać, gdyż jest piękny i melodyjny.
Jaja smoka zielonego walijskiego są ziemistobrązowe w szmaragdowe cętki.
Walijski zielony został wylosowany przez Fleur Delacour podczas Turnieju Trójmagicznego.
Jeśli chodzi o incydent w Ilfracombe, który został wspomniany powyżej, wydarzył się w 1923 roku. Wówczas samotny zielony smok walijski zapikował na plażę, na której przebywali mugole. Nieszczęście zostało zażegnane przez wyjątkowo odważną rodzinę czarodziejów, którzy spędzali tam wtedy wakacje (zostali potem za to odznaczeni Orderem Merlina I klasy) która rzuciła na mieszkańców Ilfracombe największą w tym stuleciu powódź zaklęć zapomnienia.
Jednakże, jak udowadnia Blenheim Stalk w swojej książce pt. "Mugole, którzy zauważylir" twierdzi, że niektórzy mugole uniknęli zmodyfikowania pamięci. Do dziś jeden z mugoli, o przezwisku Sprytny Majcher, rozprawia w barach o "wstrętnej, wielkiej, latającej zielonej jaszczurce, która przedziurawiła mu dmuchany materac".
ŻMIJOZĄB PERUWIAŃSKI:
Jest najmniejszym ze wszystkich smoków, lata znacznie szybciej niż jego pobratymcy. Ma tylko piętnaście stóp długości, gładką łuskę koloru miedzi z czarnym pasem na grzbiecie. Ma krótkie rogi i wyjątkowo jadowite kły.
Żywi się głównie kozami i krowami, ale pod koniec XIX wieku tak się rozsmakował w ludziach, że Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów była zmuszona wysłać do Peru łowców, którzy przetrzebili zbyt szybko mnożącą się populację żmijozębów.
Dom:Slytherin Ranga: Dyrektor Hogwartu Punktów: 4576 Ostrzeżeń: 2 Komentarzy: 310 Data rejestracji: 25.08.08 Medale: Brak
Polują na większość ssaków lądowych, ale w odróżnieniu od innych smoków żywi się również ...
zmieniłaś liczbę. :}
To piękne, srebrno - niebieskie smoki, a jego skóra jest poszukiwana do robienia ochronnych rękawic i osłon.
i znów liczba. ^^
Ten jedyny smok orientalny, który występuje w opowieści Rowling.
To *
jego ulubionym przysmakiem są prosiaki i ludzie.
milutki. ;d
ale rarytasem jest ludzkie mięso.
mniamciu,. ^^
Sprytny Majcher
.
___
Artykuł bardzo ciekawy, pomyśleć, że wiedziałam o istnieniu tylko 6. smoków, które Ty opisałaś.
Pod względm interpunkcyjnym, stylistycznym, gramatycznym i ortograficznym, artykuł jest perfekcyjny. Zawiera mnóstwo informacji, jest pasjonujący. Wena życzę i sukcesów. :}
Dom:Slytherin Ranga: Pięcioroczniak Punktów: 362 Ostrzeżeń: 0 Komentarzy: 37 Data rejestracji: 10.10.09 Medale: Brak
Najbardziej słynną cechą ich wyglądu jest to, że posiadają skrzydła i umieją ziać ogniem.
Może zionąć? Wg mnie bardziej poprawna forma.
Kiedy chcą obserwować poszukiwaczy przygód, zamieniają się w małe i przyjazne stworzenia.
Jakoś nie mogę sobie tego wyobrazić.
Żywią się wodnymi roślinami oraz niektórymi gatunkami morskich zwierząt. Bardzo lubią mięso rekinów, a czasami lubią zjeść sobie perłę.
Już miałam napisać, że pierwsze widzę roślinożernego smoka, kiedy przeczytałam kolejne zdanie. Najedzą się taką perłą. Smacznego.
Gdy sprzymierzają się z ludźmi, często przybierają postać mądrego starca lub ładnej dziewczyny.
Tego też nie mogę sobie wyobrazić.
Wydaje się, że srebrne smoki wolą ludzi od przedstawicieli własnego gatunku i często mają wśród śmiertelników towarzyszy, z którymi nawet nawiązują głębokie przyjaźnie.
Tylko przyjaźnie? Już to widzę owoc romansu człowieka ze smokiem: somokowiek.
Mądre pyski tych gadów zdobią wąsy.
Od razu stanął mi przed oczami smok z wąsami pana Wałęsy. o.O
(Zdaje się, że Hagrid tego nie przeczytał.)
Biedny, biedny Hagrid!
Potrzebuje wielkiego terytorium (co najmniej 100 mil na jednego osobnika).
Wow!
Jego ogień, którym zieje, jest jaskrawoczerwony, ale jak na smoka, nie jest zbyt agresywny i rzadko zabija, jeśli nie czuje głodu.
Usunęłabym zaimek jego, ponieważ jest całkowicie zbędny.
Seria ataków na kangury pod koniec lat 70. była dziełem samca opalookiego antypodzkiego, który został wygnany ze swojego terytorium przez dominującą samicę.
Biedny, biedny smoczuś! Dać się pobić babie!
Akurat Harry musiał wylosować rogogona, najgroźniejszego (prawie) smoka. Nienawidzę takich sytuacji, kiedy głównego bohatera spotyka to najgorsza. Grrr!
Sprytny Majcher
Majcher... Tak nie nazywał się przypadkiem piesek cioci Marge? oO
Wow! Jestem pod wrażeniem *wstaje i gorąco klaszcze*. To było świetne. Osobiście czytałam ten tekst (wraz z komentowaniem) coś ponad dwadzieścia minut, a z napisaniem go musiało zejść kilka razy tyle. Znalazłam zdradzieckie "r" w tytule:
"Mugole, którzy zauważylir"
. Ale ogólnie następny świetny artykuł użytkownika. Pozazdrościć.
Dom:Slytherin Ranga: Lord Punktów: 256094 Ostrzeżeń: 2 Komentarzy: 1,385 Data rejestracji: 15.12.12 Medale: Brak
Jako patriota uważam za najlepszego smoka wawelskiego - ale żaden inny nie dorówna temu z magicznego świata Harrego - mowa oczywiście o "bohaterze" Czary Ognia - Rogogonowi Węgierskiemu - to mój ulubieniec, fajnie byłoby choć raz w życiu mieć możliwość spotkania tego niezwykłego stworzenia - bardzo fajny i ciekawy artykuł - daję W
Dom:Bezdomny Ranga: Młody Czarodziej Punktów: 755 Ostrzeżeń: 0 Komentarzy: 378 Data rejestracji: 13.11.22 Medale: Brak
<a href=https://clomid.mom/>buy clomid</a> Laroche M, Borg S, Lassoued S, De Lafontan B, RochĐŠ H Joint pain with aromatase inhibitors abnormal frequency of Sjogren s syndrome
Dom:Bezdomny Ranga: Pięcioroczniak Punktów: 377 Ostrzeżeń: 0 Komentarzy: 192 Data rejestracji: 08.02.23 Medale: Brak
Therefore, it doesn t stop the production of DHT, or because of body wide side effects <a href=https://nolvadex.best>nolvadex pct side effects</a> It s soft, stretchy, non- maternity, and covers the bottom
Harry Potter - Hogsmeade, Twoja Magiczna Wioska
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Harry Potter - Hogsmeade, Twoja Magiczna Wioska
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Rekord OnLine: 5422 Data rekordu:
10 September 2024 23:44
"Hogsmeade.pl" is in no way affiliated with the copyright owners of "Harry Potter", including J.K. Rowling, Warner Bros., Bloomsbury, Scholastic and Media Rodzina.
3
.
