Według mnie ten beznadziejny tekst jest bardzo śmieszny. Wrzucam go, ponieważ jestem ciekawa co o nim myślicie. :}
Ów tekst brał udział w pojedynku na innym forum.
Rodzaj: proza
Długość: powyżej 500 słów
Temat: Świat z perspektywy przedmiotu (rzeczy).
____________
Otwieram oczy...
To prawie zabawne, nie mam ich przecież.
Ot, taka nieciekawa metafora na początek dnia, głupi żart. Jestem zwyczajną, ślepą rzeczą, czymś nieistotnym. Nie wymagajcie ode mnie zbyt wiele.
W normalnych okolicznościach, właśnie w tym momencie zakończyłbym swoją nudną pisaninę. Przecież wiem doskonale, że nikt tego nie przeczyta. Żaden ze mnie artysta i najzwyczajniej nie potrafię oddać klimatu. Wielu ludziom się to zdarza... Mnie też może, mimo, że nie jestem człowiekiem.
Chciałem wam jednak opisać mój świat, ten kompletnie bez znaczenia...
Jest poranek. Ptaszki śpiewają, rosa na trawie, słoneczko świeci i inne duperele. Zwyczajny dzień, który dopiero się zaczął. Wiele osób nawet nie przebudziło się jeszcze ze słodkiego snu, a mnie zdążyło się przydarzyć coś przykrego - popychają mnie. Robią to dosłownie i nieustannie, a ja?... Chciałbym się do tego przyzwyczaić. O ile tak można w ogóle... Raczej się nie da.
Popychają. Dla wielu z was, być może to zabawne. Śmiesznie brzmi, prawda? Nieszczęśliwy przedmiot - to takie irracjonalne! Czysty absurd! Rzeczy nie myślą, nie czują... Pogrążam się w rozpaczy...
W takich chwilach wydaje mi się, że marudzę jak zgorzkniały, stary piernik. Nie wiem skąd się to bierze. Być może problem tkwi w otaczającym mnie świecie, być może we mnie samym... Nie wiem, nigdy przedtem nie rozmawiałem z nikim i nie zgłębiałem swojego umysłu. W zasadzie, teraz też tego nie robię. Najzwyczajniej staram się spisać moje myśli... dziwne i poplątane.
Odszedłem od tematu, ale, jak już wspomniałem - zaczął się nowy dzień i od rana mnie popychają. Posuwam się powoli... w przód. Powierzchnia, którą przemierzam jest nieco wilgotna, nawet przyjemna. Myślę że to dobry znak. Nienawidzę gdy jest sucho...
Słyszałem kiedyś, że powinniśmy starać się we wszystkim odnajdywać dobre strony. Marzę o tym, ale... nie powiedziałem wam jeszcze wszystkiego. Mój świat jest koszmarem, od którego nie potrafię się uwolnić. Borykam się z nim każdego dnia, bez celu. Jak byś się, czuł drogi człowieku, gdyby ktoś, tak bez ostrzeżenia wszedł ci w tyłek? Spotyka mnie to każdego dnia, wcale nie pseudopoetzuję tym razem. Ktoś wjechał w moją dupę... a ja w czyjąś. Czy to wystarczający powód do narzekania? Czy dlatego świat postrzegam negatywnie?
Nie mam pewności.
Poza tym, nic strasznego się nie wydarzyło... Tak jest przecież codziennie. A ja za każdym razem zdziwiony, pełen nadziei, że jutro będzie lepsze i wolne od analnych kontaktów... Nigdy nie jest.
Każdego dnia, stoimy wszyscy razem, jeden w drugim, skuci kajdanami... tak jak dziś. Stoimy, na skąpanym w deszczu parkingu przed supermarketem. Czasami jest gorąco i dławimy się kurzem, nieraz jest zimno i przymarzamy jeden do drugiego. Zawsze jesteśmy bliżej siebie, niż byśmy chcieli... Czy to powód do bycia zgorzkniałym?
Nie wiem jak to jest być kimś innym. Zawsze byłem tylko sobą... Ale wiem, że i mój gatunek może cierpieć na depresję. Wydaje mi się, że jestem tego najlepszym przykładem. Całkowicie wyalienowany... Inne wózki mają mnie za dziwaka. Nikt nie postrzega naszego losu tak, jak ja, który często czuje się jak dziwka - ,,Wrzucasz dwa złote i jeździsz ile chcesz". Nawet lubię, gdy mnie posuwają w ten sposób. To miłe odstępstwo od potęgującej się monotonii. Sklep jest przecież wielki... Przyjemnie jest rozpędzić się, rozprostować pręty!
Właśnie znalazłem choć jedną dobrą stronę bycia wózkiem na zakupy... A może świat nie jest taki okropny jak myślałem?
Och, jest z pewnością. Nie mogłem przecież mylić się przez całe życie. Warto jednak dodać sobie otuchy. Czasami... wyobrażam sobie, że jestem kimś innym. W mej fantazji, zamiast plastikowej nakładki z logiem supermarketu mam stalową tarczę... Zamiast brudnych, pordzewiałych drutów, lśniącą zbroję... Jestem rycerzem! Dobrym wózkiem, który chce ratować ludzkie życia!
Proszę, pomóż mi dobry człowieku. Urzeczywistnij moje marzenia, a ja... po ostatnie dnie będę woził twe zakupy...
__________________
Dom:Slytherin Ranga: Lord Punktów: 20057 Ostrzeżeń: 1 Postów: 705 Data rejestracji: 02.08.08 Medale:
Fajny tekst. Okropnie spodobał mi się sam pomysł stworzenia opowiadania z perspektywy przedmiotu. No i sam dobór przedmiotu też hm... ciekawy, zważywszy na niektóre fragmenty, ale o tym później. Ogólnie podobało mi się bardzo. Nie było zgrzytów językowo-ortograficznych, fajnie zabawiłaś się słowem i przyjemnie się czytało. Tekst może trochę zbyt pesymistyczny, ale dzięki temu nie ma sztuczności, no a poza tym, to nieistotny apel. W końcu ciężkie jest życie wózka sklepowego. A te fragmenty, przy których padłem to:
Jak byś się, czuł drogi człowieku, gdyby ktoś, tak bez ostrzeżenia wszedł ci w tyłek? Spotyka mnie to każdego dnia, wcale nie pseudopoetzuję tym razem. Ktoś wjechał w moją dupę... a ja w czyjąś.
Nikt nie postrzega naszego losu tak, jak ja, który często czuje się jak dziwka - ,,Wrzucasz dwa złote i jeździsz ile chcesz". Nawet lubię, gdy mnie posuwają w ten sposób.
Dom:Hufflepuff Ranga: Dziedzic Hufflepuff Punktów: 6158 Ostrzeżeń: 2 Postów: 1,068 Data rejestracji: 26.08.08 Medale: Brak
Oh, czytałam ten tekst! Pamiętam, przysłałaś mi chyba link. Najpierw go zgubiłam, potem odnalazłam, ale wybacz, zapomniałam potem skomentować na tym forum.
Mimo iż na forum Twój tekst nie był podpisany, to byłam pewna, że właśnie ten jest Twój. Masz bardzo charakterystyczny styl. Bardzo przypadł mi do gustu pomysł na tekst, jak i wykonanie go. Dawno nie czytałam... No, cóż, tak oryginalnego opowiadania, apelu. Najulubieńsze momenty mam takie same, jak Guardian, teksty wyszły Ci bezbłędnie. Gratuluję. ;}
Dom:Ravenclaw Ranga: Uzdrowiciel Punktów: 2442 Ostrzeżeń: 0 Postów: 372 Data rejestracji: 02.04.10 Medale: Brak
Tekst jest nietypowy. Mało nietypowy. Jest tak niezwykły, że na początku wybałuszyłam oczy ze zdziwienia, ale później dostrzegłam kryjący się w nim apel do człowieka. Na wstępie zaznaczyłaś, że tekst jest beznadziejny, ale dlaczego tak twierdzisz? Ja Ci mogę podać powody, dlaczego mi sie tekst podoba. Po pierwsze: jest nietypowy. Po drugie: jest napisany perfekcyjnie, uwzględniając każdy, nawet najdrobniejszy szczegół. Ja w tym widzę coś ciekawego, a nie beznadziejnego. Zmień nastawienie ;]
Jak mówiłam tekst jest ciekawy i bezbłędny. Chwilami bardzo śmieszny, a chwilami smutny. To są moje odczucia, ale może ktoś ma inne. Ja w to nie wnikam, a Tobie po raz kolejny mówię, ze stworzyłaś coś niezwykłego ;]
__________________
Jedynie w pogoni za perfekcją możemy zrobić jakiś znaczący krok do przodu
Na wstępie zaznaczyłaś, że tekst jest beznadziejny, ale dlaczego tak twierdzisz?
Hm, tak po prostu uważam.
Zupełnie nie potrafiłam wczuć się w niego, podczas pisania i robiłam to tylko dlatego, że musiałam. Ten tekst nie jest mi bliski i nie potrafię go docenić, nawet jeśli w opinii innych jest dobry. Mimo wszystko, cieszę się, że przypadł komuś do gustu. :}
__________________
Dom:Gryffindor Ranga: Śmiertelna Relikwia Punktów: 10619 Ostrzeżeń: 1 Postów: 1,380 Data rejestracji: 28.09.09 Medale: Brak
Nie wiedziałam, że coś takiego się tu pojawiło. Ale już nadrabiam.
No, tekst mnie powalił. O, tak. I to wiesz, w taki klasyczny sposób: otworzyłam ze zdumienia oczy [ zwłaszcza o tej dupie ] i wyszczerzyłam się do ekranu.
Pierwsze część, która w zasadzie oscyluje między "Jaki ten świat okropny" a "Mam chyba depresję od kilkunastu lat" mniej mi się spodobał. Co prawda te początkowe narzekania usypiają naszą wyobraźnię, by potem nas "zastrzelić" hasłem:
Jak byś się, czuł drogi człowieku, gdyby ktoś, tak bez ostrzeżenia wszedł ci w tyłek?
No i tu - mały szok ^^. Ale ta pierwsza część, mimo swojej konkretnej funkcji trochę jakby przynudziła. Mało... składna. Ale takie pisanie z cyklu: "rozkminiam porytą rzeczywistość od lewej strony podszewki", to coś dla Ciebie ;), odnajdujesz sie w tym!
A co do tej jakby drugiej części - tu dałaś popis i poleciałaś z wyobraźnią, jak Ci podpowiedziała. Super. Naprawdę wyszło Ci to bezbłędnie. Te marzenia, obietnice i to wszystko z perspektywy wózka. Sprytne ^^.
A co do technicznej strony... wyłapałam trzy błędy:
Mnie też może, mimo, że nie jestem człowiekiem.
Przecinek jest zbędny. W takiej formule, gdy mamy "mimo", a potem "że", przecinek jest tylko przed "mimo". :)
Odszedłem od tematu, ale, jak już wspomniałem - zaczął się nowy dzień i od rana mnie popychają.
Wg mnie, coś tu nie gra. Po "ale" jest wtrącenie "jak już wspomniałem". Zaznacza się go konsekwentnie albo po obu stronach myślnikiem, albo przecinkiem. Osobiście dałabym tu przecinek ;)
A ja za każdym razem zdziwiony, pełen nadziei, że jutro będzie lepsze i wolne od analnych kontaktów...
Hm. Wiem, że to tak fajnie brzmi, ale poprawnie powinno gdzieś tu być orzeczenie, którego, ni w ząb nie mogę się doszukać ^^
No. To chyba na tyle. Aha, wiór! Weny życzę i czekam na coś jeszcze ;p
__________________
Kiedy kobieta nie ma racji, pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to natychmiast ją przeprosić.
Oscar Wilde
* * *
Mol pisze swój Fick: James Potter - Ostatnia Szansa [35/?] http://hogsmeade....ad_id=2444 Wspieraj artystów pisarzy - dobrowolne datki w postaci komentarzy są bardzo pożądane.
Dom:Ravenclaw Ranga: Siedmioroczniak Punktów: 677 Ostrzeżeń: 1 Postów: 195 Data rejestracji: 21.04.09 Medale: Brak
Ten tekst jest niezmiernie nudny.
Co do treści, przesłanie ma ciekawe. No bo kto z nas tak naprawdę zwraca uwagę na przedmioty, które go otaczają?
__________________
"Miłość kpi sobie z rozsądku,
I w tym jej urok i piękno."
Andrzej Sapkowski
Przeskocz do forum:
Harry Potter - Hogsmeade, Twoja Magiczna Wioska
RIGHT
"Hogsmeade.pl" is in no way affiliated with the copyright owners of "Harry Potter", including J.K. Rowling, Warner Bros., Bloomsbury, Scholastic and Media Rodzina.
Administratorów: 8
