Grimmuald Place było typową uliczką londyńskiego przedmieścia -brudną i ponurą.

pobiegł do kuchni nie zwracając uwagi na utyskiwanie lustra, które zawołało za nim, coś na temat,

Uwolnić skrzata domowego, inaczej zwolnić go ze służby w domu, można było podarowując mu kawałek ubrania.

- To teraz się skup - wycedził przez zaciśnięte zęby pan Black. -Matka i brat czekają na ciebie w przedpokoju.

Grimmuald Place było typową uliczką londyńskiego przedmieścia -_brudną i ponurą.

Jednym słowem, na pierwszy rzut oka na całej ulicy nie było nic interesującego (jeśli nie liczyć sów od czasu do czasu krążących nad dachami domów).

Wydawać by się mogło, że to, że między numerem jedenastym, _a numerem trzynastym nie ma dwunastki, to tylko zwykły błąd w numeracji i większość tutejszych mieszkańców nie zwracała już na to najmniejszej uwagi.

Dlatego też pewnego dnia pan Black, przy pomocy kilku wprawnie rzuconych zaklęć, uczynił swój dom "nienanoszalnym", co w praktyce oznaczało, że nie da się zaznaczyć jego położenia na mapie, a to powodowało, że żaden mugol (jak określali ludzi nie posiadających magicznych umiejętności) nie zapuka do ich drzwi.

To wzniosłe określenie oznaczało jednak tylko tyle, że synom i córkom Blacków pozwalano wiązać się tylko i wyłącznie z innymi czarodziejami ze starych, magicznych rodów.

Równie ciężką karę można było ponieść za zajmowanie pozytywnych stanowisk w sprawach dotyczących mugoli, czy utrzymywanie kontaktów z członkami rodzinyy, którzyktórzy wcześniej popadli w niełaskę.

Większość członków tej rodziny stanowili ludzie butni, pewni siebie i nadzwyczaj aroganccy, a fakt, że korzenie ich rodu sięgały średniowiecza, co oznaczało, że obok Malfoyów i Sinistrów są jedną z trzech najstarszych czarodziejskich rodzin w Wielkiej Brytanii, w znacznym stopniu przyczyniał się do pogłębiania ich genetycznie uwarunkowanego zadufania w sobie.

Krótko mówiąc, owa rodzina żyła w złudnym przeświadczeniu, że już samo pochodzenie z rodu Blacków czyni człowieka równym królom.

Większość tych z nich szybko znikała z drzewa genealogicznego rodziny zdobiącej ściany salonu w rodowej rezydencji Blacków.

W jednym z pokojów w domu przy Grimmuald Place 12 właśnie spokojnie spał członek rodziny, który miał wszelkie szanse na dostąpienie w przyszłości tej "zniewagi".

Dlatego też, co rano zrywał się z łóżka skoro świt i biegł do kuchni by sprawdzić czy sowa nie przyniosła mu przypadkiem zawiadomienia o przyjęciu do Hogwartu.

Gdy tylko pierwsze promienie słońca wpadły do przestronnego pokoju Syriusza, chłopiec zerwał się z łóżka, szybko założył walające się po całej podłodze części garderoby, byle jak uczesał długie, czarne włosy i pobiegł do kuchni, nie zwracając uwagi na utyskiwanie lustra, które zawołało za nim, coś na temat, że przynajmniej w sobotę mógłby dłużej pospać.

Właśnie zastanawiał się, co przygotować sobie na śniadanie gdy tuż obok niego ktoś zaskrzeczał:

Syriusz, z resztą, nie pozostawał mu dłużny.

Uwolnić skrzata domowego, inaczej zwolnić go ze służby w domu, można było podarowując mu kawałek ubrania. Zwolnienie ze służby skrzaty uważały za najwyższą zniewagę.

Przeżuwając śniadanie, Syriusz po raz kolejny roztrząsał w myślach wydarzenia, jakie rozegrały się na jego urodzinach: awanturę, jaką zrobiła mu babcia, gdy wypomniał jej, że jej własny brat był charłakiem i ciągłe kłótnie jego kuzynek Bellatrix i Andromedy na temat czystości krwi.

Co prawda ciotce Aramincie nie udało się przeforsować ustawy o zalegalizowaniu polowań na mugoli (po tym wybryku wuj Alphard wpadł w furię i w całej okazałości pokazał swoje
podobieństwo do reszty Blacków, wrzeszcząc po niej przez trzy godziny), ale mniejsze występki zawsze jakoś zostały zatuszowane, np. posiadanie w domu jakiejś trucizny czy zaczarowanie toalety tak, aby zwracała zawartość, a gdy po ukończeniu Hogwartu Bellatrix nie mogła znaleźć pracy, wuj bez większych problemów znalazł jej posadę w Urzędzie Niewłaściwego Użycia Czarów.

Co prawda najpierw, chyba tylko dla sprawdzenia jej reakcji lub własnej satysfakcji, zaproponował Belli stanowisko w Biurze Niewłaściwego Użycia Produktów Mugoli, ale po histerii, w jaką wpadła gdy dowiedziała się, że miałaby pracować z Arturem Weasleyem - zdrajcą krwi - i po tym, jak trzy razy pod rząd zemdlała gdy dotarło do niej, że miałaby cokolwiek wspólnego z mugolami lub co gorsza, mogłaby dla nich zrobić coś pożytecznego, Alphard Black "podarował" jej pracę w innym urzędzie.

Teraz triumf wuja Cyganusa i ciotki Druelli przy umawianiu naprędce małżeństwa najstarszej córki z synem Edwarda i Madeline Gamp niewątpliwie było sukcesem całej rodziny.

Powodów do radości nie widziała tylko Andromeda, która uważała, że małżeństwo bez miłości nie ma najmniejszego sensu, a choć miała o starszej siostrze dość niskie mniemanie, z całego serca pragnęła jej szczęścia.

Syriusz, który dostrzegł na niej godło Hogwartu (borsuk, kruk, gryf i
wąż w okół wielkiej listery H)

pospiesznie odwiązał list i rozłożył pergamin wyjęty z naprędce rozerwanej koperty:

Slytherin i Hufflepuff, a także Gryffinor i Ravenclaw były domami w Hogwarcie, które nazwy wzięły od nazwisk założycieli szkoły.

"Wszystko lepsze, niż Slytherin", myślał ze złością.

- Syriusz! Czy ty słyszałeś, co ja do ciebie mówiłem?! - dotarł do chłopca wściekły głos ojca.
- Ani trochę - odpowiedział zgodnie z prawdą.

Chłopiec za każdym razem, gdy pojawiał się z matką w jakimś miejscu publicznym, czuł ogromne zażenowanie z powodu jej zachowania.

Ogólnie wszystko wskazywało na to, że pani Black uważała, że jej pochodzenie uprawnia ją do jakichś szczególnych przywilejów i do skandalicznego, z punktu widzenia Syriusza, zachowania.

Poza tym chłopca denerwowała wyniosłość, z jaką matka odnosi się do innych ludzi, jej pogarda wobec charłaków, czarodziejów półkrwi i tych pochodzących z rodzin mugolskich, których zwykle określała mianem "szlam", co w magicznym świecie było wielką obelgą (a przyzwoici czarodzieje nie używali tego nazewnictwa).

Na domiar złego tym razem miał im towarzyszyć Regulus, co sprawiało, że Syriusz jeszcze bardziej przeklinał w duchu sklep Gladrag, w którym jak się spodziewał, matka będzie wybierała dla nich stroje na ślub Bellatrix i każe biednemu sprzedawcy (aż strach pomyśleć co się stanie jeśli będzie pochodził z rodziny mugolskiej) dokonać miliona poprawek, aby szaty wyjściowe idealnie na nich pasowały.

głos Oriona Blacka, który oparł się wygodnie o oparcie i skrzyżował ręce na piersi, wciąż brzmiał spokojnie, ale jego żona wyglądała teraz tak, jakby zaraz miała miotnąć w niego wyjątkowo nieprzyjemnym zaklęciem (co zwykle robiła, gdy brakowało jej argumentów, z tym, że rzadko udawało jej się trafić w męża, bo ten po dwudziestu latach małżeństwa był już dobrze wyćwiczony w szybkim rzucaniu Zaklęcia Tarczy).

(ciekawe po co, skoro na dworze było słonecznie) i przypinaniem broszki z jakimś ogromnym, obrzydliwym kamieniem do żabotu Syriusza, nie zwracając uwagi na jego utyskiwania, że on nie jest dziewczyną i wcale mu takie świecidełka nie potrzebne.

Matka by cię zabiła. A mnie przy okazji. Chłoszczyść!

Ledwo wypowiedział "adres" zaczął wirować w zawrotnym tempie w okół własnej osi, a przed oczami migały mu wnętrza różnych magicznych domów.

- Wiesz, jakbyś myślał jeszcze wolniej to zacząłbyś się cofać.

Że też jej się to nie znudzi, myślał Syriusz.

Niestety, dziesięć minut później, przeklinając w duchu Ignatię Wildsmith za wynalezienie takiego... czegoś, ze smutkiem musieli stwierdzić, że w Esach i Floresach nie ma Proszku Fiuu.

Poza tym chłopca denerwowała wyniosłość z jaką matka odnosi się do innych ludzi, jej pogarda wobec charłaków, czarodziejów półkrwi i tych pochodzących z rodzin mugolskich, których zwykle określała mianem "szlam", co w magicznym świecie było wielką obelgą (a przyzwoici czarodzieje nie używali tego nazewnictwa).

Na domiar złego tym razem miał im towarzyszyć Regulus, co sprawiało, że Syriusz jeszcze bardziej przeklinał w duchu sklep Gladrag, w którym jak się spodziewał, matka będzie wybierała dla nich stroje na ślub Bellatrix i każe biednemu sprzedawcy (aż strach pomyśleć co się stanie jeśli będzie pochodził z rodziny mugolskiej) dokonać miliona poprawek, aby szaty wyjściowe idealnie na nich pasowały.

gdy ktoś wspomniał o jakichkolwiek odstępach od zasad, którym tak hołdowali.

- Nie rozumiem dlaczego nie idziesz z nami - mówiła matka, ostro mieszając łyżeczką w swojej herbacie.

- Walburgo, tyle razy mówiłem ci, że mam ważniejsze sprawy na głowie - odpowiedział pan Black opierając się łokciem o ramie krzesła.

- Nie uważasz, że w szafie mam ich aż nad to? - Głos Oriona Blacka, który oparł się wygodnie o oparcie i skrzyżował ręce na piersi, wciąż brzmiał spokojnie, ale jego żona wyglądała teraz tak, jakby zaraz miała miotnąć w niego wyjątkowo nieprzyjemnym zaklęciem (co zwykle robiła gdy brakowało jej argumentów, z tym, że rzadko udawało jej się trafić w męża, bo ten po dwudziestu latach małżeństwa był już dobrze wyćwiczony w szybkim rzucaniu Zaklęcia Tarczy).

Matka wstała i poprawiła fałdy czarnej sukni po czym zajęła się szukaniem parasola (ciekawe po co skoro na dworze było słonecznie) i przypinaniem broszki z jakimś ogromnym, obrzydliwym kamieniem do żabotu Syriusza, nie zwracając uwagi na jego utyskiwania, że on nie jest dziewczyną i wcale mu takie świecidełka nie potrzebne.

- Idź pierwszy - Syriusz niechcący popchnął Regulusa tak mocno, że ten o mały włos nie wywrócił się na kamienną podłogę. - Przepraszam.

- Nie wygłupiaj się - powiedział szybko Orion Black, z trudem powstrzymując śmiech. - Matka by cię zabiła. A mnie przy okazji. Chłoszczyść!

Już się zaczyna, pomyślał Syriusz, starając się odejść jak najdalej od matki.

No świetnie, jeszcze tylko tego nam brakowało, powiedział nie na żarty przestraszony Syriusz, ale nie odważył się tego powiedzieć głośno.

- A nie mogłeś jej tego powiedzieć wcześniej?_- zapytał gdy już trochę doszedł do siebie

- Ale przypomniało mi się dopiero teraz. - Regulus wyglądał jak mały, przerażony chłopiec, który ma się zaraz rozpłakać.

Że też jej się to nie znudzi, myślał Syriusz.

- Nic - odpowiedział szybko Regulus z przerażenia omal nie lądując głową w pobliskim wiadrze z brudną wodą.

- Zupełnie nic - potwierdził Syriusz, podnosząc się z klęczek.

- No dobrze, szukamy jednego z moich podręczników - powiedział Syriusz, siląc się na beztroski ton.

- Powiedz jej wreszcie - szepnął Syriusz do brata, wypychając go trochę do przodu.

Tak więc ciężko dziwić się chłopcu, że wolał nie myśleć o tym, co się stanie, gdy pani Black spotka się z goblinami, do których z niewiadomych przyczyn żywiła głęboką urazę.

Syriusz przeżegnał się w duchu, ale matka wyszła po białych, kamiennych schodach i minęła kłaniającego się im goblina, nie zaszczycając go ani jednym spojrzeniem.

- Myślałby kto, że każdy kto tu wchodzi, przychodzi coś ukraść

Zwykle, gdy Syriusz tutaj był większość z nich skrobała coś piórem w grubych księgach rachunkowych lub ważyła olbrzymie klejnoty.

Proszę pomyśleć o swoich synach... -zauważył racjonalnie zarządca banku.

Za to pani Black wyglądała na w niebo wziętą.

Nigdy nie wiadomo kto korzystał z niego wcześniej.
Tak, oczywiście, Walburga Black nigdy nie dotknęłaby czegoś, czego wcześniej mógł dotykać ktoś kto nie jest "czystej krwi", a ze świstoklikami przecież nigdy nie wiadomo.