Moja historia z Krzyżakami zaczęła się w pierwszej klasie gimnazjum. Miała mieć początek już we wrześniu, ale niestety tylko "miała". Ja zaczęłam czytać ją dopiero po pół roku, bo nie mogłam się przekonać do wzięcia lektury chociażby w ręce. No, ale jednak przełamałam się.
Do dziś nie zapomnę, z jakim trudem próbowałam przebrnąć przez kolejne strony książki. Jaka tu była wartka akcja? Nic z tej lektury chyba nie zapamiętałam (poza paroma szczegółami) ani dobrze nie zrozumiałam. To było tragiczne. Nie cierpię Sienkiewiczowskiego języka, a zwłaszcza, gdy w grę wchodzą opisy krajobrazu... katorga.
Ale dokończyłam, jako trzecia osoba w klasie pod sam koniec czerwca. Polonistka nam odpuściła i powiedziała, że przez wakacje reszta klasy ma przeczytać. Ile ona sobie włosów powyrywała przez nas przez te dwa lata... ;D Krzyżaków skończyliśmy omawiać (UWAGA, uWAGA!) pod koniec drugiej klasy, a ja nic z nich nie pamiętałam po roku.