Tak samo tutaj. Tyle, że bardziej z naciskiem na tatę.

Świetną sprawą jest dla mnie to, że muzyka zapewnia mi pewien rodzaj kontaktu z rodzicami, dziadkami, wujkiem. Szczególnie ten ostatni nigdy nie odpuści okazji, żeby wypytać mnie o aktualnie męczone zespoły, podsunąć coś podobnego, wymienić opinie na temat nowych i starych płyt, opowiedzieć o ciekawych koncertach lub wysłuchać relacji z moich wypadów. Moja mama ma ostatnio nawyk kwitowania muzyki lecącej z moich głośników słowami "o rany, znowu puszczasz te starocie?" z uśmiechem na twarzy, bo to kawałki z jej młodości. Zasypywanie taty prośbami "podrzuć mi coś podobnego do ........" stało się już małą tradycją. Natomiast ostatnio buszując w winylach babci, natknęłam się na takie perełki jak Ściana czy Ciemna Strona Księżyca Floydów, a moje zachwycone okrzyki przy wyciąganiu kolejnych płyt babcia nagradzała opowieściami jak to się tego słuchało, gdy mama była młoda i przynosiła do domu nowe zdobycze. Nie sposób więc zaprzeczyć w moim przypadku tezie, że muzyka łączy pokolenia.

Co wpływa na fakt, że muzyka się nie starzeje? Tutaj można byłoby dyskutować. Samo stwierdzenie "jest dobra" nie wystarcza, bo dla każdego oznacza coś innego. Przesłanie płynące z takich utworów jest zwykle uniwersalne, takie, że może się z nim utożsamić osoba z lat 70. i teraźniejszości. Poza tym, nazwijmy to szczerość wykonawców. Imho piosenki czystko komercyjne nie mają większych szans stać się naprawdę ponadczasowymi. Mam taką nadzieję.