Hm. Moje oglądanie "Aniołów..." odbywało się raczej w warunkach niekomfortowych. Jak to zwykle bywa, gdy idzie się na film z dość dużą grupką znajomych o skrajnie różnych poglądach. Z seansu zapamiętałam głównie gniewne prychnięcia koleżanki, zniesmaczonej "tym haniebnym obrażaniem kościoła", wykład kolegi - fizyka, który przez pół filmu narzekał, że "ta cała farsa z antymaterią" to bzdury, bo jej się nie przechowuje, bo jest szalenie droga w użyciu, a wybuch to powinien być ileśtam razy większy; kolejni dwaj byli zainteresowani wszystkim (od zagadywania dziewczyn po wyjadanie przemyconych do kina chipsów). Na całe szczęście w tym towarzystwie znalazła się jeszcze jedna osoba, która czytała książkę. I z nią mogłam porozmawiać na temat rzeczy przez twórców filmu pominiętych lub zmienionych. A tych, niestety, było duuużo.

Po pierwsze strasznie mi było szkoda, że zamiast ostatniego ambigramu, łączącego wszystkie żywioły, pojawiły się skrzyżowane klucze. Nie rozumiem także dlaczego została wstawiona scena, w której Gray wysyła film z nagraniem porwanych kardynałów. Według mnie - zupełnie niepotrzebne. Najbardziej szkoda mi, oprócz wspomnianego już pominięcia wątku romansu Langdona z Vittorią, całkowitej zmiany motywów kamerlinga. Zamiast dzieckiem papieża ze sztucznego zapłodnienia, szukającym zemsty, jest szaleńcem, który ubzdurał sobie, że będzie naprawiał kościół. I wreszcie, dlaczego kardynał Baggia nie mógł zginąć, a papieżem zostać, tak jak w książce, Wielki Elektor? Dlaczego?

Ogólnie uważam, że film jako film jest naprawdę niezły. Natomiast jako ekranizacja książki raczej kiepski. Co zresztą widać po tym, że opinie osób, które AiD nie czytały są dużo lepsze od recenzji osób, które książkę znają.