Hm. Przyznam, że ja również sceptycznie podchodziłam do Zmierzchu. Ale kupiłam, tylko i wyłącznie dlatego, że nie lubię nie wiedzieć czym się tak wszyscy ekscytują. Poza tym chciałam sobie zrobić test na love-Edwardową fankę.

I wpadłam. Przeczytałam Zmierzch w jedną noc, później chodziłam nieprzytomna i zasypiałam na lekcjach. Ale uważam, że warto było. Mimo że podczas lektury miałam nieodparte uczucie déjà vu, mimo że cała fabuła była przewidywalna, mimo że postaci były wyidealizowane, mimo że Edward nie ma czarnych włosów... W sumie mam do książki wiele zastrzeżeń, bo ani to ambitne, ani nowatorskie. Ot, prościutkie babskie czytadło. Ale chyba każdy potrzebuje czasami odpocząć, odprężyć się przy nieskomplikowanej lekturze i powzdychać do fikcyjnego bohatera. Nawiasem mówiąc, mam słabość do takich jak Edward.

Tak więc przeczytałam Zmierzch jednym tchem. I przeczytam kolejne części, żeby sobie pomarzyć jak by to było żyć w świecie Stephanie Meyer. I oderwać się na chwilę od Bardzo Ważnych Spraw.

Hmmm. Niektórzy twierdzą, że "Zmierzch" jest trochę przynudzający. Że mało się dzieje, że głównie opiera się na rozmowach Belli z Edwardem. Mnie podobają się te rozmowy. Niektórym nie. Mówią, że to jest płytkie.
Podobnie (ale z drugiej strony całkowicie odwrotnie) jest z "Panem Tadeuszem". Dlaczego takie porównanie? Moja mama od ładnych kilku lat jest polonistką. No dobra - była. No i, kiedy omawiała z klasą tę lekturę, zauważyła, że uczniowie przeważnie omijają fragmenty zachodów i wschodów słońca. Co roku wypróbowywała tą samą metodę: kazała uczniom napisać wypracowanie na temat wschodu słońca. I pisali przeważnie to, że słońce schodziło coraz niżej i niżej itt [czyt.: i takie tam]. A mama w dzień sprawdzania im tych wypracowań wybierała sobie jeden z opisów zachodu słońca u Mickiewicza, a uczniom od razu szczęki leciały.
I w tym wypadku jest podobnie. Meyer opisała w taki sposób, różniący się trochę od innych, wampiry, rozmowy Belli i Edwarda. Sądzę, że mnie trudno byłoby napisać taką rozmowę nawet po przeczytaniu wszystkich części, poznaniu tajników pisania tych rozmów itp.

No. Napisałam sporo, ale raczej nie na temat. Mnie "Zmierzch" bardzo się podoba. Pewnie za kilka miesięcy, a może raczej tygodni, stwierdzę co innego, ale na razie jestem zachwycona.

P.S.
Do przeczytania Zmierzchu namówiła mnie Crazy Amy i Vampire, za co bardzo im dziękujem.