---

Macie 11 lat jest lato siedzicie sobie w pokoju.Nic nie zapowiada by działo się coś dziwnego ale......coś puka do okna i widzisz sowę.Trzyma w dziobie list z pieczęcią.Z daleka widać małe H na pieczęci.

Ja bym chyba zaczął latać nad ziemią ze szczęścia :D

A wy?

---

Ja też :D

---

Obudziłabym się. Na pewno był to tylko sen.

---

bym zwariowała ze szczęścia :D

---

jesli bylaby noc to pobudzilabym sasiadow ze szczescia no i zwariowalabym to napewno ;D

---

Pomyślałabym, że moje rodzeństwo robi sobie ze mnie jaja, więc od razu poszłabym skopać im tyłki :lol:

---

Była bym szczesliwa, przeszcześliwa:) otwórzyła bym okno, nakarmiła i napoiła sowe i szybko zaprosiła Dambeldoa do domu, bo mam by mi nie uwierzyłą! :D

---

Jak znam życie i siebie to umarła bym ze szczęścia i nici z Hogwartu.

---

najpierw nie mogłabym w to uwierzyć. potem pewnie zemdlałabym z wrażenia. następnie uszczypnęłabym się sprawdzając czy nie śnię przypadkiem. a na końcu oszalałabym z radości. ;)

---

Skakałabym z radości ; 3 ! A chociaż, że byłby to tylko sen i tak bym była szczęśliwa <3 :happy:

---

To by było spełnienie marzeń... :)

---

Odpisałbym im, pytając czy w domu wszyscy zdrowi.

---

oszalałabym ze szczęścia i by mnie musieli zamknąć w Azkabanie ;d
lub w psychiatryku dla czarodziejów xd

moja sowa chyba zabłądziła ;P
ja chcę list z Hogwartu !

---

O Jezu, <333 Serce po przeczytaniu tego tematu szybciej mi bije, chociaż wiem że to się nigdy nie stanie , można tylko marzyć :<

---

Otworzyła list, przeczytała go jaknajszybciej, z wypiekami na twarzy, zaczęłabym wrzeszczeć jak opętana, skakać po łóżku etc., raz po raz go czytając, aż nauczylabym się go na pamięć... Ale do Hogwartu bytm nie poszła, bo bym oszalała :D Jeśliby jednak tak się nie stało, to na Poknątną! :D

---

Najpierw zaczęłabym się szczypać, żeby sprawdzić, czy to aby nie sen. Gdyby się to okazało prawdą, otworzyłabym mój list, przeczytałabym całą treść i... zaczęłabym wariować, skakać pod sufit ze szczęścia, którego wielkości nie potrafiłabym wtedy opisać... Szkoda, że to się nigdy nie wydarzy :(.

---

Zaczęłabym skakać i wrzeszczeć z radości do upadłego:D

---

Wyj..bała bym się z łóżka i powiesiła ze szczęścia. Ale lepiej mi magii nie dawać bo jestem w pewnych sytuacjach nieobliczalna i sobie nie ufam :)

---

Po prostu byłbym szczęśliwy. Oczywiście przeszedłbym jeszcze test szczypania ;p

---

teeż bym ze szcześcia skakała , mam juz wiecej niż 11 lat . ;x niestety . ;x

---

Z lekka bym się zdenerwowała budząc się i wiedząc że to był tylko sen...;)

---

Z lekka bym się zdenerwowała budząc się i wiedząc że to był tylko sen...;)

---

Raczej bym się z lekka zdenerwowała, budząc się i wiedząc, iż to był tylko sen ..

---

Zaczęła bym skakać, później wpuściłabym sowę do środka przeczytała, natsępnie wreszczała jak opętana, później do mojej przyjaciółki no i NA POKĄTNĄ !

---

__________________________________

I tak się składa, że członkowie Brygady Inkwizycyjnej MOGĄ odejmować punkty... Tak więc, Granger, odejmuję Gryffindorowi pięć punktów za chamskie wyrażanie się o naszej nowej pani dyrektor... Macmillan, też pięć, bo mi się sprzeciwiasz... Potter, pięć, bo cię nie lubię... Weasley, koszula ci wyłazi, za to też pięć punktów... Och, zapomniałem, ty, Granger, jesteś szlamą, więc za to dziesięć...

---

Stałabym wryta w ziemię i mrugała co chwilę by sprawdzić czy to prawda.
I jakby okazało się prawdą to bym skakała jak głupia i chyba nawet płakała ze szczęścia ; ))

---

Byłoby świetnie ;D co można robić jak się nie cieszyć ... :p

---

Bez wątpienia byłby to najlepszy dzień w moim życiu. Pewnie zwariowałabym ze szczęścia! ;)

---

Eee. A o co chodzi

---

Po przeczytaniu wskoczyłabym na miotłe i poleciała podzielić się tą wiadomością z najlepszym przyjacielem >) Byłabym mega szczęśliwa ! To byłoby jak spełnienie najskrytszych marzeń :) Do Hogwartu poszłabym z wielką przyjemnością :D Niestety mam troche więcej niż 11 lat, sowy listów nie noszą, a w Szkole Magii chyba skończył się pergamin :P :) No ale pomarzyć zawsze można :D

---

Na początku pomyślałabym - ale jaja, za****iście <3 Choć przez myśl przemknęłoby mi, że to może żart. No, ale gdybym miała takie przebłyski magii, jak miał Harry, Lily czy Voldek, to bym natychmiast pobiegła na Pokątną xD Ale wiecie, że jeżeli dzieciak nie wie nic o świecie czarodziejów, to wraz z listem jakiś nauczyciel lub dyrektor idzie z nim to obgadać.

---

Ja tak samo :P

---

byłoby okej.

---

Najpierw bym sprawdził czy to nie żart kuzyna a potem bym się zaczął cieszyć :D

---

Hmm... Sam nie wiem... Byłbym szczęśliwy, że jestem czarodziejem i mogę uczyć się w Hogwarcie :lol: To by było super :lol:


r11; Teraz wiem, co miała na myśli Bellatriks.(...) Trzeba tego naprawdę chcieć.
r11; Potter! r11; wyszeptała profesor McGonagall, łapiąc się za serce. r11; Potter... ty tutaj? Co...? Jak...? r11; Z trudem się opanowała. r11; Potter, to było głupie!
r11; Splunął na panią.
-Potter, ja... to było bardzo... bardzo rycerskie z twojej strony...
Opis: Harry po rzuceniu zaklęcia Cruciatus na Amycusa Carrowa i reakcja profesor McGonagall.

To bardzo dziwne Harry, ale tak to już jest, że ci którzy najbardziej się nadają do sprawowania władzy, nigdy jej nie pragną. Ci, którym tak jak tobie narzuca się przewodnictwo, a oni godzą się na to, bo muszą, i ku swojemu zdumieniu stwierdzają, że bardzo dobrze im to wychodzi.
Opis: rozmowa Dumbledore'a i Harry'ego na dworcu w King's Cross.

Tylko Harry wciąż stał, czując dominującą obecność śmierci.

r11; Szpiegowałem dla ciebie, kłamałem dla ciebie, narażałem dla ciebie życie, a wszystko to robiłem, by zapewnić bezpieczeństwo synowi Lily. A teraz mówisz mi, że hodowałeś go jak prosiaka na rzeź.
r11; To bardzo wzruszające, Severusie r11; powiedział z powagą Dumbledore. r11; A więc w końcu dojrzałeś do tego, by przejmować się losem tego chłopca?
r11; Jego losem? r11; wykrzyknął Snape. r11; Expecto patronum!. Z końca jego różdżki wystrzeliła srebrna łania. Wylądowała na podłodze, przebiegła przez pokój i wyskoczyła przez okno. Dumbledore patrzył, aż jej srebrna poświata zniknęła w ciemności, a potem odwrócił się do Snape'a. Oczy miał pełne łez.
r11; Przez te wszystkie lata?...
r11; Zawsze.
(Patronus Lily przybierał postać łani).

Śmierć będzie ostatnim wrogiem, który zostanie zniszczony.
Opis: słowa wyryte na nagrobku Lily i Jamesa Potterów.
Parafraza słów św. Pawła z 1. Listu do Koryntian (15,26): Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.

Spójrz... na mnie.
Opis: ostatnie słowa Snape'a skierowane do Harry'ego (oczy Lily były tego samego koloru, co jej syna).

---

Człowieku! Chyba zesr.... padłąbym na zawał ze szczęścia! xD

---

Przebiegła bym dom dookoła 30 razy krzycząc ; OUUU YEAH XD

---

Było by super!Pewnie bym oszalał :D

---

Ja bym zwariować czy oszaleć na pewno nie chciał, bo edukacja w Hogwarcie stanęłaby pod dużym znakiem zapytania. Hogwart to szkoła magii, a nie jeden z oddziałów w Św. Mungu.;) Oznajmiłbym rodzicom, że od września wyjeżdżam i w przyszłości zostanę czarodziejem. Wydaje mi się jednak, że nie potraktowaliby mnie poważnie, więc może lepiej nic nie mówić i wymknąć się bez ich wiedzy do Londynu ?

Kilka przeszkód z pewnością by się natrafiło... Po pierwsze pieniądze - skąd wziąć na bilet do Anglii ? Drugim problemem, to znajomość języka - w wieku 11 lat, to wiele bym się nie nagadał ;) Zakładając jeszcze, że Czarny Pan rośnie w siłę, to jako dziecko Mugoli różowo bym w świecie czarodziejów nie miał... pomijam już fakt, że jako mugolak nie trafiłbym do Slytherinu :(

Może i lepiej, że ten list nie przyszedł ;)

---

Zastanowiła się co tak późno XD

---

Pewnie list nie zrobiłby na mnie wrażenia. Przeczytałabym go, pochwaliła precyzję z jaką odtworzono pieczęć Hogwartu i zastanawiała się, kto też mógł zrobić mi taki sympatyczny dowcip. Potem może pozachwycałabym się sową (walcząc z pokusą zamknięcia jej w klatce) i wróciła do swoich zajęć, czekając aż autor żartu odezwie się znów.

---

Najpierw bym zaczęła piszczeć na całe miasto, a potem szybko się ubrała i pojechała na Pokątną po rzeczy

---

Skakałabym ze szczęścia i bym poleciała do mamy krzycząc mamo mamo !!!!!!! Patrz za okno ! Mamo ! Patrz ! Przyjęli mnie do Hogwartu ! uszczypnij mnie bo to chyba sen ! :P

---

Cieszyłbym się oczywiście, ale po chwili przypomniałbym sobie, że mimo śmierci Voldemorta - i tak dużo czarodziejów było na wolnosci i próbowało zabić mugoli i czarodziejów półkrwi - w takim razie zależy czy byłbym półkrwi czy nie. Jeśli nie to bym się cieszył, jeśli tak - cieszyłbym sie ale odrobinę mniej - jednak to byłby dla mnie +, ponieważ mniejsza szansa dostania sie do Slytherinu, który mało lubię.

---

Jeny chyba bym,no nie wiem,wychwalała los za takie szczęście :D

---

Na początek zwariowałbym ze szczęścia,a później załamała się bo mama kazałaby mi zapomnieć o Hogwarcie bo mam zdać na dobre studia :D

---

Szalałabym ze szczęścia xD było by cudownie być w Hogwarcie!!! Szkoda, że to nigdy się nie stanie. :( .

---

Zanim popadłabym w euforię, upewniłabym się, że to list z Hogwartu ;). Jeśli już by tak było, to zadzwoniłabym do dobrego psychiatry. xD

---

Najpierw pewnie pomyślałabym, że to żart lub piękny sen.Dopiero po całkowitym upewnieniu się że to prawdziwy list, bo nie zniosłabym uczucia zawodu gdyby okazało się, że to nie prawdziwy list pogrążyłabym się w szczęściu, a kiedy bym ochłonęła zapytałabym się rodziców czy coś o tym wiedzą skoro nikt nie przyszedł im wyjaśnić kwestii listu.

---

Chyba bym zawału ze szczęścia dostała! Nie no, a tak na serio to wzięła bym go od sowy i przeczytała. Jeśli byłaby to prawda biegałabym z listem wręce po całym pokoju ( ta... chciałebym to zobaczyć ) Jeśli kłamstwo... to nie ręczę za siebie... grrr...
Hue,hue... nie no... aż takim mordercą nie jestem...
Pa kochani... Buziaczki dla każdego z osobna :)

---

Z radości bym oszalała. Jeśli byłoby to oszustwo popadła bym jednak w depresje. Jeśli nie to czy by się rodzice zgodzili czy nie pojechałabym do Hogwartu.

---

Otworzyłabym, przeczytała, a następnie stwierdziła, że to fenomenalny żart.

---

Bym biegała po całym domu i krzyczała ze szczęścia, a kiedy by pierwszy atak euforii przeminął bym się zastanawiała czy w ogóle rodzice pozwolą mi iść do Hogwartu, bo na pewno by woleli żebym poszła na studia, a nie jakieś tam machanie różdżką bym uprawiała...
:lol:

---

powinna przylecieć troche ponad rok temu...umarłabym ze szczęścia...dosłownie!!!
:o

---

Wybiegłabym na podwórko, zaczęłabym krzyczeć ze szczęścia, zadzwoniłabym do przyjaciółki i spytałabym się jej" Czy ona też jest taka szczęśliwa". Ogółem latałabym ze szczęścia. Już kiedyś dostałam takiej podniety, jak sowa siedziała sobie na latarni koło mojego domu.

---

Oszalałabym ze szczęścia! Tak naprawdę to gdy zbliżały się moje 11 urodziny czekałam na sowę z listem! No cóż, nie przyleciała!

---

Najpierw obdzwoniłabym wszystkich znajomych,pytając,czy sobie ze mnie żartują. Jeśli nie,skakałabym ze szczęścia pod sam sufit,a potem chwaliła się rodzicom i swojej BFF. Ale niestety,na roczniki mam już 12 lat...

---

ja bym najpierw dokładnie sprawdziła czy to nie fałszywka itd.
A, potem by mnie musieli zamknąć w św. Mungu.
Bo bym ze szczęścia psyche straciła...

---

Zaczęłabym wrzeszczeć ze szczęścia i krzyczeć, że spełniło się moje największe marzenie. :D Potem zadawałabym masę pytań, coś w stylu: jak to się mogło stać, czy ja się w ogóle nadaję? xD

---

Po przeczytaniu odpowiedzi innych użytkowników w tym temacie, tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że jestem dziwna.
Gdyby spotkała mnie wymieniona w pierwszym poście sytuacja, dalej siedziałabym na łóżku, wgapiając oczy w sowę. Ona patrzyłaby swymi mądrymi ślepiami w moje ogłupiałe z szoku oczyska.
Po jakichś pięciu minutach z moich ust wydostałoby się cichutkie "WTF...", po chwili zastąpione głośnym wrzaskiem przerażenia. Martwiłabym się, że z moimi schizami jest coraz gorzej. Z racji tego, że rodziców z reguły nie ma w domu, nikt nie przybiegłby zobaczyć co się stało. Zareagowałaby jedynie moja kotka, wskakując na parapet i przepędzając ptaszysko.
Jakiś czas później, jeśli sowa dalej upierałaby się przy swoim, zamknęłabym kota w łazience, delikatnie, na paluszkach, podeszłabym do okna i otworzyłabym je na oścież. Wzięłabym list, przeczytała raz, sprawdziła pieczęć jeszcze raz. I...wyrzuciłabym sowę z domu. Nie lubię ptaków.
Do końca dnia siedziałabym w pokoju, czytając raz za razem, w towarzystwie oszalałej kotki i zdziwionych rodziców.

---

Ciężkie pytanie :D Wiele byłoby moich reakcji.Najpierw nie mogłabym się ruszyć przez parę sekund i zrobiłoby mi się zimno.Następnie moje serce zaczęłoby walić za szybko i zrobiłoby mi się gorąco.Otworzyłabym list przeczytała,zaczęła krzyczeć,i pobiegła do rodziców się "pochwalić".A na sam koniec rozmyślałabym jak będzie w Hogwarcie i czy kogoś ciekawego poznam :)

---

Chyba bym zaczęła krzyczec, piszczec i pokazywac list wszystkim dookoła.

---

Ja najpierw bym się grzecznie przywitała. W końcu kultura przede wszystkim, nawet wobec sowy. Dopiero potem dostałym zawału ze szczęścia.

---

Ja? Zemdlałabym ze szczęścia. Zaczęłabym tańczyć, czego nie potrafię, krzyczałabym radośnie tak długo, że moi rodzice pomyśleliby, że coś mnie opętało. Zaczęłabym biegać po ulicy, choćbym była w piżamie. Podsumowując : Oszalałabym ze szczęścia:)

---

Na pewno bardzo bym się ucieszyła.... tylko wcześnie musiała bym sprawdzić czy to nie jakiś głupi żart mojego równie głupiego brata:bigrazz:

---

---

....................BRAK SŁÓW.............

---

Moja reakcja byłaby na pewno ciekawa :lol:
Po wykluczeniu możliwości zrobienia mi głupiego żartu zacząłbym skakać, tańczyć, śpiewać<3 ; o Jestem dziwnym człowiekiem xD

---

ja to bym stanął jak słup przez pare sekund:)
Potem to bym latał jak szalony..!:)

---

wzięłabym list otworzyła go i się upewniła czy to jest prawda, a potem byłabym szczęśliwa i na zakupy na ulicę Pokątną, a potem PERON 9 I 3/4 !

---

Zależy, że tak powiem w jakim "wymiarze", by to było. Jeśli w tym "normalnym", gdzie Harry Potter jest dla nas ukochaną książką, to za pewne byłabym bardzo ucieszona, że ktoś zrobił mi taką niespodziankę, raczej nie pomyślałabym, że to jest na serio (jeśli o to Ci chodziło :P ). Jeśli natomiast byłoby to w świecie magii to na pewno by mnie to zaskoczyło i bym się zastanawiała, kto wysyła mi takie dziwne listy i jeszcze przez sowę? Komu wpadł do głowy tak absurdalny pomysł etc. Dlatego zapewne do mugalaków przychodzą czarodzieje by to wyjaśnić. Gdybym była z rodziny czarodziejskiej nie byłoby to dla mnie zaskoczeniem i zapewne zmartwiłabym się, że zaczyna się szkoła,a kończy dzieciństwo :P