---

piątek 08.11

Tego dnia obudził Harry się niezwykle późno. Przemyślał swój krótki sen, aż Seamus się spytał co robi Harry.
- Ja? Nic takiego, rozmyślam. - poinformował z westchnieniem.
- miałeś zły sen? - odpowiedział Seamus
- nie. - powiedział.
I poszedł na śniadanie. Przy ławce spotkałem Nevilla i Rona.
- Cześć Harry - odpowiedział radośnie Neville. - Która godzina? - dodał.
Harry! - powiedział mu Ron. - Fajnie wyglądasz!
- Tak jak zwykle... - szepnął - godzina 8:27...
W tym czasie przyszła Ginny. Oczywiście z Hermioną. - Witaj Harry - powiedziały równocześnie - Cześć Neville - Odpowiedziały - Ron! Świetnie wyglądasz! - Trudno im było złapać tchu i co chwilę wydukały jakiś głos.
- Hej dziewczyny - odpowiedziałem razem z Nevillem i Ronem.
- widziałaś Percy`ego? - spytała Ginny do Hermiony.
- Nie, a czemu? - odpowiedziała z radości - Sprawy rodzinne tak?
- No! - odpowiedziała Ginny
- Widzę go! - powiedział Ron. - Wiecie co robi? Ściska Katie Bell! George z Angeliną a Fred z Alicją...
- Co ty mówisz Ron! Na miłość czarodziejską - skarciła brata Ginny - Ooh! Moje ulubiony pasztet z dyni i chleb cukrowy! - zapowiedziała z uśmiechem spoglądając na śniadanie. - Z Percym pogadam później.
Wszyscy zajadali z radością, zanim ujrzeli smutnego i spóźnionego Seamusa, a za nim kolegę Deana.
- Co ci jest stary - zapytał Ron
- Za godzinę wyjeżdżam z Hogwartu - powiedział smutny
- Dlaczego? - odpowiedziałem
Seamus już nic więcej nie powiedział. Za to odpowiedział Dean.
- Ministerstwo oświadcza, że ma okropną chorobę. Antymagicomoralfobię. Pani Pomfrey nie umie wyleczyć go, więc jedzie do Świętego Munga, a jak tam się nie uda to... - odpowiedział ze smutkiem - umrze. - zakończył z rozdzierającym płaczem.
Wszyscy Gryfoni z smutkiem zjadali śniadanie.
- a co to Antymagicomoralfobia? - spytał Ron z ciekawości.
- To - mówi Dean - taka choroba na którą rzadko się choruje. To choroba czarodziei. Dzięki niej można utracić moc czarodzieja i stać się mugolem. A jak nie wróci do stanu czarodzieja w miesiąc, umiera. A jak chcesz wiedzieć, to nie słyszałeś, że co tydzień sprawdzają stan zdrowia?
- Nie - powiedział Harry. - Na kolorowe iskry! Zapomniałem zgasić światła! Nox - szepnął. Różdżka usłuchała i światło się zgasiło.
- A czy ty przypadkiem myślisz o Ateropii? - Spytał Dean - To choroba serca
- Pofasznie? - wydukał Ron z pełnymi ustami - No to ja o tym nie wiedziałem, pofaszne to jeszt!
- Popij sobie bo ci makaron zleci z buzi - Zaśmiał się Seamus i podał oranżadę białą
- Dzienkujem - odpowiedział Ron - Wreszcie już nie muszę mieć pełnej buzi!
- Hahahahahaha! - Zaśmiała się piskliwie Hermiona, nienaturalnie.
- No co, no co? - Bronił się Ron
- Bo ty zapomniałeś zapiąć rozporek! - pisnęła Hermiona prawie dusząc się ze śmiechu.

sobota 09.11 - niedziela 10.11

Wieczorem Harry usiadł na krześle i zaczął rozmyślać, czy powiedzieć, że ma coś z blizną czy nie. Niestety tą rzecz przerwał... Dean
- Hej Harry! - odpowiedział z westchnieniem Dean
- Hej! - zakomunikował Harry - to... To ty już wróciłeś?
- Tak - uważnie powiedział - Tą chorobę szybko się ulecza. - Zetrzył kilka łez z policzków i szepnął - żeby uleczyć tą chorobę trzeba 5 razy oszołomić Drętwotą i Cruciatusem. To okropnie boli! - zachłysnął się Dean przestając szlochać. - Mhm przepraszam.
- Nie ma za co - odpowiedział Harry mrucząc pod nosem zaklęcie które błyskało. Rzucił piękny pokaz fajerwerków ludziom. - Słuchaj, oni cię torturowali - uważnie powiedział Harry.
- Wiem, no i co z tego? - mruknął Dean
- To, że oni nie ulecząją, tylko torturują i ciebie i chorobę. Naprawdę nie chciałbym być w takim stanie, pamiętasz, jak torturowali Hermionę? Nawet 20 razy!
- Tak - powiedział z smutkiem Dean - Ja,ja, nie wiem co po,powiedzie,e,edzieć! - jęknął się Dean - Przepraszam!
- Jutro mam spotkanie z Hermioną na błoniach. Idę spać. Cześć! - odpowiedział Harry
- Cześć! - energicznie powiedział Dean

Dzień później w Niedzielę.

Usiadłem na ławce, i czekałem na Hermionę, kiedy nagle... Błysnęło zaklęcie śmierci koło niego. Normalnie o 5 cali, Myśląc czy ona przyjdzie czy nie nadal czekał.

- Kto rzucił drugi raz zaklęcie? - Zdziwił się Harry
- Ja! - odpowiedział Voldemort. - Zabiłem Hermionę. Jej zwłoki znajdziesz koło toalety dziewcząt. A teraz ja cię zabiję! - zakończył mówiąc głosem węży. - Avada Kedavr...
- No i jak wyglądam - odpowiedziała Hermiona - go nabrałam ustawiając swoje odbicie. - Powiedziała i zmarszczyła czoło. - Wyczuwam obecność V...
- Avada Kedavra szlamo! - syknął Voldemort
Zaklęcie chybiło i zabiło nie kogoś innego tylko... Kleszcza.
- Doigrałeś sie Voldemort - odpowiedział Harry. - Expeliarmus!
Różdżka usłuchała jego i uderzył się o płot nie kto inny lecz Voldemort!
- To było genialne! - Odpowiedział Ron - Ten Voldemort to absurd! - spoglądając na Harry`ego mawiał pewnie Ron - I pomyśleć że go pokonałeś w tym dniu na błoniach na swojej odjazdowej walce!
- Kto, Ja? - Mówił Harry - Musiał ktoś na mnie rzucić Imperius, i musiałem być opętany, bo niczego nie pamiętałem z tego co było.

Poniedziałek 12.11

Ten dzień był naprawdę znakomity. Najpierw śniadanie. Nie ma nic lepszego niż karmelki z dynią, lub nietoperz w sosie bułgarskim. Ale nic nie przebije różdżki z cukru z polewą truskawkową polaną miodem. Pycha! Szybko mi wróciły siły po "wypadku". Potem lot na miotle, w czym jestem niezły. Był trening, i każdy mógł robić na miotle co chce, i nawet grać w quidditcha, lecz bez tłuczków. Wszyscy mogli grać, lecz musieli być Ścigającymi. Obrońca Wood jak zwykle a ja szukający Harry. W tym dniu złapałem 5 złotych zniczów, lecz kafel mnie uderzył w głowę, i straciłem na chwilę przytomność. Szczęście w tym że mi nic nie było, bo bym jutro nie mógłbym grać w Quidittcha. Potem eliksiry z Horacym Slughornem. Uczyliśmy się robić eliksiru wieloowocowego. Ron dodał rękę karalucha do eliksiru i nie wyszedł. Smakował jak robaczywe jabłka. Ron oczywiście stwierdził że to ohyda, i opluł tym Hermionę. A Hermiona zamiast dodać Malawi powiedziała zaklęcie Avis specjalnie, no i na Rona poleciały. Ron wpadł do eliksira, z czego się przewrócił, ale dostał wymiocin i krwawienia. To nie była fajna chwila. Zbierając szczątki kociołka chcieliśmy pomóc Ronowi. Lecz zamiast pomóc pogorszyliśmy sprawę. A to przez Fionę Healt, bo ona podała mu herbatę z Amortencją i zapomniał o świecie magii. Potem kółko muzyki. Życie jest piękne! A Hermiona zamiast słowa "Boat Horrible" zaśpiewała "Heart Drive Belt" i nauczyciel się na nią nie pogniewał, lecz skarcił i powiedział:
- Oj, musisz uważać! Jutro jest wielki dzień! - skończył mówić.
Potem lekcja transmutacji. Było zgromadzenie takie, że moją klasa połączyła się na tą transmutacją z roku tamtego.Draco zamienił Parvati w żabę, z czego nauczycielka zmieniła go w fretkę. Omal go Hardodziob nie zjadł. Ale to było śmieszne! A Nevillowi zamiast małpy wyszedł pająk i to wielki jak tarantula, i omal nie rozdepnąl nauczyciela od muzyki. A najlepsze zaklęcia. Ginny zamiast Ipendimento powiedziała Reductio i rozwaliła klasę. Sczęście że umiał naprawić klasę Filius Flitwick, bo byłaby szkoła zamknięta. Nigdy nie było tak cudownego dnia!

---

---

mogę ci powiedzieć, że ja jestem 9 latkiem i umiem dobrze pisać bez błędów ortograficznych, ale nie uczyłem się o interpunkcyjnych błędach...

---

Oj na "miłość czarodziejską" (to jedyne, co mi się w twoim FF spodobało)! Co to w ogóle ma być? Ten niby-pamiętnik równie dobrze mógłby być opowiadaniem w 3 os. - bo co to za różnica? I tak nie ma żadnej cechy, którą pamiętnik zawierać powinien. A błędów co niemiara! I te drętwe dialogi... Prawie żadnych opisów. I ta choroba, co się przy niej traci zdolności magiczne, a jak w miesiąc nie powrócą, to się umiera! Omójborzeiglasty. Cała akcja toczy się wokół spotykania kolejnych osób, powitań i pytań "co tam u ciebie".



Bardzo dziwny szyk zdania. Osobiście napisałabym "krótki sen" i "spytał się". Ale to wedle życzenia Autora.



Nowa moda z tymi małymi literami?



Dla mnie to nie jest wcale oczywiste...



Dlaczego na miłość borską początki wypowiedzi nowych bohaterów zaczynasz od małej litery? Jakaś nowa zasada?



Z tym "kolegą" to mi się nic innego nie kojarzy, jak PRL-owski "towarzysz" :D



A skąd MM to wie? I dlaczego oświadcza? przecież Seamus to szary uczeń, który raczej nikogo "wyżej" interesować nie powinien?

Może i czepiam się szczegółów - ale te szczegóły mi przeszkadzają. Popraw styl, a będzie (chyba!) w porządku. Będę śledzić ;)

---

---

nie musisz:P Jednak opowiadania 9 latków różnią się od wszystkich innych!

---

Właśnie, różnią się. Więc może poczekaj, aż nie będą odstawały od tych dobrych? Tragedia kompletna. Tylko się utopić w kałuży łez. Wiek cię nie usprawiedliwia!

,,Rewelacyjnie wyglądasz!" - Ron? O matko! A dlaczego? nie napisałeś tego!

,,- a co to Antymagicomoralfobia? - spytał Ron z ciekawości.
- To - mówi Dean - taka choroba na którą rzadko się choruje. To choroba czarodziei. Dzięki niej można utracić moc czarodzieja i stać się mugolem. A jak nie wróci do stanu czarodzieja w miesiąc, umiera."

To oddaje tragizm sytuacji, nie? ;/

Nie, nie, nie! Tu nie ma nic! Zero akcji, lipna fabuła. Życzę miłego kasowania. Tschus! RC

---

Nie chcę być nie miła, ale... SKASUJ TO! JUŻ! NATYCHMIAST! To jest dno, dno i jeszcze raz dno... Ja się tu rozpisywać nie będę,bo wiele powiedziały moje poprzedniczki... A i skoro masz 9 lat to nie pisz ff. Bo tylko zaśmiecasz to forum.

---

to nie było dobre ff, a więc, jedziemy:


to godzina, czy data?


co Ty nie powiesz? nie tak rozpoczyna się ff.


w ogóle nie rozumiem po co jest ten dialog. nie daje nam nic pożytecznego.


nigdzie nie widziałam pytania, a widzę odpowiedź. może Harry zapytał o coś Neville'a telepatycznie?
a nie lepiej: przywitał mnie Neville?


hm, to jakiś wyjątkowy dzień, prawda? każdy świetnie dziś wygląda.


już wiem dlaczego Neville tak serdecznie przywitał Harry'ego! bo tylko on miał zegarek! tylko po co Longbottomowi godzina?


o! to Hermiona i Ginny są naprawdę dobrze zsynchronizowane! nie dość, że równocześnie mówią, to jeszcze w tym samym momencie odbiera im głos! dobre są.


i znów pytania nie było, a jest odpowiedź.


czyli dopiero teraz się skapnęły, że Ron świetnie wygląda. tutaj kojarzy mi się reklama Danio. "Ty też zaniemówisz z wrażenia" ^^


i chłopcy też bardzo dobrze zsynchronizowani. niektórzy tancerze nawet tacy nie są. ale mają jednak jedną wadę... późno reagują.


tak. "Pije Kuba do Jakuba..." ^^
czy nie lepiej: zapytała Ginny Hermionę?

doszłam teraz do wniosku, że Harry ma naprawdę dobry słuch. słyszy nawet to, o co Ginny zapytała Hermionę.


czemu z radości?
"Hura, hura, w końcu Ginny zwróciła na mnie uwagę!" ?


nie! naprawdę?!
Ron zachowuje się jak pięciolatek, który zobaczył obściskującą się parę i robi z tego powodu aferę.


Ron mówi to, co zobaczył.


"Hura! W końcu od dwóch tygodni dali nam jeść!"
zajadali się z radością.
to śmieszne.^^


chyba zapytałem....


ależ to pomysłowa nazwa! żartowałam.


to miało być wzruszające, prawda? jest śmieszne. i kojarzy mi się z telenowelami. poza tym myślę, że Dumbledore wspomniał by coś o tym.


cóż za poświęcenie ze strony Gryfonów. chłopak może umrzeć, a Ci nie reagują.


po pierwsze nie kontynuuj tego.
po drugie już i tak wiemy co się wydarzy. Semaus wyzdrowieje, ożeni się i będzie miał gromadkę dzieci.

za krótkie i błędów bardzo wiele. nigdy, a przynajmniej rzadko kiedy wytykam ortografię i interpunkcję. tak też zrobiłam w Twoim przypadku.
masz dziewięć lat, prawda? i pewnie niektórzy myślą dlaczego nie "potraktowałam" Cię ulgowo. to proste. naśmiewasz się z ff innych, a wcale nie jesteś lepszy. ale powiem tak: pisz dalej ff, ale może nie publikuj tego na Hogs?

---

Ciekawe jakbyś ty napisała! No dalej! A jak chcecie wiedzieć, na innym forum wszyscy mi gratulowali, możecie nawet usunąć mój FF ale ja i tak napiszę nowy.

Przepraszam, ale z tą chorobą zapomniałem napisać, że co tydzień sprawdzają (badania czy są sprawni i silni) itd...

---

sobota 09.11 - niedziela 10.11

Wieczorem Harry usiadł na krześle i zaczął rozmyślać, czy powiedzieć, że ma coś z blizną czy nie. Niestety tą rzecz przerwał... Dean
- Hej Harry! - odpowiedział z westchnieniem Dean
- Hej! - zakomunikował Harry - to... To ty już wróciłeś?
- Tak - uważnie powiedział - Tą chorobę szybko się ulecza. - Zetrzył kilka łez z policzków i szepnął - żeby uleczyć tą chorobę trzeba 5 razy oszołomić Drętwotą i Cruciatusem. To okropnie boli! - zachłysnął się Dean przestając szlochać. - Mhm przepraszam.
- Nie ma za co - odpowiedział Harry mrucząc pod nosem zaklęcie które błyskało. Rzucił piękny pokaz fajerwerków ludziom. - Słuchaj, oni cię torturowali - uważnie powiedział Harry.
- Wiem, no i co z tego? - mruknął Dean
- To, że oni nie ulecząją, tylko torturują i ciebie i chorobę. Jutro mam spotkanie z Hermioną na błoniach. Idę spać. Cześć! - odpowiedział Harry
- Cześć! - energicznie powiedział Dean

Dzień później w Niedzielę.

Usiadłem na ławce, i czekałem na Hermionę, kiedy nagle... Błysnęło zaklęcie śmierci koło niego. Normalnie o 5 cali, Myśląc czy ona przyjdzie czy nie nadal czekał.

- Kto rzucił drugi raz zaklęcie? - Zdziwił się Harry
- Ja! - odpowiedział Voldemort. - Zabiłem Hermionę. Jej zwłoki znajdziesz koło toalety dziewcząt. A teraz ja cię zabiję! - zakończył mówiąc głosem węży. - Avada Kedavr...
- No i jak wyglądam - odpowiedziała Hermiona - go nabrałam ustawiając swoje odbicie. - Powiedziała i zmarszczyła czoło. - Wyczuwam obecność V...
- Avada Kedavra szlamo! - syknął Voldemort
Zaklęcie chybiło i zabiło nie kogoś innego tylko... Kleszcza.
- Doigrałeś sie Voldemort - odpowiedział Harry. - Expeliarmus!
Różdżka usłuchała jego i uderzył się o płot nie kto inny lecz Voldemort!
- To było genialne! - Odpowiedział Ron - Ten Voldemort to absurd! - spoglądając na Harry`ego mawiał pewnie Ron - I pomyśleć że go pokonałeś w tym dniu na błoniach na swojej odjazdowej walce!
- Kto, Ja? - Mówił Harry - Musiał ktoś na mnie rzucić Imperius, i musiałem być opętany, bo niczego nie pamiętałem z tego co było.

---

Poniedziałek 12.11

Ten dzień był naprawdę znakomity. Najpierw lot na miotle, w czym jestem niezły. Był trening, i każdy mógł robić na miotle co chce, i nawet grać w quidditcha, lecz bez tłuczków. Wszyscy mogli grać, lecz musieli być Ścigającymi. Obrońca Wood jak zwykle a ja szukaj ący Harry. W tym dniu złapałem 5 złotych zniczów, lecz kafel mnie uderzył w głowę, i straciłem na chwilę przytomność. Lecz szczęście w tym że mi nic nie było, bo bym jutro nie mógłbym grać w Quidittcha. Po locie na miotle śniadanie. Nie ma nic lepszego niż karmelki z dynią, lub nietoperz w sosie bułgarskim. Ale nic nie przebije różdżki z cukru z polewą truskawkową polaną miodem. Pycha! Szybko mi wróciły siły po "wypadku". Potem eliksiry z Horacym Slughornem. Uczyliśmy się robić eliksiru wieloowocowego. Ron dodał rękę karalucha do eliksiru i nie wyszedł. Smakował jak robaczywe jabłka. A Hermiona zamiast dodać Malawi powiedziała zaklęcie Avis, no i na Rona poleciały. Ron wpadł do eliksira, z czego się przewrócił, ale dostał wymiocin i krwawienia. To nie była fajna chwila. Zbierając szczątki kociołka chcieliśmy pomóc Ronowi. Lecz zamiast pomóc pogorszyliśmy sprawę. A to przez Fionę Healt, bo ona podała mu herbatę z Amortencją i zapomniał o świecie magii. Potem lekcja muzyki. Życie jest piękne! A Hermiona zamiast słowa "Boat Horrible" zaśpiewała "Heart Drive Belt" i nauczyciel się na nią pogniewał. Potem lekcja transmutacji. Draco zamienił Parvati w żabę, z czego nauczycielka zmieniła go w fretkę. Omal go Hardodziob nie zjadł. Ale to było śmieszne! A Nevillowi zamiast małpy wyszedł pająk i to wielki jak tarantula, i omal nie rozdepnąl nauczyciela od muzyki. A najlepsze zaklęcia. Ginny zamiast Ipendimento powiedziała Reductio i rozwaliła klasę. Sczęście że umiał naprawić klasę Filius Flitgfick, bo byłaby szkoła zamknięta. Nigdy nie było tak cudownego dnia!

---

---

Szok.
W pierwszej części roiło się od błędów interpunkcyjnych. Nie wiesz, że zdania się zaczyna wielką literą? Nie potrafisz zdania zakończyć kropką? No i pojawia się wiele bezsensownych zdań...

Zapowiedziały? Czy ty umiesz wytłumaczyć, co znaczy to słowo? Bo ono kompletnie tu nie pasuje.
Cześć, Neville - powiedziały.
Cześć, Neville - przywitały się.
Nie lepiej?

Człowieku, po co to mi? Nie, nie chcemy wiedzieć, przy najmniej ja... Niech Ci na tym "innym forum" gratulują, tu też jest inne forum. Mogą Ci gratulować... ja nie zamierzam.
Jesteś po prostu śmieszny, publikując coś takiego. "Inni mnie uwielbiali, więc Wy też musicie... Ja wolę tamtych..." Ocknij się. Mojej oceny na temat pierwszych dwóch czy tam trzech części nie zmienisz.

Siegnij po Słownik wyrazów obcych albo Języka polskiego. Czy Ty wiesz co to "komunikowanie"?
- Ja jestem tutaj. - zakomunikował Ron.
- Droga prowadzi tędy. - zakomunikował im policjant.
- Hej. - powiedział Harry.
- Hej. - przywitał się Harry.
- Hej! - wykrzyknął Harry.
I co?

Czemu miałby się gniewać? Nic złego mu nie zrobiła.
I pytanie: Skąd lekcja muzyki w świecie czarodziejów?
~
Okej, uznajmy, że to FF i mogłeś to wprowadzić.

:o O, a kto to taki?

Czemu podzieliłeś na cząstki szukający? Czemu napisałeś pięć cyfrą? Po jaki gwint powtarzasz słowo "lecz"?

Interpunkcja:
: , . ; ' "
Naprawdę tego nie znasz?

John_maxey,
W Twoim Fan Fiction roi się do błędów, bezsensów. I jest nudne, po prostu. Tłumaczysz się, że masz 9 lat. To nic nie zmienia. Nie, że życzę Ci źle. I tak radzisz sobie nieźle. Ale treść jest nudna, część bez sensu i z błędami... Pomyśl, da się coś takiego czytać?
Musisz jeszcze poćwiczyć. Jeśli chcesz, publikuj to dalej. Ale na razie to jest po prostu straszne. Moja ocena: słabo, słabo, słabo. Mierne to "FF"...

---

A możecie jak chcecie:P Ja tam się nie poddam. Na innym forum było okropniejsze a oceniali lepiej:P Harry Potter9, a ty nie wiesz co piszesz? Ja wiem akurat. I się nie wstydzę brzydotą pisania opowiadań. Ponieważ nie liczą się oceny brawo lub głupie, lecz po prostu, dla atrakcji. A może nie chcę żeby były dobre oceny? Jak taki jesteś to ciekawe, jakie ty FF napiszesz, no kolego? Wiem że to nie usprawiedliwia że "9 latek ". A czy słyszałeś o tym, że niektóre rzeczy nie pisze się 5, a pięć, a niektóre 5? Może o to mi chodziło? A może nauczyciel nagniewał się na Hermionę, że powiedziała prawie okrutne w moim FF zaklęcie? Niechcąco mi się rozdzieliło szukający. A muzyka była w Hogwarcie. To dlaczego sie nauczyli śpiewu w 3 części na rozpoczęcie roku nowego szkoły? Przez nauczyciela muzyki. A kto dyktował a inni śpiewali? Dyrygent, nauczyciel. Teraz wiesz czy była muzyka czy nie? Jak nie to idź się leczyć:P Nie uczyłem się zdań interpunkcyjnych. Ale umiem interpunkcję .,:"?! nawet czasem ( );. tylko tej kropki na górze niezbyt umiem, ale chyba ` na kompie. Lecz porównaj mój FF z FF Ghousta 1 rozdział. Tam można było się rozpisywać. A tutaj mniej, lecz może tyle samo jak na 1 i 3. No już koniec mojego wydzierania się.

---

---

Ten PAMIĘTNIK jest baardzo dziwny, bo w sumie nie powinien być nazywany pamiętnikiem. Osoby zachowują się nienaturalnie, spotkanie z Voldemortem jest opisane jakby Harry zobaczył Malfoya, a nie czarnoksiężnika! Po drugie: piszesz raz w pierwszej osobie, a za chwilę już w trzeciej osobie. Po trzecie: trudno się czyta to niewiadomo co, bo jest tyle błędów, że tekst mi się myli i z wielkim trudem doczytałam do końca. Po czwarte: daję ci dobrą radę- nigdy więcej nie próbuj pisać pamiętników o treści związanej z Harrym i resztą!!!!!!!

---

Wiem tylko, że filmy to spaczone wersje książek i jedynym wiarygodnym źródłem jest książka. A tam nic nie było o lekcjach muzyki.
I już dawno wiem doskonale, że jej nie było...

Co za odpowiedź. Dziękuję Ci bardzo za radę... Śmieszny jesteś - powtórzę. Teraz już umiem wytłumaczyć termin "płonna wiara w młode pokolenie".

No wiesz, Anka93, to że ten FF mu specjalnie, według mnie, nie wychodzi, to nie znaczy że chłopak (ewentualnie dziewczyna) ma się zniechęcać i nie próbować dalej. Niech próbuje, niźli wyjdzie mu coś lepszego?

Po co Ci porównywać Twoje FF do mojego? To tak jak byś poprosił Olgę Borys, żeby zaśpiewała bez fałszowania, a Dodę o to, żeby postawiła Ci dom. Jeśli pisanie nie jest "czyjąś działką", a nie podoba mu się Twoje, to uważasz że taki argument "Napisz FF sam" jest na miejscu?

A kto Cię tam wie... Tak, słyszałem. FF są wyjątkami, z tego co wiem, jam Ci tylko zwrócił uwagę... Co nie znaczy, że się nie mylę, ani to, że nie możesz na upartego pisać sobie tych cyferek...

Thanks ;*

---

Wtorek 12.11

Co za okropny dzień!
Pokłóciłem się z Hanną Evans, tą durną Puchonką. Nie daj jej czarodzieju wiary! Skoro nie akceptuje mnie takiego, jaki jestem, nie będziemy żyć w zgodzie. Oczywiście, opisuję ten dzień i całą kłótnię.
Głupi, głupi, głupi! - krzyczałem jak zdjęty z łańcucha. - Ta Maggie Levant i Helen Mark są głupie! Natomiast moimi najlepszymi przyjaciółmi są Ron, Hermiona, Neville, Seamus, Ginny, Dean, Luna, Cho i cała reszta uczniów. Wszyscy, prócz Ślizgonów! Lecz naprawdę najlepszym jest John Maxey! To świetny chłopak! Ma dużo wrogów, więc czasami muszę go bronić. Jest ode mnie młodszy o rok, dlatego znam dużo więcej zaklęć od niego. Wraz z Hermioną, jesteśmy szkolnymi prymusami! Teraz, gdy nauczycielem jest Horacy, radzę sobie nawet z eliksirami. Ba, uwielbiam je! Jest całkiem inaczej, niż za czasów Snape'a! Tak, tak, moi drodzy. Horacy pozwala na wiele dowcipów na swoich lekcjach. Nawet wzięliśmy jednego kaczora, któremu zrobiliśmy z gęby balon, gdy rozległ się krzyk.
OCH TY GŁUPI POTTERZE! NIE CIERPIĘ CIĘ! JESTEŚ NIECZUŁYM ŁAJDAKIEM! OCH, JA SIĘ Z TOBĄ POLICZĘ! NIE DOŚĆ, ŻE MNIE NIE LUBISZ, TO JESZCZE MNIE NIE AKCEPTUJESZ! O NIE, MÓJ DROGI! O MNIE SIĘ NIE MARTW! CHYBA WMUSZĘ W CIEBIE CAŁĄ MACIORĘ! O TAK! - krzyczała do mnie Pansy Parkinson. Lecz Hanna Evans, która stała obok, wywinęła mi taki numer, że dzień ten jej fani zapamiętają na zawsze. A mianowicie, dała mi w dziób - pech chciał, że trafiła w zęba i polała się krew.
Reducio! - wrzasnąłem, celując w zamek. Siła zaklęcia sprawiła, że Pansy wyleciała za drzwi r11; po tym, co mi nagadała, zasługiwała tylko na to!
FAJNIE! - odrzekła Hanna, spacerując w kółko po dormitorium Gryfonów. Lecz miała pecha. W dziurze pod portretem, nagle pojawiła się McGonagall. Widząc Hannę zapytała zdziwiona:
- Do którego domu należysz?
- Do Gryffindoru - odparła Hanna bez zająknięcia.
- Nie! Ja cię dobrze znam. Należysz do Hufflepuffu. O nie, moje dziecko! Tylko dwóch uczniów wkradło się do dormitoriów. Harry do Ravenclawu, a ty do Gryffindoru! - odpowiedziała, niemal krzycząc, McGonagall.
- Och! Patrz! Ględatek niepospolity! - powiedziała nagle Hanna do nauczycielki, wskazując okno.
McGonagall popatrzyła się w tamtą stronę i spostrzegła coś, co ją zaszokowało.
- Kto wyrąbał tą dziurę w ścianie?
- Ja! - odrzekła uczciwie Evans.
McGonagall prychnęła i... zasłabła. Momentalnie runęła w dół. Gdyby nie ja, pewnie by się zabiła!
- Wingardium Leviosa - szepnąłem.
W porę r11; nauczycielka zawisła w powietrzu zaledwie kilka cali nad podłogą.
Nie zauważyłem nawet, że całe zajście obserwował Argus Filch. Po tym jak uratowałem McGonagall, pogratulował mi refleksu, a Hanna została surowo ukarana!
Kilka godzin później, znów spotkałem Hannę, tym razem na korytarzu.
- Cześć! - przywitałem się.
Cisza.
- Witaj! - powiedziałem jeszcze raz. - Jestem Harry!
- Nie chcę cię znać! - odrzekła Hanna.
- GŁUPIA HIPOKRYTKA! - odpowiedziałem.
- KTO KOGO PRZEZYWA, SAM SIĘ TAK NAZYWA! - Evans spojrzała na mnie z wyższością. - Świetnie się bawisz? Szedł raz Potter mały, trochę zdziecinniały! - dodała ironicznie.
- Pożałujesz! - zagroziłem jej.
- Nie! - usłyszałem odpowiedź.
- CO?
- PSTRO!
- OSZ TY! - zdenerwowałem się.
- GÓWNIARZ!
- O, patrzcie! Hanka Przeklinarka!
- Nie chcę cię już więcej widzieć! - krzyknęła Hanna, patrząc na mnie wojowniczo. - O, patrzcie! Harry z gówniary! Boli go już pierś, zaczynał nie w tym rzecz! O, patrzcie kolega mały! - odrzekła, odwróciła się na pięcie i poszła.
- Ty szlamo! - wrzasnąłem za nią i straciłem przytomność. Kiedy się obudziłem, pani Pomfrey powiedziała mi, że Hanna straciła pamięć i już się zachowuje dużo lepiej. Teraz zaś się uczy codziennie, przez 23 godziny na dobę.
- Hahahahahah! - zaśmiałem się. - To za moje prawie zabicie!

---

Dwa słowa ode mnie.
Zanim ten tekst został opublikowany, próbowałam doprowadzić go do formy, którą można by nazwać literacką. Czy mi się udało, nie wiem. Tak, czy inaczej - moja rola tutaj ograniczyła się do pousuwania większości (gdyż z pewnością nie dostrzegłam wszystkich) błędów, zmieniłam szyk niektórych zdań, poprawiłam trochę interpunkcję.
Tak więc, za błędy jestem odpowiedzialna ja.
Za treść - autor, gdyż ja, przy betowaniu, nie przywykłam ingerować zbytnio w treść tekstu. Tutaj nie ingerowałam wcale, gdyż pewnie i tak nie przyniosłoby to większego skutku.

A propos:

Myślnik na początku.

Tutaj także.

I tu.
Niestety, nie skopiowało myślników automatycznych, nie wiem dlaczego 0o'.
I popraw "r11;" na pauzy.
Lol, sama siebie poprawiam - to takie dziwne uczucie :D.

---

---

Jeżu, co ty masz z ta miłością czarodziejską? o.O
Strasznie durnie to brzmi -.-'
A wgl. to czytam te twoje FF i czytam... i coraz bardziej się załamuję. Wiem, że przykro ci na to patrzeć, ale... albo zaczniesz pisac porządnie, ale wgl. nie pisz. Dla mnie to masakra, sorry, że tak zjeżdżam, ale serio.


Błąd w pierwszym zdanu noo, noo. Troche ci się wyrazy poprzestawiały ; /



Ron mówiący "fajnie wyglądasz''? Zaleciało mi gejostwem...
A co do dalszej części... nie skomentuję. żall.


Yy co to ma być? Kolorowe iskry? o.O



;//



Błędy. Z dużej litery ma być. ;//


__________________________________________________

MATKO BOSKA!


O Jezusie. Gratulowali? Wejdz prosze na www.mirriel.pl albo na www.magiczne.pl to zobaczysz jak ci będę gratulować. I umieszczą cię nawet w żałosnych tematach ... a to już dpiero wyczyn!

---

Wydaje mi się, że ta notka jest lepsza od poprzedniej. Nie ma tyle błędów.


Już sobie wyobrażam tę scenę. Bez przesady, ale od upadku raczej by się nie zabiła, a po drugie, Harry by jej tak szybko nie złapał zaklęciem.

---

Anka93. Deliriantka jest odpowiedzialna za 4 rozdział.

A jak coś, to ja napisałem, że Hanna ta to zrobiła wcześniej dziurę, bo tak miało być, a Deliriantka wyskoczyła na Parkinson. To niby jak miałaby zrobić dziurę Hanna, jak dopiero kiedy powiedziała Fajnie, to ona dopiero była, bo nie była w zamku:P A nie można się deportować. A Dumbledore uratował Harry`ego na 3 roku, jak zleciał z 30 metrów, a ona niżej i nie miała zostać uratowana? Weź się nie wygłupiaj.

A i
Deliriantka, Reductio a nie Reducio.

To na tyle
John Maxey


_______
Zlituj się z tymi kolorami. Usunąłem je, bo nie dało się niczego odczytać.

---

---

Ja jestem odpowiedzialna za błędy ortograficzne, interpunkcyjne i stylistyczne. Za treść, wydarzenia i sens jesteś odpowiedzialny Ty.


Eee... wybacz, ale czytam to czwarty raz i nadal nie wiem, o co Ci chodzi. Ku rozwianiu wszelkich wątpliwości, czy aby przekształciłam to prawidłowo, zamieszczam mały fragment oryginału:

Wydaje mi się, że i w oryginalne, i w tekście poprawionym, chodzi o Hannę. Więc jaki problem, hę?

Zaraz Cię śmiechem zabiję. Poważnie.
Skoro widzisz jakiś błąd, to go popraw, bo to Twój ff, nie mój. Napisałam Ci wyraźnie, że przed dodaniem tego tekstu masz go przeczytać, przejrzeć i poprawić to, co Ci nie pasuje w moich zmianach.
Nadal masz jakieś zastrzeżenia? Domyślam się, iż nie. A przynajmniej, będąc rozsądnym, nie powinieneś mieć. Bo zła Delirantka Cię zje.



W tym ff wszystko jest możliwe, Cee. ;d

---

Załamałam się. Doszczętnie. Nie żartuję! Bo ja miałam nadzieję, że skoro po części posłuchałeś naszej rad i poszukałeś sobie Bety (i tutaj gratuluję Deliriantce, bo przynajmniej nie ma ortograficznych byków), to i tak w treści nie widzę żadnego sensu.



Powiem ci, że tym poprawiłeś mi humor. Bo John Maxey jest super, ma talent, a tylko ŹLI LUDZIE go napadają i gadają mu gÓpoty, żeby się załamał. A on tak naprawdę umie świetnie pisać! xD



Ja chcę! Ja chcę adres tego Innego Forum, na którym wszyscy chwalii twojego Ficka! MUSZĘ to zobaczyć! No i nawiasem - chcę ci powiedzieć, że chyba po raz pierwszy widzę osobę tak pewną swych (nikłych) umiejętności i kompletnie nieprzyjmującą do siebie krytyki. ^^
Brawooooo! :lol:

---

---

Chwila musze przestac się śmiać... no dobra już jest dobrze. To jest żałosne. Błędów nie będe wytykać bo robili to moi poprzednicy, ale naprawde w co drugim zdaniu nie widze najmniejszego sensu.

---

<hoops z krzesła>
<wali głową w parkiet>
<zastanawia się, który jest rok>
Po prostu... banał totalny.

Proszę.
Błagam.
Czy Ty się wziąłeś za wymyślanie czarodziejskich przysłów? Tak? To przyjmij do wiadomości, że mnie się... nie podobają.

O Boże.
-.-
Wiesz, ile musiałem mieć siły, żeby nie zemdleć? Mam mdłości. Bleee... Na przyszłość, staraj się mniej używać takich określeń.

Dwadzieścia lat wcześniej...
"- Czy ty, Luno Lovegood, bierzesz obecnego tu Jamesa Evansa za męża?
- Tak...
- Niniejszym ogłaszam was mężem i żoną."
Ten cały glęgatek skojarzył mi się zbytnio z Luną Lovegood. John, nie mogłeś wymyśleć czegoś innego? Może to nie jest błąd, ale na mnie negatywnie podziałało.

Mhm... Nie podoba mi się "gówniarz". Mogłeś chociaż zrobić coś takiego *******, albo bardziej pomyśleć...

Czcijmy więc wielkiego Harry'ego Jamesa Pottera, który uratował swoją ukoffaną profesorkę przed podłogą.
Myślę, że raczej by się NIE zabiła. Nie przesadzasz?

Ten dialog jest... mi ręce opadły. Po prostu beznadziejny...

Hmm... I co ja mam Ci powiedzieć?
Niezbyt mi się spodobała ta część. Musisz jeszcze ćwiczyć, ale baaardzo długo. Tu jest dość sporo nonsensów, całe szczęście, że masz chociaż betę...

Och, nie, nie. TY. TY JESTEŚ ODPOWIEDZIALNY.
Deliriantka nie pisała o żadnych wmuszanych maciorach, Hankach Przeklinarkach czy o wiarach czarodziejskich. Ty to napisałeś.

Jednym słowem: kiepsko.

---

O choinka. Bez komentarza ^^

Błędów nawet nie chce mi się wytykać, bo musiałabym chyba zacytować całe ff. A zresztą inni już wykazali.

I nie obwiniaj Delirantki. Ona pomaga Ci z dobrej woli, wcale nie musi, a Ty ją baaardzo do tego zachęcasz xD

---

DNO!




Tego dnia obudził Harry się niezwykle późno. Przemyślał swój krótki sen, aż Seamus się spytał co robi Harry.
- Ja? Nic takiego, rozmyślam. - poinformował z westchnieniem.
- miałeś zły sen? - odpowiedział Seamus
- nie. - powiedział.
I poszedł na śniadanie. Przy ławce spotkałem Nevilla i Rona.
- Cześć Harry - odpowiedział radośnie Neville. - Która godzina? - dodał.
Harry! - powiedział mu Ron. - Fajnie wyglądasz!
- Tak jak zwykle... - szepnął - godzina 8:27...
W tym czasie przyszła Ginny. Oczywiście z Hermioną. - Witaj Harry - powiedziały równocześnie - Cześć Neville - Odpowiedziały - Ron! Świetnie wyglądasz! - Trudno im było złapać tchu i co chwilę wydukały jakiś głos.
- Hej dziewczyny - odpowiedziałem razem z Nevillem i Ronem.
- widziałaś Percy`ego? - spytała Ginny do Hermiony.
- Nie, a czemu? - odpowiedziała z radości - Sprawy rodzinne tak?
- No! - odpowiedziała Ginny
- Widzę go! - powiedział Ron. - Wiecie co robi? Ściska Katie Bell! George z Angeliną a Fred z Alicją...
- Co ty mówisz Ron! Na miłość czarodziejską - skarciła brata Ginny - Ooh! Moje ulubiony pasztet z dyni i chleb cukrowy! - zapowiedziała z uśmiechem spoglądając na śniadanie. - Z Percym pogadam później.
Wszyscy zajadali z radością, zanim ujrzeli smutnego i spóźnionego Seamusa, a za nim kolegę Deana.
- Co ci jest stary - zapytał Ron
- Za godzinę wyjeżdżam z Hogwartu - powiedział smutny
- Dlaczego? - odpowiedziałem
Seamus już nic więcej nie powiedział. Za to odpowiedział Dean.
- Ministerstwo oświadcza, że ma okropną chorobę. Antymagicomoralfobię. Pani Pomfrey nie umie wyleczyć go, więc jedzie do Świętego Munga, a jak tam się nie uda to... - odpowiedział ze smutkiem - umrze. - zakończył z rozdzierającym płaczem.
Wszyscy Gryfoni z smutkiem zjadali śniadanie.
- a co to Antymagicomoralfobia? - spytał Ron z ciekawości.
- To - mówi Dean - taka choroba na którą rzadko się choruje. To choroba czarodziei. Dzięki niej można utracić moc czarodzieja i stać się mugolem. A jak nie wróci do stanu czarodzieja w miesiąc, umiera. A jak chcesz wiedzieć, to nie słyszałeś, że co tydzień sprawdzają stan zdrowia?
- Nie - powiedział Harry. - Na kolorowe iskry! Zapomniałem zgasić światła! Nox - szepnął. Różdżka usłuchała i światło się zgasiło.
- A czy ty przypadkiem myślisz o Ateropii? - Spytał Dean - To choroba serca
- Pofasznie? - wydukał Ron z pełnymi ustami - No to ja o tym nie wiedziałem, pofaszne to jeszt!
- Popij sobie bo ci makaron zleci z buzi - Zaśmiał się Seamus i podał oranżadę białą
- Dzienkujem - odpowiedział Ron - Wreszcie już nie muszę mieć pełnej buzi!
- Hahahahahaha! - Zaśmiała się piskliwie Hermiona, nienaturalnie.
- No co, no co? - Bronił się Ron
- Bo ty zapomniałeś zapiąć rozporek! - pisnęła Hermiona prawie dusząc się ze śmiechu.

sobota 09.11 - niedziela 10.11

Wieczorem Harry usiadł na krześle i zaczął rozmyślać, czy powiedzieć, że ma coś z blizną czy nie. Niestety tą rzecz przerwał... Dean
- Hej Harry! - odpowiedział z westchnieniem Dean
- Hej! - zakomunikował Harry - to... To ty już wróciłeś?
- Tak - uważnie powiedział - Tą chorobę szybko się ulecza. - Zetrzył kilka łez z policzków i szepnął - żeby uleczyć tą chorobę trzeba 5 razy oszołomić Drętwotą i Cruciatusem. To okropnie boli! - zachłysnął się Dean przestając szlochać. - Mhm przepraszam.
- Nie ma za co - odpowiedział Harry mrucząc pod nosem zaklęcie które błyskało. Rzucił piękny pokaz fajerwerków ludziom. - Słuchaj, oni cię torturowali - uważnie powiedział Harry.
- Wiem, no i co z tego? - mruknął Dean
- To, że oni nie ulecząją, tylko torturują i ciebie i chorobę. Naprawdę nie chciałbym być w takim stanie, pamiętasz, jak torturowali Hermionę? Nawet 20 razy!
- Tak - powiedział z smutkiem Dean - Ja,ja, nie wiem co po,powiedzie,e,edzieć! - jęknął się Dean - Przepraszam!
- Jutro mam spotkanie z Hermioną na błoniach. Idę spać. Cześć! - odpowiedział Harry
- Cześć! - energicznie powiedział Dean

Dzień później w Niedzielę.

Usiadłem na ławce, i czekałem na Hermionę, kiedy nagle... Błysnęło zaklęcie śmierci koło niego. Normalnie o 5 cali, Myśląc czy ona przyjdzie czy nie nadal czekał.

- Kto rzucił drugi raz zaklęcie? - Zdziwił się Harry
- Ja! - odpowiedział Voldemort. - Zabiłem Hermionę. Jej zwłoki znajdziesz koło toalety dziewcząt. A teraz ja cię zabiję! - zakończył mówiąc głosem węży. - Avada Kedavr...
- No i jak wyglądam - odpowiedziała Hermiona - go nabrałam ustawiając swoje odbicie. - Powiedziała i zmarszczyła czoło. - Wyczuwam obecność V...
- Avada Kedavra szlamo! - syknął Voldemort
Zaklęcie chybiło i zabiło nie kogoś innego tylko... Kleszcza.
- Doigrałeś sie Voldemort - odpowiedział Harry. - Expeliarmus!
Różdżka usłuchała jego i uderzył się o płot nie kto inny lecz Voldemort!
- To było genialne! - Odpowiedział Ron - Ten Voldemort to absurd! - spoglądając na Harry`ego mawiał pewnie Ron - I pomyśleć że go pokonałeś w tym dniu na błoniach na swojej odjazdowej walce!
- Kto, Ja? - Mówił Harry - Musiał ktoś na mnie rzucić Imperius, i musiałem być opętany, bo niczego nie pamiętałem z tego co było.

Poniedziałek 12.11

Ten dzień był naprawdę znakomity. Najpierw śniadanie. Nie ma nic lepszego niż karmelki z dynią, lub nietoperz w sosie bułgarskim. Ale nic nie przebije różdżki z cukru z polewą truskawkową polaną miodem. Pycha! Szybko mi wróciły siły po "wypadku". Potem lot na miotle, w czym jestem niezły. Był trening, i każdy mógł robić na miotle co chce, i nawet grać w quidditcha, lecz bez tłuczków. Wszyscy mogli grać, lecz musieli być Ścigającymi. Obrońca Wood jak zwykle a ja szukający Harry. W tym dniu złapałem 5 złotych zniczów, lecz kafel mnie uderzył w głowę, i straciłem na chwilę przytomność. Szczęście w tym że mi nic nie było, bo bym jutro nie mógłbym grać w Quidittcha. Potem eliksiry z Horacym Slughornem. Uczyliśmy się robić eliksiru wieloowocowego. Ron dodał rękę karalucha do eliksiru i nie wyszedł. Smakował jak robaczywe jabłka. Ron oczywiście stwierdził że to ohyda, i opluł tym Hermionę. A Hermiona zamiast dodać Malawi powiedziała zaklęcie Avis specjalnie, no i na Rona poleciały. Ron wpadł do eliksira, z czego się przewrócił, ale dostał wymiocin i krwawienia. To nie była fajna chwila. Zbierając szczątki kociołka chcieliśmy pomóc Ronowi. Lecz zamiast pomóc pogorszyliśmy sprawę. A to przez Fionę Healt, bo ona podała mu herbatę z Amortencją i zapomniał o świecie magii. Potem kółko muzyki. Życie jest piękne! A Hermiona zamiast słowa "Boat Horrible" zaśpiewała "Heart Drive Belt" i nauczyciel się na nią nie pogniewał, lecz skarcił i powiedział:
- Oj, musisz uważać! Jutro jest wielki dzień! - skończył mówić.
Potem lekcja transmutacji. Było zgromadzenie takie, że moją klasa połączyła się na tą transmutacją z roku tamtego.Draco zamienił Parvati w żabę, z czego nauczycielka zmieniła go w fretkę. Omal go Hardodziob nie zjadł. Ale to było śmieszne! A Nevillowi zamiast małpy wyszedł pająk i to wielki jak tarantula, i omal nie rozdepnąl nauczyciela od muzyki. A najlepsze zaklęcia. Ginny zamiast Ipendimento powiedziała Reductio i rozwaliła klasę. Sczęście że umiał naprawić klasę Filius Flitwick, bo byłaby szkoła zamknięta. Nigdy nie było tak cudownego dnia!
Wtorek 12.11

Co za okropny dzień!
Pokłóciłem się z Hanną Evans, tą durną Puchonką. Nie daj jej czarodzieju wiary! Skoro nie akceptuje mnie takiego, jaki jestem, nie będziemy żyć w zgodzie. Oczywiście, opisuję ten dzień i całą kłótnię.
Głupi, głupi, głupi! - krzyczałem jak zdjęty z łańcucha. - Ta Maggie Levant i Helen Mark są głupie! Natomiast moimi najlepszymi przyjaciółmi są Ron, Hermiona, Neville, Seamus, Ginny, Dean, Luna, Cho i cała reszta uczniów. Wszyscy, prócz Ślizgonów! Lecz naprawdę najlepszym jest John Maxey! To świetny chłopak! Ma dużo wrogów, więc czasami muszę go bronić. Jest ode mnie młodszy o rok, dlatego znam dużo więcej zaklęć od niego. Wraz z Hermioną, jesteśmy szkolnymi prymusami! Teraz, gdy nauczycielem jest Horacy, radzę sobie nawet z eliksirami. Ba, uwielbiam je! Jest całkiem inaczej, niż za czasów Snape'a! Tak, tak, moi drodzy. Horacy pozwala na wiele dowcipów na swoich lekcjach. Nawet wzięliśmy jednego kaczora, któremu zrobiliśmy z gęby balon, gdy rozległ się krzyk.
OCH TY GŁUPI POTTERZE! NIE CIERPIĘ CIĘ! JESTEŚ NIECZUŁYM ŁAJDAKIEM! OCH, JA SIĘ Z TOBĄ POLICZĘ! NIE DOŚĆ, ŻE MNIE NIE LUBISZ, TO JESZCZE MNIE NIE AKCEPTUJESZ! O NIE, MÓJ DROGI! O MNIE SIĘ NIE MARTW! CHYBA WMUSZĘ W CIEBIE CAŁĄ MACIORĘ! O TAK! - krzyczała do mnie Pansy Parkinson. Lecz Hanna Evans, która stała obok, wywinęła mi taki numer, że dzień ten jej fani zapamiętają na zawsze. A mianowicie, dała mi w dziób - pech chciał, że trafiła w zęba i polała się krew.
Reducio! - wrzasnąłem, celując w zamek. Siła zaklęcia sprawiła, że Pansy wyleciała za drzwi r11; po tym, co mi nagadała, zasługiwała tylko na to!
FAJNIE! - odrzekła Hanna, spacerując w kółko po dormitorium Gryfonów. Lecz miała pecha. W dziurze pod portretem, nagle pojawiła się McGonagall. Widząc Hannę zapytała zdziwiona:
- Do którego domu należysz?
- Do Gryffindoru - odparła Hanna bez zająknięcia.
- Nie! Ja cię dobrze znam. Należysz do Hufflepuffu. O nie, moje dziecko! Tylko dwóch uczniów wkradło się do dormitoriów. Harry do Ravenclawu, a ty do Gryffindoru! - odpowiedziała, niemal krzycząc, McGonagall.
- Och! Patrz! Ględatek niepospolity! - powiedziała nagle Hanna do nauczycielki, wskazując okno.
McGonagall popatrzyła się w tamtą stronę i spostrzegła coś, co ją zaszokowało.
- Kto wyrąbał tą dziurę w ścianie?
- Ja! - odrzekła uczciwie Evans.
McGonagall prychnęła i... zasłabła. Momentalnie runęła w dół. Gdyby nie ja, pewnie by się zabiła!
- Wingardium Leviosa - szepnąłem.
W porę r11; nauczycielka zawisła w powietrzu zaledwie kilka cali nad podłogą.
Nie zauważyłem nawet, że całe zajście obserwował Argus Filch. Po tym jak uratowałem McGonagall, pogratulował mi refleksu, a Hanna została surowo ukarana!
Kilka godzin później, znów spotkałem Hannę, tym razem na korytarzu.
- Cześć! - przywitałem się.
Cisza.
- Witaj! - powiedziałem jeszcze raz. - Jestem Harry!
- Nie chcę cię znać! - odrzekła Hanna.
- GŁUPIA HIPOKRYTKA! - odpowiedziałem.
- KTO KOGO PRZEZYWA, SAM SIĘ TAK NAZYWA! - Evans spojrzała na mnie z wyższością. - Świetnie się bawisz? Szedł raz Potter mały, trochę zdziecinniały! - dodała ironicznie.
- Pożałujesz! - zagroziłem jej.
- Nie! - usłyszałem odpowiedź.
- CO?
- PSTRO!
- OSZ TY! - zdenerwowałem się.
- GÓWNIARZ!
- O, patrzcie! Hanka Przeklinarka!
- Nie chcę cię już więcej widzieć! - krzyknęła Hanna, patrząc na mnie wojowniczo. - O, patrzcie! Harry z gówniary! Boli go już pierś, zaczynał nie w tym rzecz! O, patrzcie kolega mały! - odrzekła, odwróciła się na pięcie i poszła.
- Ty szlamo! - wrzasnąłem za nią i straciłem przytomność. Kiedy się obudziłem, pani Pomfrey powiedziała mi, że Hanna straciła pamięć i już się zachowuje dużo lepiej. Teraz zaś się uczy codziennie, przez 23 godziny na dobę.
- Hahahahahah! - zaśmiałem się. - To za moje prawie zabicie!

JEDNO WIELKIE DNO!

SKOPIOWALEM CALY TEKST, BO TO JEST JEDEN WIELKI BLAD!

---

Umrę ze śmiechu no nieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
GNIOT!

Błędów nawet nie chce mi się wytykać, bo musiałabym chyba zacytować całe ff. A zresztą inni już wykazali.

Podzielam opinię, oj podzielam. Sięgnąłeś dennego dna głębi dennej :D

---

Niezłe,ale te błędy rażą w oczy jak rozżażony do białości drut! Spoko czytałam wcześniejsze posty dlaczego jest tyle blędów. "Bo mam 9lat i jeszcze nie mieliśmy ortografii..." CZŁOWIEKU! Ortografie ma się od Pierwszej klasy, a tak ogółem...to słyszałeś o takiej małej książeczce? Jak ona się nazywa...Ach tak... SŁOWNIK ORTOGRAFICZNY!

---

Niestety nie za bardzo mi się spodobało Twoje opowiadanie. Było zbyt chaotycznie napisane i nie przyciągało mojej uwagi, jest sporo błędów interpunkcyjnych i stylistycznych. Ale jeżeli lubisz pisać to się nie poddawaj! Masz dopiero 9 lat, więc jak będziesz ćwiczył to może nawet zostaniesz tak sławnym pisarzem jak J.K Rowling :) Najważniejsze to trenować! :)

---

hm... historia może była by ciekawa ( nie wiem nie dalo sie zrozumieć sensu opowieści)
błędów straszliwa ilość zwłaszcza jeśli chodzi o szyk zdania
radze pisać zdania pojedyńcze bo ozbudowane ci nie wychodzą
PS: Radze nie używać Na początku zdania "A" , po przecinku też możnaby się wstrzymać bo wtedy zdania nie brzmią elegancko

"5 złotych zniczów, lecz kafel mnie uderzył w głowę, i straciłem na chwilę przytomność."
Od kiedy kafel może uderzyć w głowę? Chyba chodzilo ci o Tłuczek

---

Nie daj jej czarodzieju wiary!
Może nie jestem kumata, ale nie wiem o co chodzi.

krzyczałem jak zdjęty z łańcucha.
To samo co poprzednie

- OSZ TY! - zdenerwowałem się.
Pisze się oż ty!

Mogło być jeszcze lepiej, ale radziłabym przeczytanie podobnych tematów na forum. Wtedy autor zobaczyłby, co robi za błędy.