Z początku bardzo go nie lubiłam. Przez swój chłód i wrogie nastawienie do wszystkiego, bardzo mnie do siebie zniechęcił. Później, w piątym tomie, coś się w pewnej części zmieniło. To nastawienie, było w pewnej części uzasadnione. Był bardzo dociekliwy, aż za bardzo, i mogło się to źle skończyć. Ta moja niechęć do niego trochę pękła, i nadeszła fala współczucia. Później, kiedy dowiedzieliśmy się w szóstym tomie co nieco o jego rodzicach, we mnie te coś się ruszyło. Próbowałam stawić sobie pytanie: jaki on jest? Zabicie Dumbledore uświadomiło mnie w przekonaniu, że zły do szpiku kości.No i nadszedł siódmy tom. Tutaj, naprawdę zrobiło mi się go żal. Jego dzieciństwo, zazdrość o Huncwotów, o Lily...On nie tylko zazdrościł Jamesowi Lily, ale także jego talentów, przyjaciół, tego, że był otaczany taką troską...Jednym słowem, wszystkiego, czego on zaznać nie mógł. Bardzo wzruszyłam się przy scenie, w której Severus umiera, i karze Harry'emu spojrzeć mu w oczy. Był naprawdę odważnym człowiekiem, i potrafił być szlachetny. Może, nawet i on sam nie wiedział czy jest dobry, czy zły, i żył w ciągłej frustracji? Przecież jego winą było zabicie jego ukochanej osoby...Uważam, że Snape, jest na pewno ważną i godną uwagi postacią, choćby ze względu na ubarwienie. A to, czy był dobry czy zły...chyba nie wiedział sam.