Byłam pewna, że już się w tym temacie wypowiadałam. Cóż, skleroza nie boli.

Ja mam łacinę w szkole jako przedmiot nieobowiązkowy. Wychowawca jakoś załatwił nauczyciela i miłościwie nam panujący dyrektor się zgodził. Niestety, jako że jestem z klasy chemicznej, gdzie większość osób idzie na medycynę, uczymy się łaciny medycznej. W praktyce jeszcze nie wiemy czym się to różni od zwykłych lekcji, bo mieliśmy za mało zajęć, żeby zauważyć różnice. Za to podręczniki mamy zabójcze. Całe strony słówek w stylu dziąsło, nadnercza, przepuklina. Czysta poezja. Właściwie nie wiem dlaczego się na to zapisałam, skoro nie mam najmniejszego zamiaru iść na medycynę. Chyba dlatego, że ubzdurałam sobie, że to bardzo fajnie znać łacinę.

Sentencje łacińskie, owszem, znam. W tej chwili przychodzą mi do głowy dwie: amantes amentes - zakochani są jak szaleni oraz per aspera ad astra - przez trudy do gwiazd.