---

Moja przygoda z Harry'm Potterem zaczęła się latem 2001 roku. Miałam wtedy 14 lat. Pamiętam dokładnie, bo zimą tego samego roku (chyba jakoś w styczniu) wyświetlali u nas w kinach Kamień Filozoficzny i Potter dotarł w ten sposób do Polski. Pmaiętam, że rónieśnicy jeździli do kina, a ja sobie myślałam, że są strasznie dziecinni ... no bo film o małym czarodzieju? ;) Ale z czasem zaczęłam zmieniać zdanie na temat Harry'ego, bo kilka osób zaczęło czytać serię i mówiło się o HP coraz więcej. Nadeszły wakacje i całkiem przypadkiem ciotka skombinowała mi pierwszy tom. Przeczytałam od razu jednym tchem tamtego słonecznego dnia u babci. I wciągneło mnie momentalnie. Co tydzień jeźdźiłam na weekend do babci i ciotka co tydzień przywoziła mi kolejny tom. Wtedy jeszcze były tylko 4. Przeczytałam wszystkie w przeciągu tych kolejnych 4 weekendów. Każdą książkę w dzień lub dwa (Czara już była grubsza ;P). Polskę ogarnęła Potteromania, ale potem wszystko nieco ucichło, bo trzeba było czekać na dalsze tomy. W między czasie spotkałam moją najlpszą przyjaciółkę i skumałysmy się ze sobą właśnie z powodu Pottera. Piękne lata ach... razem się fascynowałyśmy kiedy Rowling napisała wreszcie 5 tom... rok 2004 i boom od nowa bo wyszedł wreszcie Zakon Feniksa po polsku, i tak potem za kazdym razem kiedy wychodził nowy tom...Mam oczywiście wszystkie na półce gromadzone regularnie przez te.. omg 8 lat mojego życia. Dorastałam z Harry'm, i choć mam już 21 lat to nadal go lubię i zawsze będę mieć sentyment do opowieści o Harry'm Potterze bo stał się dla mnie czymś ważnym, to wielki kawał mojego życia. Musiałam się wypowiedzieć jako wczesna fanka Harry'ego bo jak czytałam poprzednie wpisy to jakoś wszyscy mieli po ok 6 lat jak sie zetkneli z HP... a jest wiele takich osób jak ja, tzn fanów w moim wieku :P