---

Oczywiście zamierzam studiować, bo po LO bez studiów to ja sobie mogę i oczywiście na uczelni państwowej, bo prywatne (w większości) to jest jakaś pomyłka.

Kierunek studiów muszę sobie wybrać ee... właściwie już go powinnam wybrać. Gdyby mnie ktoś zapytał kilka lat temu nie miałabym żadnych problemów z wyborem. Teraz im bliżej podjęcia decyzji tym gorzej, bo powoli z tych obłoków spada się brutalnie na ziemię i wybory muszą być realistyczne. Klamka zapadła - na maturze zdaję biologię i chemię na poziomie rozszerzonym. Miałam zdawać fizykę, ale jednak mi nie jest potrzebna. Kierunek?
No. I tu mamy kredki.
Kiedyś marzyłam o medycynie i tylko w tym się widziałam. Jednak wiem, że studiowanie medycyny jest naprawdę ciężkie. Wiem też, że bardzo trudno się tam dostać. Chciałabym spróbować, ale, szczerze mówiąc, nie wiem czy osoba z takim aspołecznym nastawieniem mogłaby się w tym zawodzie sprawdzić i w ogóle teraz myślę o medycynie coraz mniej.
Drugi kierunek o którym więcej myślę na obecną chwilę to farmacja. Jednak tu przeraża mnie coś innego - tyle lat studiów po to, żeby utknąć w aptece...
Myślę również o kierunkach, które na ten moment są całkiem przyszłościowe, ponieważ brakuje specjalistów w tych kierunkach - inżynieria chemiczna i procesowa/inżynieria materiałowa/inżynieria biomedyczna ewentualnie chemia. Oczywiście jeżeli wybrałabym któryś z tych kierunków to zostają mi tylko politechniki a w sumie to mogło by być ciekawsze. ;D

Jeżeli chodzi o miejsca to albo Śląsk albo Kraków. W pierwszym minusem jest to, że Śląsk jest niesamowicie brzydki, ale nie będę przecież się tym kierowała, bo muszę wziąć pod uwagę to, że warunki studiowania niektórych wyżej wymienionych kierunków są lepsze na Śląsku niż w Krakowie. Kraków jest ładny, bo ładny, ale... się zobaczy. Kiedyś myślałam o Wrocławiu, ale w sumie mam tam daaaleko, więc raczej odpada.