---

Zamierzam studiować, owszem. Co? Dziennikarstwo. Mam dopiero dwanaście lat, a te plany utrzymują mi się od kilku lat i mam nadzieję, że jeszcze będą. NIC związanego w większym stopniu z matematyką. Nie znoszę jej. Muszę jakoś dążyć do tego dziennikarstwa, dlatego postanowiłam pracować na 6 z polskiego na koniec roku. To nie lada wyczyn. Byłam w siódmym niebie, kiedy dowiedziałam się, że dostałam -6 (omg) z wypracowania. Ponadto, biorę udział w wielu konkursach polonistycznych. Uwielbiam pisanie. Oczywiście nie zabrakło też I etapu konkursu przedmiotowego. Moja nauczycielka oznajmiła, że najprawdopodobniej dostałam się do II etapu, ponieważ zdobyłam najwięcej punktów w klasie. Ale porządnie się walnęłam na listach, pamiętnikach etc, także nie ma się czym chwalić, bo wiem, że na świecie jest dużo moich rówieśników, który są o wiele ode mnie lepsi. Sporo brakuje mi do perfekcji, ale staram się, bo nie mam lepszego planu na życie, niż zostanie redaktorką jakiejś gazety, czy dziennikarką. Mogę też się zdecydować na coś związanego z historią, (jest to mój ulubiony przedmiot, wraz z językiem polskim), bądź z angielskim. Nie mam takich dylematów jak niektórzy przed liceum, którzy są równie dobrzy z polskiego, jak i z matematyki, a nie umieją historii, geografii i fizyki. Nie mogą się zdecydować na nic. Ja mam wszystko w jednej kupie, czyli profil humanistyczny w liceum. Komuś może wydawać się śmieszne, że w tym wieku mam plany dotyczące studiów i pracy, ale to już jego problem.

Jeśli chodzi natomiast o to, gdzie zamierzam studiować, to wybieram duże miasto. Warszawa, Kraków, Poznań etc, ale najprawdziwsze opcje, to te dwie pierwsze.