---

Eutanazja sama w sobie jest bardzo poważnym nadużyciem i to drastycznym. Jeśli komuś się wydaje, że jakoś można kontrolować oczywiste zło to się grubo myli. Stawia się na pozycji sędziego pana życia i śmierci który samowolnie ocenia kto zasługuje na śmierć, a komu jeszcze pozwolić trochę pożyć. Jakim prawem i przy użyciu jakich subiektywnych kryteriów ktoś jest w stanie ocenić poziom cierpienia drugiego człowieka? Czy ten decydent jest może Bogiem wszechwiedzącym? Cierpiący człowiek nawet sam nie jest w stanie obiektywnie ocenić swojego własnego cierpienia, kiedy cierpi. Przypadek owego diakona z Belgii powinien być wystarczającym ostrzeżeniem. Zabił mi dwóch swoich wujów i matkę staruszkę, a ponieważ działał, w środowisku sprzyjającym eutanazji nikt się nie przejął, że zbyt wielu jego podopiecznych nagle umiera. Człowieka cierpiącego trzeba otoczyć opieką, a nie zabijać. Nie da się kontrolować demonów, eutanazja raz dopuszczona prawnie, stopniowo będzie rozszerzać swoje granice i będą zabijane kolejne grupy cierpiących z coraz to bardziej błahych powodów, bo taka jest natura tego Molocha. Musi dostawać coraz więcej i więcej ofiar. Jak tak dalej pójdzie to dziecko które urodziło się z rudymi włosami i jest z tego powodu wyśmiewane przez kolegów w szkole będzie zdaniem tych "sędziów" "doświadczać cierpień nie do zniesienia". Ktoś już kiedyś ogłosił w Internecie "dzień bicia rudych" i oczywiście ktoś z tej okazji kogoś pobił. To nie jest niestety fikcja, były i są przypadki eutanazji osób które cierpiały z powodu samotności i odrzucenia przez bliskich, mimo iż ich stan zdrowia wcale nie był beznadziejny. Eutanazja to jest zło, ze złem się nie pertraktuje i nie próbuje go oswajać, tylko o razu zdecydowanie odrzuca.