---

Napiszę to samo, co napisałam już kiedyś na innej stronie, bo moje zdanie nie zmieniło się od tamtego czasu. Kiiedy jakaś osoba zabija osobę/ kilka/ kilkanaście/ kilkadziesiąt, gwałciła, maltretowała i po odsiedzeniu nie wiem, trzydziestu lat ma zostać wypuszczona, to wydaje się, że lepiej byłoby skazać ją na śmierć. No i państwo nie wydaje tyle kasy na jej utrzymanie przez tak długi czas. Ale z drugiej strony jej ofiary cierpiały, przeżywały ogromny strach, mękę, cierpiały niewyobrażalnie, a przestępca co? Po prostu zgaśnie? Przecież nawet nie odczuje tego, co zrobił. Jeśli pójdzie siedzieć, to co, wyjdzie i będzie robił to dalej. Dla jego ofiar ( które przeżyły oczywiście - np. gwałt itd.) koszmar się nigdy nie skończy. A co z tymi, których oskarżono niesłusznie? Umrą, bo skazali ich za cudze grzechy? I tak źle i tak niedobrze. Wiesz, chyba byłabym za tym, żeby skazany za ciężkie przestępstwa z premedytacją (!), nie w sytuacji obrony własnej, czy coś takiego; zsyłany był gdzieś, gdzie są trudne warunki i żeby musiał zapracować na swoje utrzymanie. "Nie pracujesz? Okay, nie żresz i marzniesz. Zdechniesz na własne życzenie"