Tytuł: Harry Potter - Hogsmeade, Twoja Magiczna Wioska :: [NZ] Zdaniem Draco, czyli co o tym sądzi uczeń Slytherinu

Dodane przez Nerona_58 dnia 20-03-2014 18:50
#1

Draco szedł opustoszałym korytarzem, mijajęc pokryte pajęczynami zbroje, poruszając się tylko dzięki światłu księżyca, ledwo widocznego przez zakurzone okna zamku. Teraz nikt juz nie dbał o szkołę, śmierciożercy przyzwyczajeni byli do ciemnych i brudnych pomieszczeń, a nikt nie miał odwagi się im sprzeciwić. Draco mógł pomóc uczniom, ale czuł, że jest to zbyt ryzykowne, tak jak czuł też, że go obserwują. Śmierciożercy i wszyscy słudzy Czarnego Pana przyglądali mu się czekając na jego potknięcie, zastanawiając się czy podoła próbom przed jakimi go ciągle stawiają, dręczą go, chcą żeby udowodnił, że jest jednym z nich.Czekają na ten jeden błędny krok tak samo jak na porażkę jego ojca. Nie mógł zdradzić co myśli, nie mógł tego powiedzieć nawet rodzicom, oni zbyt w niego wierzyli, sami stanęli po niewłaściwej stronie aby go chronić, ale nie wiedzieli wtedy jeszcze jak wielkim błędem była ta decyzja. Draco nawet nie wiedział czy zdają sobie z tego sprawę teraz. Żyjąc w kłamstwie, wmawiając innym fałszywe poglądy, sprzeczne z naszymi własnymi odczuciami, powoli przekonujemy samych siebie. To długa droga,a równie długi jest powrót. Draco sam nie wiedział w co wierzy, po której stronie stoi. Ale był pewien, że musi udawać, nie tylko dla własnego dobra, ale też dla dobra swoich bliskich. Musi ich przekonać, że jest jednym z nich, choć tego nie chce. Nie chce zabijać i torturować dla zabawy tak jak jego ciotka i inni śmierdzący mordercy przyłażący teraz ciągle do domu jego rodziców. Ale to nieuniknione, nie może pokazać strachu, musi być silny. Musi stać się Jego sługą.
Na podobnych rozmyślaniach zeszła mu cała droga do lochów i do dormitorium. Crabbe chrapał w swoim łóżku, niewidoczny przez zielone zasłony. Draco nie chciał iść spać, nie chciał znów widzieć tych obrazów, przewijających się w jego głowie jak jakiś koszmarny film. Dumbledore spadający z wierzy. Kobieta umierająca na stole w jego domu. Szkarłatne oczy, mimo swego koloru tak zimne, wpatrujące się w niego. Wiedział, że to nie on zabił dyrektora, ale to on go rozbroił. Gdyby dumbledore miał różdżkę mógłby się obronić. Miał dość oglądania tych wszystkich dręczonych ludzi, których Czarny Pan sprowadza do ich domu, miał dość morderstw we własnej jadalni, za każdym razem kiedy próbował w takim momencie odwrócić wzrok, czuł na sobie Jego spojrzenie, drwiące i przerażające. Ale nie miał wyjścia.


Ciąg dalszy nastąpi...

Edytowane przez Nerona_58 dnia 21-03-2014 10:14

Dodane przez Anna Potter dnia 09-04-2014 10:50
#2

Widzę, że nie ma komentarza do tej pory, choć minęło już trochę czasu od publikacji, więc ja może skomentuję. Tekst pod względem fabularnym nawet dość ciekawy, ale zauważyłam błędy, więc myślę, że przydałaby ci się beta. No i kiedy ten obiecany ciąg dalszy? Na razie wstrzymam się od oceny dopóki nie napiszesz ciągu dalszego.

Edytowane przez Anna Potter dnia 09-04-2014 10:54