Dodane przez Temeraire dnia 22-10-2008 21:39
#17
Kłamać, a co za tym idzie, bronić własnego tyłka, to rzecz ludzka. Nie ma na świecie osoby, która nigdy by nie skłamała. Zawsze się zdarzy, komukolwiek i do kogokolwiek - po prostu, z pierwszego odruchu.
Jeśli o mnie chodzi, kłamię, choć tylko wtedy, kiedy sytuacja wymaga. A przynajmniej tak się staram. Wiadomo, że nikt nie lubi kłamać lub być okłamywanym. Najczęściej jednak, gdy kłamię, są to drobne kłamstewka, typu: "Tak, tak, byłam w kościele" albo "Spóźniłam się na lekcje, bo mnie brzuch bolał". Tak, tak... Drobne, leciutkie przekręty są naszą codziennością i niekiedy przydaje się umiejętność kłamania jak z nut. Niestety, ale tak jest. Ja jednak nie umiem sprawnie kłamać, zawsze się jąkam, przełykam ślinę i pocą mi się dłonie. Takich większych kłamliwych gaf raczej nie popełniam, choć była taka jedna, z której wywiązała się cała afera (nie chcę opowiadać).
W gruncie rzeczy, kłamię, tak jak wszyscy inni. Uważam, że wykręcanie kota ogonem to troszkę taka moja wada, ale to jakoś przeboleję...