Harry Potter i Kamień Filozoficzny. Pierwszy film , na jaki poszłam do kina w moim życiu. Pierwszy film jaki odmienił moje życie na zawsze.
Kiedy film się pojawił u mnie w kinie w Łowiczu, miałam wtedy siedem, może osiem lat. Dziś mam piętnaście i pamiętam wszystkie szczegóły.
Nigdy nie zapomnę tej chwili, jak usiadłam w sali kinowej i pochłaniałam wszystko z zapartym tchem. W któreś chwili walnęłam ''Kiedy to się skończy''. Nie mogłam wytrzymać. Nie mogłam dłużej patrzeć na ten film, bo chciałam obejrzeć rachu ciachu ten film w całości, a on się tak strasznie dłużył...
Pamiętam, gdy jak wyszłam z kina i stanęłam przed budynkiem stojąc przy mamie wszystko wydawało mi się takie obce. Chciałam tam wrócić, do kinowej sali i gapić się w końcowe napisy czy w Pottera. Mogłam na to wszystko patrzeć godzinami. Byłam jak zaczarowana. Do dziś nie zbudziłam się z tego pięknego snu. Trwa już osiem lat i pewnie jeszcze kolejne osiem będzie trwał ... ;)
Tylko szkoda, że pominięto pare zagadek w drodze do Kamienia. No i dubbing jest beznadziejny, delikatnie mówiąc. Blah Wolę oglądać z napisami.
Teraz tez tak twierdzę. Zmienił się mój wiek i nastawienie do filmów. Dubbing był troszkę nie ten teges ;p
No i szkoda, że pominęli zagadkę z tymi flakonami Snape'a. To był ważny punkt 'programu' przecież.
Ale i tak kocham Harry'ego Pottera - i książki i filmy. Jak tu nie kochać czegoś, co odmieniło moje życie ? ;) <3