---

W 100% się z Tobą zgodzę w obu kwestiach. Co prawda o ile drugiego trolla w filmie spokojnie można było sobie darować, to pominięcie zagadki Snape'a nie było fajnym ruchem ze strony twórców. Spokojnie można było obejść się bez jakiejś innej sceny na rzecz właśnie tej. A co do dubbingu to muszę przyznać, że jeszcze kilka lat temu oglądałem w tej wersji, żeby całkowicie móc skupić się na filmie, a nie napisach - jednak w końcu dotarło do mnie, że grzeszę pozwalając Mariuszowi Benoitowi zagłuszać Alana Rickmana...



Dokładnie. Pierwszy film był zbyt wierną ekranizacją książki, niemal całkowicie od niej uzależniony. Nie, żeby była to wielka wada - po prostu patrząc przez pryzmat kolejnych adaptacji, które miały już swoją autonomię wobec literackiego pierwowzoru, ta jest ciut za bardzo przewidywalna.



Oj tak... Kiedy przed laty po pierwszy słyszało się jeszcze w zwiastunie motyw muzyczny autorstwa Johna Williamsa, ech... łezka się w oku kręci. W tej muzyce czuło się (i czuje nadal) magię - z jednej strony przesyconą tajemnicą, a z drugiej beztroskom...

***********
"Harry Potter i Kamień Filozoficzny" to kawał mojego dzieciństwa, więc nie mogę obiektywnym, a co za tym idzie krytycznym, okiem spoglądać na ten film. Idąc na premierowy pokaz, całkowicie podekscytowany i rozgorączkowany miałem bodajże 10 lat, a więc praktycznie tyle ile główni bohaterowie. Dziesięciolatek nie był specjalnie wymagającym widzem, ale od tej pory dorastałem już wraz z tymi filmami tak jak tysiące podobnych mi dzieciaków, w związku z czym twórcy tych obrazów musieli zadbać o równoczesne dojrzewanie kolejnych odsłon. I czy tak się nie działo? Czy kolejne części nie były coraz mroczniejsze i nie poruszały trudniejszych tematów? No właśnie...

Nie można, więc zbyt surowo traktować "Kamienica Filozoficznego", gdyż podobnie jak książkowy pierwowzór, była to opowieść skierowana do rówieśników bohaterów, a więc treść i forma musiały być dla nich odpowiednie... Z pewnością traktuję ten film jako świetną, baśniową i niewinną historię, w której magia została przedstawiona w najprostszej i najogólniej pojmowanej formie. Problemy związane z dorastaniem, wchodzeniem w dorosłe życie były jeszcze czymś odległym i nie doszukiwałem się ich w filmach. Wtedy byłem po prostu zaczarowany...

Można się czepiać, że oprócz formy i treści szwankuje jeszcze przekaz, w tym wypadku mam ty na myśli aktorstwo młodych odtwórców ról uczniów Hogwartu. I tu również odsyłam do moich wcześniejszych słów. W końcu aktorzy to była wtedy właściwie grupa dzieciaków, które po raz pierwszy zetknęły się z tak wielkim przedsięwzięciem filmowym, i dla których praca na planie była świetną zabawą.
Reasumując... Nie sądzę, aby mimo wszystko "Kamień Filozoficzny" mógł mi się znudzić. Mam do niego zbyt wielki sentyment, który rośnie z roku na rok. Przekonuję się o tym przy każdym kolejnym włożeniu płyty z filmem do odtwarzacza DVD i mam głęboką nadzieję, że nie ulegnie to zmianie... Co tu dużo mówić: "tego nie kupisz kartą MasterCard"