---

'- A jak nie - mruknął Syriusz - to sobie porozma-
wiam z Amelią Bones...
Harry uśmiechnął się blado. Pani Weasley uściskała go.
- Wszyscy trzymamy kciuki.
- Fajnie - rzekł Harry. - No... to do zobaczenia.
Ruszył za panem Weasleyem na górę, do przedpokoju. Mat-
ka Syriusza chrząknęła przez sen za zasłonami portretu. Pan
Weasley odryglował drzwi i ogarnął ich chłód szarego poranka.
-Zwykle, to pewnie pan do pracy nie chodzi, prawda?
-zapytał Harry, kiedy szli raźnym krokiem wokół placyku.
-Nie, zwykle się teleportuję, ale ty, rzecz jasna, nie
możesz, i sądzę, że będzie lepiej, jak przybędziemy tam w spo-
sób, że tak powiem, całkowicie niemagiczny... zrobimy lepsze
wrażenie, biorąc pod uwagę powód, dla którego wezwali cię
na przesłuchanie...
Pan Weasley trzymał rękę w kieszeni marynarki, a Harry
dobrze wiedział, że ściska nią różdżkę. Ulice były prawie pu-
ste, dopiero kiedy doszli do małej stacji metra zobaczyli, że
już jest na niej tłoczno. Pan Weasley, jak zwykle, gdy znalazł
się pośród mugoli zajętych swymi codziennymi sprawami,'

J. K. Rowling - Harry Potter i Zakon Feniksa

str. 56, wers 1-5