Dodane przez Arthur Bishop dnia 28-11-2010 12:28
#316
Choć jestem facetem, przyznam się. Tak, płakałem.
W wielu momentach książki śmiałem się("Jeszcze raz. Tak na szczęście, Paniczu Harry"), uśmiechałem, byłem rozwścieczony, ale płakać zdarzyło mi się tylko raz. Po śmierci Zgredka. Był taki odważny, taki bezbronny, ale miał w sobie chart ducha. Bez względu na okoliczności skoczyłby w ogień za Harrym. Uwielbiałem tą postać. Wielu czytelników nie doceniało zwykłego skrzata domowego, ale ja widziałem w nim bohatera.
Szczególnie duże wrażenie wywarło na mnie to jak Zgredek pewnie radził sobie w domu Malfoya.