---

Nigdy za bardzo nie tęskniłam za powrotem do szkoły. Spotkania z przyjaciółmi nie były zbytnim kłopotem, gdyż osoby, z którymi "się zadaję" mieszkają blisko mnie. W gimnazjum nauki było o wiele za dużo i miałam, a nawet nadal mam wrażenie, że MEN uważa nasze mózgi za śmietniki. Gdy przyszła pora opuścić "pierwszy stopień po podstawówce", nie miałam większego problemu ze zmianą klasy - przyjaciele wybrali tą samą szkołę co ja, ba, udało im się nawet do niej dostać i trafić do mojego oddziału. Obecnie marzę o chwili odpoczynku od fizyki, chemii i matematyki, z niecierpliwością odliczam dni do piątku, pocieszam się myślą, że jeszcze tylko 4 miesiące do końca roku szkolnego.