---

Za wszelkie błędy bardzo przepraszam z góry
_____________

Dopełnienie tego czegoś co było przedtem, czyli Rozdział III

Ruda wraz z koleżankami korzystały z ostatnich słonecznych dni, siedząc na błoniach, pod wielkim, starym bukiem.

- Lily co jest? Jesteś dziś jakaś taka smutna. - Dorcas była wyraźnie zatroskana zachowaniem Lily.
- Ja? Nie, to nic, tylko, że Sev...
- Aha! Wiedziałam, że znowu chodzi ci, o tego Smarkerusa! - Melody już się rozkręcała - Nie masz ty już się kim zamartwiać? Mogłabyś się martwić moją sytuacją z Syriuszem, bo to jest prawdziwy powód! Ale , żeby jakimś Smarkiem? Bo po prostu był zazdrosny? Nie przesadzasz?
- To nie powód żeby na mnie wrzeszczeć. I nie nazywaj go Smarkerusem. Przyjaźnię się z nim od kiedy pamiętam, więc chyba mam prawo martwić się, że się zmienił?!
- Nie. Nie masz. Ukryj mnie! - Melody pisnęła i schowała się za Lily.
- Co ci?
- Syriusz! - podpowiedziała Dorcas. I faktycznie. Syriusz wraz z całą paczką huncwotów szedł ku nim.
- Melody, nie masz co się chować i tak cię widzę. - Łapa, Rogacz, Lunatyk i Glizdogon usiedli naprzeciwko dziewczyn - Wciąż gniewasz się za tą Puchonkę? Daj spokój to była Puchonka!*
- Ale to była inna dziewczyna, osobnik płci żeńskiej, którego zapytałeś "Cześć piękna. Jak leci?" - ostatnie zdanie wypowiedziała udając męski głos.
- Muszę być na prawdę boski, skoro jesteś taka zazdrosna. - Syriusz przeczesał palcami włosy, tak jak to robią długowłosi modele. Melody rzuciła w niego swoją kanapkę, ale chybiła, i kanapka uderzyła Glizdogona prosto w jego twarz. Spojrzała porozumiewawczo na Dorcas, a ta pokiwała głową. Wstały, i skierowały się w stronę zamku.

- Evans! Gdzie idziecie? - Czy Potter zawsze musi wchodzić mi w drogę?
- Byle daleko od ciebie.
- No ale czemu zawsze uciekasz?
- Domyśl się.
- Bo mnie kochasz?
- Nie!
- Tak!
- Nie!
- Tak!
- Nie!
- Tak!
- Nie!
- Tak!
- Nie!
- Nie!
- Tak!
- Ha! Przyznałaś się!
- Co? Wcale nie! Jak śmiałeś złapać mnie na tą gierkę dla dzieci? Gryffindor traci pięć punktów!





Gdy następnego dnia Ruda otworzyła oczy, na jej usta mimowolnie wskoczył uśmiech. Była sobota. Przechyliła się na łóżku i spojrzała na jej mugolski budzik. Było w pół do dwunastej. Usłyszała donośne chrapanie Melody. Więc jeszcze się nie obudziła, co ucieszyło ją jeszcze bardziej, lecz po chwili się zmartwiła. Dorcas budziła je zawsze o dziewiątej, tak, aby zdążyły na śniadanie. A skoro nikt ich nie zbudził, to Dorcas albo była na nie obrażona, albo stało się coś złego.
Lily wstała z łóżka i podeszła do kotary osłaniającej pryczę Dorcas i lekką ją [kotarę] rozsunęła. Dorci tam nie było. Kołdra była była rozłożona byle jak, tak jakby ktoś ją po prostu rzucił na materac. Na łóżku leżał kufer z wyrzuconymi rzeczami na zewnątrz, jakby ktoś coś w środku szukał. Ale uwagę Rudej przyciągnęła tylko jedna rzecz leżąca na kołdrze. Lekko zakrwawiony nóż. Jej nóż od eliksirów. Nawet było na nim wyczarowane przez nią jej imię i nazwisko: Lily Evans.
Dziewczyna spojrzała na niego tylko ułamek sekundy, i już miała przed oczami najgorszy scenariusz. Najprawdopodobniej Dorcas została wyprowadzona z pokoju siłą, siłą, która wymagała użycia noża. Tylko czemu ona i Melody nic z tego nie słyszały?
Lily rzuciła się na łóżko przyjaciółki i próbowała ją obudzić, lecz bez skutku. Z materaca spadła mała buteleczka, do połowy wypełniona zielonym płynem. Co się tutaj stało? Ruda nie mogła tego pojąć, ale wiedziała jedno: nie może szepnąć o tym ani słowa nauczycielom. Od razu zaczęli by ją posądzać o być może nawet zabicie koleżanki. A wtedy ją wyrzucą, albo nawet gorzej. Mogliby ją wsadzić do Świętego Munga, na oddział dla psychicznie chorych, lub nawet do Azkabanu. Może o tym powiedzieć jedynie Mel, i to tylko wtedy, gdy dziewczyna się obudzi. A sama się nie obudzi, to może być pewne. Do tej pobudki potrzebny był jej Sev, aby uwarzył jakiś eliksir. Póki co musi się z tym kryć.

CDN
_______
* Puchoni są uważani w Hogwarcie za kretynów, którym czegoś brakowało aby być w innych domach. Ja osobiście nic do nich nie mam.