---

Ten tom od początku mi się spodobał. Rozdział "Ten inny minister" nareszcie wszystko wyjaśnia, w temacie relacji, czarodziej-niemagiczni ludzie. I jest świetnie napisany. Potem jest także wspaniale. Harry przestaje wreszcie, być wyłącznie małym tragicznym bohaterem. A staje się człowiekiem który został wplatany wbrew własnej woli, w tragiczne wydarzenia i który, dzięki pomocy wielu ludzi wychodzi z tego zwycięsko. Wreszcie ma też trochę czasu na normalne, zwykłe dla jego wieku sprawy i to jest piękne!. Bo wcześniej, to już mnie trochę mdlił ten nadmierny tragizm i nieustające zagrożenie. Kto normalny, by coś takiego "wiecznie" znosił, a jeszcze przy tym jakoś się uczył i zdawał egzaminy. Najlepsze są jednak te sesje, w myślosiewni, które odsłaniają przeszłość Voldemorta. To mi się podobało chyba najbardziej. Przestaje być on wreszcie jakimś odrealnionym potworem, a ukazują się przyczyny, które pomogły mu się właśnie takim stać. No i jest trochę szkolno towarzyskich gierek uczuciowych, które ukazują Hermionę, w jak najlepszym świetle. Na koniec widać, że przyjaźń ostatecznie się utrwaliła i przyjaciele zrobią dla Harrego wszystko. Pójdą z nim wszędzie i do końca, nawet wbrew jego woli. Kawałek znakomitej opowieści, o dojrzewaniu, w przyjaźni.