---

Ze wspomnień najbardziej podobały mi się te z dzieciństwa - kiedy opowiadał Lily o magii i Hogwarcie. Taka jasna strona jego ponurego dzieciństwa - spotkania z koleżanką i możliwość zaimponowania jej.
Co do oceny samego Severusa - polubiłam go od początku jako ponurego nauczyciela, pokazującego Harry'emu, że jest nikim. Więc wprowadzenie wątku jego wielkiej niespełnionej miłości mnie troszkę zbiło z tropu i zasmuciło - wolałabym żeby ułożył sobie życie albo faktycznie był pozbawiony uczuć. Okazał się postacią tragiczną na maksa, szczerze mi go żal. Po śmierci Dumbledore'a na chwilę w niego zwątpiłam, wstyd mi za to. Chociaż nie przestałam go przy tym lubić, uznałam, że to taki zwykły błąd - zarówno Severusa, który niepotrzebnie udowadniał Bellatrix lojalność Voldiemu, składając przysięgę, jak i Albusa, który pomylił się ufając Snape'owi. Było mi też strasznie żal, że Dumbledore zginął z rąk człowieka, któremu tak bardzo ufał. Poczułam się niemal osobiście dotknięta tą Severusową "zdradą" ;)