---

No, ciekawe, po co niby Snape miałby ratować z opresji Glizdogona. Myślę i myślę lecz raczej nie wymyślę. Ale to dobrze. Nie lubię przewidywalności w opowiadaniach. Poza tym podoba mi się sposób w jaki ujęłaś Petera. Roztargniony, tchórzliwy, ciężko kapujący chłopak. Bez żadnych oporów wyobrażam go sobie, jak w przyszłości zdradza swoich przyjaciół, nie tylko ze strachu, ale także, by poczuć się kimś. Cóż, część ogólnie bardzo przyjemna i czekam na kolejną. Mam nadzieję, że pojawi się ona dużo szybciej.