---

Myślę, że górę wzięła frustracja ze słabych wyników wyprawy i zawód co do osoby Harrego. Postrzegali go jako osobę, która zawsze umie sobie poradzić i wie co robi, a w sytuacji gdy zostali sami, odcięci od reszty świata Harry po prostu sobie nie radził jako przywódca. Zmęczenie, warunki w jakich żyli, brak wieści z magicznego świata dodawały tylko oliwy do ognia. W takich warunkach łatwo o utratę nadziei, rodzą się wątpliwości, nawet w przyjaźni, taka już ludzka natura. Najważniejsze to umieć naprawić swoje zachowanie. I tym Ron i Hermiona się wykazali.