---

Mooll, moja kochana, to piękny tekst. Czytałam go i czytanie tego bolało - jakkolwiek głupio to brzmi, myślę, że zrozumiesz, o co mi chodzi.
Przypomniały mi się uczucia z przed dwóch lat - jeszcze jeden rodzaj samotność. Samotność, która kłuje w serce, kiedy idziesz w nocy chodnikiem przez miasto i patrzysz w rozświetlone okna czyichś mieszkań i tęsknisz za swoim przyszłym życiem; za czymś, czego boisz się, że nie dostaniesz od losu.
To naprawdę ładny tekst, prawdziwy. Poruszył mnie.
Wybacz, że nic więcej nie napiszę, po prostu słowa nie oddadzą w pełni moich odczuć, a nie chcę popadać w banał.