---

Ja nie miałam żadnych szczególnych oczekiwań wobec epilogu więc trudno powiedzieć czy się zawiodłam... bo w sumie można patrzeć na to różnie. Z jednej strony po tych wszystkich przejściach z Voldemortem, cierpieniach i tym podobnych Potterowi należało się szczęśliwe dorosłe życie. Zresztą rany po wojnie i utracie tylu przyjaciół nie goją się w rok, więc on i Ginny pewnie musieli jeszcze sporo przejść - i tu właśnie wkurza mnie przeskok czasowy o którym wspomniała bodajże Alexandre. Dlaczego AŻ 19 lat później, kiedy mnie jako czytelnika nie ciekawi cukierkowe odprowadzanie dzieci na pociąg [które niby jest jakimś kołem, które zatacza historia, no ale...] ale ciekawi za to, jak toczyło się Potterowe życie w miesiąc, dwa po wojnie... próby ogarnięcia jakoś tego wszystkiego na nowo... właśnie takie sprawy.

Jeśli chodzi o imiona dla dzieci też uważam, że pani Rowling delikatnie przerysowała. Jak i to, że charakterologicznie są kserokopiami swoich rodziców.