Oby dwie próby były daremne i odwrotne w skutkach; Severus jadł w pokoju i coraz bardziej nienawidził rodziciela.

Trzecia uliczka wyglądała jakby znajomo, więc skręcił w nią.

-Jak leziesz- warknął Ślizgon, otrzepując się z piachu.
-Co ty taki niemiły, Severusie?- odpowiedział sarkastycznie nie kto inny jak Syriusz Black.
-Spadaj- uciął Snape i już miał przekroczyć próg lokomotywy, gdy drogę zagrodził mu Potter. Sev jęknął w duchu. Jak to jest, że jak spotyka jednego z TEJ czwórki Gryfonów, to zaraz potem przychodzi cała reszta?
-Tu jesteś, Syriuszu- wyszczerzył się James. -Wszędzie cię szukamy. Co tu robisz w tak zacnym towarzystwie?- zadrwił, zerkając na Ślizgona.
-Udzielam instrukcji korzystania z prysznica- parsknął śmiechem Black. Ślizgon miał dość uwag odnośnie jego wyglądu, ale postanowił nie wchodzić Gryfonom w drogę. Są nieobliczalni; sam widział jak powiększyli ponad dwukrotnie głowę jakiegoś Puchona. Poza tym nie można zapomnieć, że jeden z nich jest krwiożerczym wilkołakiem. Zrobił krok w stronę okularnika, próbując przejść obok niego, jednak ten popchnął go z bara i Severus wylądował ponownie na posadzce. Obecna już cała czwórka Gryfonów parsknęła śmiechem. Ślizgon odruchowo sięgnął po różdżkę.

(...) wskazując kolejno na Pottera, Pettigrewa, Blacka i Lupina.

(...) kiedy to za rok będzie już mógł bez problemu użyć dowolnego zaklęcia poza szkołą, bez ponoszenia jakichkolwiek konsekwencji.

Tymczasem, akurat w dzień jego urodzin został zorganizowany, pierwszy w tym roku, wypad do Hogsmeade.

Severus stawił się punktualnie po Lily pod portretem Grubej Damy, gdzie umówili się.

-Och, puść mnie! Zawsze pojawiasz się, kiedy nie trzeba! - krzyknęła rozdrażniona rudowłosa postać, ubrana w zielony sweter i stare dżinsy.

Gdy dostali się do wioski, z chłopak upewnił się, że w pobliżu nie ma żadnych Gryfonów (a zwłaszcza pewnej czwórki), postanowił przerwać ciszę, która zapadła od portretu Grubej Damy.

Jej policzki stały się prawie tak czerwone jak włosy, co nie było dobrym znakiem.

-Tak. Oczywiście, że nie chcę. - Wyglądało na to, że mu uwierzyła, bo uśmiechnęła się lekko i ruszyła dalej, w głąb wioski.

-Nic! To ty dziś jesteś jakaś drażliwa! A nie odpowiada mi Potter, zadowolona?! Nie widzisz, że dowala się do ciebie?! Robi to odkąd sięgam pamięcią! Na prawdę, jesteś aż tak ślepa?!- wyrzucał z siebie te słowa i już miał zamiar spytać, czy nie widzi, że martwi się o nią i przez to nie chce, żeby zadawała się z wilkołakiem i jego zgrają, ale przerwała mu rudowłosa: