Dodane przez Fantazja dnia 09-11-2008 00:32
#19
O, nie. Nie. Nie, nie, nie. Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie. Nie. Po prostu nie. Nie możesz mi tego zrobić. Nie możesz skończyć z tym ff. Bo w depresję wpadnę i się w sobie do reszty zamknę. Na klucz. I ten klucz wyrzucę przez okno. Martyno, pisz, pisz, musisz pisać, bo ci to wychodzi. A poza tym aż nie wypada zostawiać fiku nieskończonego. No i co? Ja mam się nie dowiedzieć, jak umarł Dołohow? No przecież mnie to nie będzie dawało spokoju przez najbliższy rok. A może pójdziesz inną drogą - Antek hajtnie się z jakąś Mary Sue i urodzi się im gromadka dzieciaków. Ja się muszę dowiedzieć. ;P
Co do rozdziału... Aż mi głupio, że się tak powtarzam, ale świetny. Naprawdę świetny. Melancholijny, wiele w nim opisów emocji, wspomnień... Do tego włączyłam sobie klimatyczną muzykę i aż mi się udzielił cały ten Antoninowy nastrój. Cudo. Po prostu cudo.
Tak więc, Martyno droga, nie bądź sadystką i nie kończ tego ff. Chyba, że chcesz mieć mnie na sumieniu. ;d
Wena. Wena i ochoty do dalszego pisania. I Wena.