Dodane przez Loa_riddle dnia 10-06-2011 21:30
#85
W tym tomie Rowling ukazuje postacie w sposób, jaki wcześniej tego nie robiła. Osoby dojrzewają emocjonalnie i w ogóle. Nie ma co dużo pisać. Fakt, że była najdłuższą częścią i długo się ją czytało, jednak była jedną z ciekawszych. To przy jej czytaniu po raz pierwszy, przy czytaniu jakiejkolwiek książki, się popłakałam, a mianowicie przy opisie śmierci Syriusza. Jak sobie przypomnę, jak Harry cały czas podświadomie myślał, że jego ojciec chrzesty wyjdzie zza kotary i będzie się śmiał, to aż mi się łezka w oku kręci.