---

Hmm, przed wakacjami to ja byłam zdecydowaną introwertyczką. W zasadzie gadałam tylko z kilkoma osobami i prawie tylko w szkole, a po szkole maszerowałam prosto do domu, zagrzebywałam się pod kołdrę z dobrą książką, bądź włączałam komputer i coś-tam na nim robiłam...

I jak tak teraz na to patrzę, to to życie to nudne strasznie było. ;d

Zmieniłam się za sprawą mojej przyjaciółki, która jest tak ekstrawertyczna, że bardziej to się chyba nie da. W wakacje ubzdurała sobie, że trzeba mnie z tego domu ruszyć, do towarzystwa. I ja się godziłam, bo nie miałam co robić w domu (Internet się zepsuł...). I tak jakoś w którymś momencie, nawet nie wiem kiedy, polubiłam te wypady. Może nie zmieniłam się o 180 stopni, bo nadal w obcym gronie jestem cicha i nieśmiała, ale jeśli towarzystwo jest swoje albo choć w większości swoje, to jestem po prostu sobą. Wygłupiam się, śmieję, żartuję... I podczas gdy kiedyś wolałam się nie odzywać, to teraz zawsze odczuwam potrzebę dorzucenia swoich pięciu groszy.

No zmieniłam się. Ale jak dla mnie, to na lepsze. Teraz to przynajmniej nie psuję sobie oczu, siedząc do późna na kompie, tylko biorę tyłek w troki i fru na wieś. Co nie oznacza, że czasem nie lubię pobyć sobie introwertykiem, zagrzebać się w łóżku czy włączyć komputer i zwyczajnie posiedzieć w swoim tylko towarzystwie. Ale to jak każdy.

Ogólnie to jest pięknie. A ludzie nie są o dziwo niczym złym. ;P