---

Oj to zależy wszystko. Jak w tym filmiku "Czy pan lubi czytać książki?" - "No w zależności..."xD Ja mam pośrodku - a kiedyś na pewno bliżej było mi do ekstrawertyka. Śmiały, dowcipny, towarzyski - z nikim się nie kłóciłem, z każdym znajdowałem wspólny język : i z ministrantami na koloniach, i z kibicami piłkarskimi ( dziś powiedzielibyście o nich kibole ). Nie miałem żadnych trudności przed poznawaniem nowych ludzi/miejsc/sytuacji. Teraz to raczej samotnikiem jestem - takim typowym pustelnikiem się staje, bo otaczający mnie ludzie nie tyle mnie irytują, co stają się zbędni w doczesnym życiu. Pewnie to postępujący wiek, odciski melancholii, poszukiwanie głębszego sensu...Cała ta psychologia nie bardzo ma się do prawdziwego życia. W każdym bądź razie ja lubię być sam. Takie powiedzenie zabawne jest : "Jak jestem sam, to wiem, że jestem w dobrym towarzystwie" ;). Poza tym zawsze jest anioł stróż i Trzy Osoby Boskie. Człowiek rodzi się sam, umiera sam - czemu nie miałby żyć tu na ziemi też sam ? Dawni asceci, anachoreci, pustelnicy - czy nawet współcześni nam eremici są niedoścignionym dla mnie wzorem. Znajomych mam bardzo wielu, koledzy piszą, dzwonią, przychodzą, wciąż gdzieś zapraszają...A mi jakoś zwyczajnie się nie chce. I tak już od dłuższego czasu.

No i z tym egoizmem to na pewno się nie zgodzę. Właśnie osoba towarzyska może być egoistycznie nastawiona, bo jak jest taka "popularna", to lgnie do towarzystwa - żeby się nią zachwycać, prawić komplementy - w ten sposób sama siebie dowartościowuje.