---

Czy ja wiem? Życie ludzkie jest krótkie, ale dzięki temu szczęśliwe. Gdy żyjesz kilkaset lat, jest nudno i nie ma co robić. A tak najpierw jesteś dzieckiem, odczuwasz pierwszą miłość, uczysz się bawisz. Potem jesteś dorosły, kupujesz własne mieszkane, wychodzisz za mąż i masz dzieci. Potem jesteś starcem, dostrzegasz uroki życia i masz wnuki. A tak? Patrzysz jak po kolei umierają wnuki, prawnuki, praprawnuki... z tą rodziną cię prawie nic nie łączy. I twoje życie jest monotonne. A złoto? Pieniądze na które zarabiamy sprawiają satysfakcję bo sami na nie zarobiliśmy. A tak siedzisz na kanapie, masz 500 lat i w około ciebie złoto. Jeteś bogaty. I co z tego? Ja bym tego nie nazwała szczęściem :/