---

Znam kilka takich dziewczyn w początkowym stadium tej "choroby". Te największe dwie "landryny" przeniosły się do mojej szkoły, więc nie zostały "wychowane" przez moją "dyrę".
Dwa lata temu do mojej szkoły przeniosła się Marlena. Od razu wszyscy zauważyli jak bardzo odstaje wyglądem od reszty uczniów. Tona tapety, ciuszki, które odkrywały więcej niż zakrywały i nosiła mundurek co cztery dni, bo twierdziła, że "musi go wyprać, bo nie będzie nosiła czego dwa razy i ten mundurek strasznie długo schnie". W końcu kiedyś dyrektorka zaciągnęła ją przy wszystkich do łazienki i zmyła jej makijaż. Zrobiła to na na oczach wszystkich, którzy akurat byli w łazience. Od tego czasu dziewczyna przystała się malować.
Druga dziewczyna, Paulina, przeniosła się w maju tego roku. Pierwszego dnia jak przeszła korytarzem wszyscy (łącznie z dziewczynami) odwracali głowy i każdemu szczęka opadła. Szła sobie jakaś pinda opalona na pomarańczowo w krótkiej bluzeczce, z kolczykiem w pępku i z dwiema tonami tapety. Taka mała Doda. Brakowało jej tylko 2-centymetrowego ćwieka w języku . Następnego dnia doszło to pewnej ciekawej sytuacji. Paulina (w podobnym stroju jak dzień wcześniej) szła korytarzem, a na drugim końcu szła dyra. Szły w przeciwne strony. Jak pani Ł. j ą zobaczyła to zrobiła to samo co z Marleną.
Tak wyglądające dziewczyny mi nie przeszkadzają. Z Marlena się skumplowałam. Ale pierwsze wrażenie jakiego doznałam po zobaczeniu Pauliny mi zostało z pewnego powodu. W czasie zielonej szkoły moja i jej klasa miały razem zajęcia. Plan był taki jak moja klasa miała normalnie. Raz Paulina spytała się na głos gdzie mamy lekcje. Oczywiście większość moich znajomych z klasy stwierdziła, że nie odpowiedzą jej, bo nie jest tego godna (potem przyznałam im rację). Ja jej odpowiedziałam, a ona na to, że "nie gada z kujonami". Tak więc chyba dołączę do umownego klubu jej "anty fanek" założonego przez moje koleżanki...