---

Po przeczytaniu ostatniego tomu stwierdziłam, że samo zabicie Voldemorta przez Harry'ego było za łatwe. W tym momencie nie było żadnych większych emocji, walki. Bardzo dużo postaci zginęło, lecz ich śmierć jest bardzo dziwna, ponieważ nie ma dla nich dużego szacunku okazywanego po śmierci. Sama bitwa o Hogwart zakończyła się pomyślnie, ale za łatwo.

---

Zgadzam się, spodziewałam się bitwy między nimi, a nie tego, że Voldemort ma różdżkę Harry'ego i tyle i jestem ciekawa jak Harry na to wpadł i czy sam;]

---

mi tam zakończenie w ogóle sie nie podbało... jakoś tak zbyt sielankowo sie to skończyło, cała sprawa była zbyt prosta... mogła sie rowling bardziej wysilić :)

---

Prosta sprawa- bajka.

---

Taak, zgadzam się - to stanowczo za słabe... a niby wystarczyło rzucić zaklęcie... Kazdy by tak potrafił. Nuda i tyle. T z góry w takim razie było przesadzone...

---

Zgadzam się. Voldemort i Harry to wrogowie na śmierć i życie, wiec mogli zakonczyć to jakimś pojedynkiem na przykład.

---

Wyobrażałam sobie przecinające powietrze strzały, ból, łzy i pot. To był raczej mini pojedynek psychologiczny. Niesmak mam w ustach i tyle... niestety!

---

Szczerze - wg mnie całe Inysgnia sa 'nie teges' . czenie było dziadowe. ;p Nie wspomnę o epilogu, bo to chyba wiadomo. Zgadzam się, szczególnie rozczarowała mnie śmierć Lupina i Tonks. to coś w stylu: 'gdzie oni są?' 'nie zyją..' 'acha'.
To było wręcz śmieszne, oboje nagle nie zyją, nie wiadomo jak umarli, co się stało, w ogóle kazda śmierć była jakaś pusta, słabo opisana, hop siup, umarli, i nic więcej. Wielkie zero.
Co do pojedynku Harry vs. Voldemort, to już nie wspomnę.. Tak jakby Rowling napisała to na odwal się, albo w ogóle ktoś zupełnie inny wziął się za ten rozdział.

---

Moim zdaniem Insygnia Śmierci kompletnie Rowling nie wyszły, a już tego zakończenia to nigdy Rowling nie wybaczę. To powinno zupełnie inaczej wyglądać, żeby było więcej dramaturgii, Potter w końcu odważył się użyć Avady, no i żeby zginął. A to, że zabił Voldka Expelliarmusem to już była kompletna klapa.

---

Chyba zgodzę się z faktem, że ostatni tom jest beznadziejny.

---

Insygnia to porażka, nie po tą książkę stałam w kolejkach przez sporo czasu... wygląda to tak, jakby Rowling zrobiła to na "odwal się"... "zarobię miliony, a fani będą mieli książki"... a i zgadzam się z kwestią śmierci bohaterów - są puste i słabo opisane, niektóre wcale. Na przykład Moody, Lupin, Tonks: PORAŻKA. Jeszcze książkę przeboleję, ale pojedynku Harry-Voldemort i tego irytującego epilogu - nie. Ogromne rozczarowanie.

---

Ostatni tom mnie zawiódł pod paroma względami... sądziłem że bedzie lepszy. O tak to na pewno.
A sama walka pomiędzy Harrym i Voldkiem, jak dla mnei porażka myślałem że to bedzie jakiś mega pojedynek a nie... normalnie prawie powtórka z czwórki.

---

Zgodze sie z wiekszoscia przedmowcow - VII tom mocno rozczarowal, a sam pojedynek jest pozal sie Boze...
Nie po to robi sie z nieuchronnego pojedynku dobra i zla os calej opowiesci, by potem go zmarginalizowac. A u Rowling bylo: trach! - i po krzyku. Pokrecili sie wokol siebie chwile, pokrecili, pogadali (szkoda ze nie usiedli w fotelach, by wyglosic swe kwestie) i Voldemort raczyl zejsc z tego swiata.
Liczylam na cos lepszego. Ale jak powiadaja madrzy ludzie, jesli umiesz liczyc licz na siebie :smilewinkgrin:

---

To zakończenie było zbyt szybkie, zbyt łatwe, i zbyt przyjemne. Rozumiem, że Rowling trochę chciała to ''przykryć'' śmiercią wielu ważnych bohaterów, lecz sama śmierć Voldemorta była bardzo dziwna. Myślałem, że waka Harry'ego z Czarnym Panem będzie trwała znacznie dłużej i że będzie bardziej wyrównana, a nie że jendo zaklęcie kończy sprawę xD

---

też sie zgadzam że za szybko to wszystko sie skończyło itp .. powinno być więcej akcji i dramaturgii ... powinien być większa rozpacz nad poległymi .... i moim zdaniem zbyt łatwo poszlo gdy snape dał harremu wspomnienie .. bo to było troche takie dziwne że voldek go zabiojał i sobie wyszedła a harry podszedł i od razu to współczucie itp ..

---

Może było troche za słabe, ale ciekawe ...;D

---

Insygnia Śmierci ogólnie mi się podobały ,uważam, że to jeden z najlepszych tomów...
Ale pojedynek między Voldziem i Harrym, a raczej brak pojedynku...
To było nudne, Rowling stać na więcej! Mogła to lepiej przestawić ;/

---

A ja myślę, że Harry dość już przeszedł. Wystarczyło mu już atrakcji, pewnie dlatego Rowling tak to urządziła. :)

---

Po skończeniu czytać HPiIŚ miałam dziwne odczucie, coś w rodzaju "Jak to, to już???" i tak mam do dziś, po prostu z łatwo poszło. Ale w sumie nie miało by już sensu dłuższe "męczenie" Harry'ego .

---

Mi w ogóle IŚ najmniej się podobało. Cała ta wyprawa do ministerstwa, poszukiwania horkruksów.... To było takie... puste! A sama walka... porażka. Bez emocji... No i za dużo śmierci było. Lupina i Tonks mogła Rowling oszczędzić.

---

Coś w tym jest. Tyle walk, tyle trupów a zabicie Voldemorta poszło tak gładko. Aż żal się robi tych, którzy zginęli...

---

Ot każdy może zabić Lorda Voldemorta, najgroźniejszego czarnoksiężnika wszechczasów! Jak zapytacie zapewne? Zaklęciem rozbrajającym! To żałosne było po prostu... :(

---

To było zbyt proste byłem zaskoczony jej podejściem do sprawy.

---

bARDZO LICZYŁEM ŻE HARRY ŻUCI NA VOLDEMORTA AVADA KEDAWRA...

---

Przyznam, że liczyłam na więcej krwi i bardziej zaciętą walkę. A jak przeszło co do czego to bardzo łatwo poszło z Voldkiem.

---

mi z całej książki najbardziej nie podobała się śmierć Freda, no tego nie rozumiem ,zginął przygnieciony ścianą , co to za koniec???????
A co do walki Harry vs Voldi to myślałam że to będzie coś ciekawszego , a tu co?? nic!!! ale ogólnie książka była fajna

---

Nie wiem, jak kom,u ale mi się Insygnia Śmierci bardzo podobały. Może zakończenie nie było zbyt efektowne ale... Mówimy że Potter wygrał łatwo,ale ile to razy miał wielkie wielkie szczęście uchodząc z życiem ze starć z Tomem Riddle'm...hmmm tak zastanawiam się nad tym i sam nie wiem, na pewno ciekawy wątek został poruszony... no trochę za łatwo ale i tak mi się podobało mimo minimalnego niedosytu.

---

Ja również po Insygniach śmierci czyje lekki niedosyt,czegoś mi brakuje.Samo zakończenie równiez pozostawia wiele do życzenia-"Wszystko było dobrze"-to nie jest najlepsze zakończenie dla serii która pokochał cały świat,na której ostatnią cześć wszyscy czekaliśmy z zapartym tchem, odliczajac dni...
Śmierć Voldemorta równiez nie była taka widowiskowa jak sobie wyobrazałam.W porównaniu z tym czego się po Insygniach Śmierci spodziewałam, uwazam że ksiązka jest za słaba:(
Chodż w sumie i tak nawet mi się podobała:D

---

Według mnie Harry za łatwo sobie z Voldkiem poradził.
Może to wcale jeszcze nie koniec i Rowling napisze jeszcze jeden tom.

---

Tak czytam i czytam Wasze wypowiedzi i dziwie się dlaczego nikomu nie przyszło do głowy, że raczej całość była dokładnie przemyślana przez autorkę. Dowodem tego są wzmianki o postaciach, które poznajemy dopiero np. 2 tomy dalej. Wracając do samej walki. Jak myślicie ile nasz główny bohater fakt z duża mocą magiczną, motywacją i samozaparciem mógłby wytrzymać pojedynkując się z mrocznym panem? Byłby wstanie walczyć z nim jak walczył dyrektor Hogwartu? Nie wydaje mi się, za młody, za mała znajomość magii. Mam wrażenie, że autorka specjalnie tak to przeprowadziła żeby Harry wygrał bardziej sposobem niż w pojedynku. No sami powiedzcie jakie miałby szanse przy otwartej walce? Tak wygląda to moim zdaniem.

---

Nie zgadzam się z tym. Przecież Harry dążył do zabicia Voldemorta cały rok, jak nie więcej. Musiał najpierw zniszczyć horkruksy, a potem samego Voldemorta.
To wcale nie było łatwe.
Ale jeśli chodzi o ostateczną walkę to rzeczywiście nastąpiło to nagle, lecz zastanówmy się ; przecież jakby miał stoczyć zażartą walkę sam na sam z Voldemortem nie miałby szans.

Tak myślę ^^

---

Łatwa rzecz? A horkruksy? Zresztą, oni toczyli walkę na "słowa". To było nic? One też mają moc.

---

Ale przecież Voldemort był wielki i bez horkruksów więc Harremu nie powinno pójść tak łatwo

---

@Bolaa: No właśnie, Harry to właściwie dążył do zabicia Voldemorta przez 7 części, a na końcu Voldemord 'dednął' przez jedno zaklęcie...to było zrobione tak 'na odwal' żeby było to już z głowy...w ogóle cała VII część to jedno wielkie nieporozumienie...wyglądała mniej więcej tak, że pani Rowling nie miała już nam nic do powiedzienia, ale musiała jakoś dokończyć wątki. No, nie zadowoliło mnie to do końca.

---

Insygnia mi się podobały...sama walka z Voldemortem była faktycznie zbyt łatwa...

PS. Chio o co Ci chodzi z tym opisem, cos Ci zrobiłam?:uhoh:

---

Też myślę że zbyt szybko to wszystko się skończyło...

---

Tez liczylam na cos wiecej , ze wszystko bedzie takie zawile i trudne a okazalo sie takie latwe i szybkie ta smierc hmmm nie podobalo mi sie ;/

---

Ogólnie cała wojna była przedstawiona przystępnie ale jednak zabicie Voldemorta było za łatwe. Tyle ludzi zginęło a wystarczyło rzucić tylko jeden czar. Powinni to przedstawić jako dłuższą walkę a nie parę sekund. Przeczytać siedem tomów aby na końcu zobaczyć jak Voldemort zostaje tak po prostu zabity.

---

No w pewnym sensie można się z Tobą zgodzić. Ale Harry musiał poświęcić życie, by pokonać Czarnego Pana. Ten którego Imienia Nie Wolno Wymawiać nie spodziewał się tego... Sama walka Harry'ego i JEGO nie była zbyt widowiskowa, ale w końcu bitwa o Hogwart była straszna...

---

Po pierwsze jest to zeszpecenie pamięci tych wszystkich, którzy zginęli z ręki Voldemorta i za sprawą Voldemorta. Jest to wyśmianie wszystkich jego popleczników i tych wszystkich, którzy się go bali. No bo... taki wielki czarnoksiężnik, a pokonał go... siedemnastolatek? Expelliarmusem? Halo, baza? Dobrze rozumiem? Śmierciojady i członkowie Zakonu powinni popukać się w główkę, że bali się kolesia, którego można rozwalić zwykłym rozbrajaczem.

Ogólnie cała sceneria mi się nie podoba. Harry taki "mONdry", taki "dojŻały" i w ogóle. Już wolałbym jakiś ekscytujący pojedynek. I sam Harry nie musiałby zabić Voldemorta. Nie wiem... mógłby podskoczyć ktoś inny i go walnąć. No i nie Expelliarmusem! To żenada! Rowling wystawiła to zaklęcia ponad wszystkie inne! Albo powinni go uczyć w pierwszej klasie, albo zaklęcie zakwalifikowane jak Patronus - bardzo trudne. Nie podobało mi się to. Całkowicie bez sensu. O ile cała bitwa trzymała w napięciu, wyczuwało się tą atmosferę walki (byłem pod wrażeniem zachowania społeczności Hogwartu) to końcówka została [pip!].

---

"Harry Potter" to książka dla dzieci, więc nie mogło być złego zakończenia. Ale zgadzam się z dwoma rzeczami, po pierwsze Harry za szybko zabił Voldka Expeliarmus'em . Myślałam że dłużej będą toczyć tę walkę. Po drugie, epilog był bardzo, bardzo denny. Chyba nie muszę pisać dlaczego....

---

A ja tam tego nie pamiętam x DD.
Muszę sobie książkę przeczytać jeszcze raz.
Dwa tygodnie temu, jak byłam chora, to zaczęłam czytać i w jeden dzień przeczytałam ponad pięćset stron o.O.
No, ale z tego co pamiętam to może i było za łatwo...

---

hmmmm. nie wiem co powiedzieć...

---

Otóż nie. Zniszczenie Voldemorta nie było proste. Trwało ponad siedemnaście lat, przez które Voldemort cały czas spiskował i knuł.
Nie chodziło tu tylko o zniszczenie horkruksów, czy zabicie samej cielesnej powłoki Voldemorta. Chodziło w tym i nadal chodzi o walkę z rakiem toczącym społeczeństwo - niszczącym przyjaźń i zgodę wśród czarodziejów. By zniszczyć Voldemorta, trzeba było znaleźć i zniszczyć jego "poddanych", wyplenić jego zamysły z umysłów wielu czarodziejów i czarownic, w końcu odkryć jego najmroczniejsze sekrety i pragnienia, przełamać je i dopiero wtedy można było skonfrontować się z samym Czarnym Panem. Horkruksy były z jednej strony ocaleniem, z drugiej największą zgubą Voldemorta - tworząc je pozbawiał samego siebie cząstek mocy. Gdyby Harry'emu przyszło zmierzyć się z Voldemortem w pełni jego nie-chwały z pewnością by poległ. Co do samej ostatecznej walki - to nie expelliarmus zabił Voldemorta. Zabiła go jego własna Avada... odbita i zmieniona nieposłuszeństwem różdżki. Te sprawy mają drugie dno, które ciężko dostrzec jednak są ważne. Tu nie chodziło o zabicie jednej osoby. Tu chodziło o rozprawienie się z całą ideą.

---

Tak to było zdecydowanie za łatwe.. Równie dobrze mógłby to zrobić jako czwartoroczniak ;/
Ale możliwe że J.K Rowling po pewnym czasie znudziło się wymyślanie tych wszystkich szczegółów. Pisanie książki nie jest takie łatwe jak nam się wydaje!
W ostatecznej bitwie nie było niczego.. Hmm? Co by mnie powaliło. Takie coś czego jeszcze nigdy nie było.. W tym nie było niczego niezwykłego. Ciekawszą śmierć mieli Tonk i Lupin chodź o ich śmierci nie napisała praktycznie niczego;(
Szczerze mówiąc zawiodłam sie na finałowej scenie książki. Myślałam, że JO stać na coś lepszego...

---

Szkoda, że śmierć nastąpiła w takich łatwych okolicznościach - zero walki, tylko przechwałki i różdżki, które odnoszę wrażenie, odegrały w tym główną rolę.

---

Tez mi się tak wydawało. Jedno zaklęcie i już? Lepiej by było, żeby autorka napiała, że Czarna Różdżka zbuntowała się przeciw Voldziowi czy coś...
Ale ogólnie to superowa książka

---

Gdybym ja pisała tę książkę prawdopodobnie nie byłoby tematu (co za skromność). Byłaby jakaś wielka akcja ze sklątkami atakującymi Volda albo wyścig miotlarski po całej Wielkiej Sali miotanie zaklęć, z lewej, z prawej. Nagle olbrzymy Śmierciożerców zabrałyby sie za dach. Harry prawie konałby z sił i już prawie wydawał ostatnie tchnienie gdy nagle.

Vold umiera.

Słychać wiwaty zze wszystkich stron w ogóle radocha na fula. Irytek tańczy na tym co zostało z żyrandola. Balanga dwudniowa na koszt Ministra Magii.

Nie no extra.:jupi:

---

Kto dokładnie przeczytał wszystkie części Harry'ego Pottera (jak ja) zapewne wie, że Lord Voldemort popełnił dwa straszne błędy: pierwszym z nich było podzielenie swej duszy na tak wiele części, że stała się ona niezwykle krucha. Podczas próby zabicia Harry'ego cząstka tej duszy wszczepiła się w niemowlaka, dlatego Harry nie mógł zabić Voldemorta - cząstka jego żyła w Harrym. Potter był w stanie pokonać Voldemorta dopiero po pozbyciu się z siebie duszy Voldemorta, co stało się po nieudanym Avada Kedavra w Zakazanym Lesie. Drugim błędem Voldemorta było wykorzystanie krwi Harry'ego do odzyskania ciała. Powtarza się sytuacja powyższa: Voldemort nie może zabić Harry'ego, gdyż w nim samym żyje cząstka Pottera. Do tego dochodzi zbieg okoliczności z Czarną Różdżką, która jest własnością Harry'ego, a walczy nią Voldemort. Tak więc na niby prosty pojedynek składa się wiele złożonych, wcześniejszych wydarzeń.

---

moim zdaniem nieco prrzesadzacie. Na pojedynku, owszem, można było sie trochę zawieść, ale gdyby walka była bardziej brutalna, na tym właśnie forum toczyłaby się dyskusja, dlaczego pojedynek był aż tak wyrównany :) . Przecież jeśli chodziło o czary, Voldi w porównaniu z Harry'm był znacznie lepszy. Psychologia tej sceny naprawdę mi sie spodobała, choc rozumiem, że niektórzy moga czuć sie zawiedzeni.

---

Ja tak samo jak inni spodziewałem się trudnej,niebezbiecznej i ciekawej walki pomiędzy Harrym a Voldemortem.

---

Ja tam się wcale nie dziwię, on był rozszczepiony na siedem części i te wszystkie części zostały zniszczone, nie trudno go było w takim razie zabić. Był już słaby i tracił powoli swoją moc. Poza tym, jego marna, słaba avada po prostu odbiła się od zaklęcia Pottera i uderzyła prosto w niego. Zaś Expelliarmus Harrego był na tyle mocny, że po prostu nie mógł się odbić od morderczego zaklęcia, w skutek czego oba zaklęcia trafiły w Czarnego Pana.
Tak jest przynajmniej moja teoria.

---

Ale ludzie! przeciez Harry zniszczył horkruksy Voldemorta, czyli zniszczył prawie jego całego! i już niewielka moc została mu po tym, jak stracił duszę. nie rozumiecie tego? te horkruksy to była połowa, albo nawet więcej Voldemorta.

---

Racja, to było trochę zbyt łatwe ale najpierw Harry musial znaleźć wszystkie horkrusy i w ogóle

---

Reasumując, Expelliarmus Harry'ego nie zabił Voldemorta, tylko jedną siódmą Voldemorta. Po zniszczeniu horkruksów przeciętny drugoroczniak mógł zabić tę pozostałość Czarnego Pana.
Ostateczna scena to było głównie bezsensowne gadanie, psychologiczne bzdury, jak zwykle o tym, że dobro zwycięża wszystko.
Jak już ktoś napisał, jest to wyśmianie pamięci wszystkich, którzy zginęli z ręki Czarnego Pana, i tych, którzy się go bali. Gdybym była śmierciożercą, poczułabym się urażona. Powinien go zabić ktoś inny, nie Harry, tylko doświadczony czarodziej... Ktoś godny zabicia Czarnego Pana.

---

Czy łatwa? nie raczej nie po tym wszystkim co się wydarzyło, po zniszczeniu horkrusów i w ogóle później Harry użył własnej wiedzy by pokazać Tom'owi że nie ma szans, próbował złamać jego pewność siebie czy mu się udało? w pewnym stopniu tak . To była ciężka bitwa. I Harry zasłużył na łatwe pokonanie tego wraku człowieka.

---

Wcale nie tak łatwo go pokonał. Zeszło się trochę zanim zniszczył wszystkie horkruksy. Sam koniec Voldemorta nie był zbyt widowiskowy, spodziewałam się czegoś więcej. Miałam nadzieję że będzie się rozpadał po kawałku czy coś w tym stylu, a on po prostu wykorkował. No ale przynajmniej Harry nie został mordercą bo sam śmiertelnego zaklęcia nie użył.

---

Prawdą jest, że to wszystko zbyt sielankowo wyglądało. Potter na wszystko wpada, u Gringotta tak pięknie udaje się całej trójce uciec w prawie że ostatniej chwili. Z Dworu Malfoy'ów też im się uciec w bardzo brawurowy sposób... O samej potyczce Pottera z Voldemortem też nie ma co się wiele wypowiadać. Wielkiego Czarnego Pana rozwaliło zaklęcie rozbrajające. Śmieszne.

---

Rowling zamiast włożyć większe emocje w zabijaniu Voldemorta, uśmierciła niepotrzebnie ważne postacie. Uważam, że jeśli przez siedem tomów Harry próbuje pokonać swego wroga, a udaje mu się to w ostatnim tomie bez większego wysiłku jest śmieszne. Trudniej było mu walczyć w drugiej części z Bazyliszkiem.

---

Zgodzę się z przedmówcą...
Za łatwo poszło...
Bardziej się męczył z Bazyliszkiem czy ze smokiem niż z Voldemortem...
Powinna więcej wysiłku włożyć w tą końcówkę...

---

Znowu Expelliarmus wygrał. Facet tyle się namęczył i szczerze? Więcej było zachodu z częściami Czarnego Pana niż z samym zainteresowanym. Jedno małe podstawowe zaklęcie..

---

Cóż, niczego innego się nie spodziewałam przed przeczytaniem IŚ, ponieważ wiem, że p.Rowling zdarzało się kończyć niektóre akcje zbyt cukierkowo, co niestety jej wyszło w IŚ. Sama walka i ten cukierkowaty, wręcz słitaśny epilog doprowadzał mnie do szału - dla mnie to troszke zbyt cukierkowate. Kochająca się rodzina Potter'ów - niestety to p.Rowling nie wyszło ( ;

---

Ogólnie podobał mi się VII tom. Ale szkoda trochę, że Lupin i Tonks zginęli.
A pojedynek Voldzia i Harrego rzeczywiście nie był zbyt ciekawy..

---

Rzeczywiście. Nie zaszkodziłoby gdyby ostatni tom był nieco dłuższy, ale za to więcej by się działo. Początek jest świetny, za to zakończenie zbyt szybkie.

---

Zgadzam się, pokonanie Voldemorta było zbyt łatwe, tak jak zdobywanie horkruksów, przy tej minimalnej ochronie w ministerstwie, banku i pokoju życzeń. Uważam jednak że bitwa o Hogwart nie była taka prosta, ponieważ tylu ludzi zostało zabitych, że gdyby nie Harry to prawdopodobnie Voldemort zdobył by Hogwart

---

no co wy mówicie o jakimś wielkim pojedynku Harry vs Voldemort... to musiało się tak skończyć, ponieważ tylko Dumbledore miał szanse z Riddlem. Harry miał dużo mniejsze zdolności i znał dużo mniej zaklęć. Wygrał tylko dlatego, że Voldemort miał cudzą różdżkę, osłabioną duszę i nie potrafił kochać i był po prostu sam. tyle w tym temacie.

---

Tak zgadzam się z wami - To było śmieszne .
Ja także spodziewałam się dłuższej walki .

---

Mnie nie podobało się to zabicie Czarnego Pana.
Spodziewałam się jakiś fikołków, opisów cierpienia itp.
A tu tylko dostał zaklęciem i runął na ziemię.
Nic specjalnego. Rozczarowałam się.

---

"Insygnia Śmierci były dla mnie dziwne. Rozdział Bitwie o Hogwart. Jakieś urywane sceny pojedynków, a jak wszyscy byli wepchnięci do Wielkiej Sali, to każdy mógł by zabić Voldka. Dziwne są też rozdziały później Ciekawi mnie, jaki będzie film.:aff:

---

A ja myśle tak ze może "Vladek" zlitowal sie nad Harrym no może nie zlitował lecz hmm nie chcial zeby ... kurcze nie moge sie wyslowic ;p, moze Voldemort cos w srodku do Harrego czuł może go kochal i wiedzial ile zlego wyrzadzil,i poprostu poddal sie 1 czesc jego chciala "pokoju" a 2 wciąż zabicia Harrego.

---

Szczerze mówiąc zawiodłam się na końcówce. Nie przepadam za "happy end'ami", a w szczególności tak łatwo i 'bezboleśnie' osiągalnymi. Masz rację, iż wszystko poszło za łatwo, a Harry (o ile dobrze pamiętam) nie odniósł żadnych poważniejszych obrażeń. Niechby chociaż Ginny zginęła, wówczas Harry mógłby pocierpieć i odnieść jakiekolwiek rany wewnętrzne. Nie, bynajmniej nie jestem masochistką, ale denerwują mnie tak przewidywalne i banalne zwroty akcji... ;/

---

A ja się z wami nie zgodzę:bigrazz: mi się bardzo podobała książka i z przyjemnością mi się ją czytało:) może i ta walka Harry vs Voldemort nie była zbyt ciekawa to Harry musiał użyc przy tym głowy, a jego podróż w poszukiwaniu horkruksów była cool :tooth:

---

Mi też się bardzo fajnie czytało książkę ;D
Chociaż mogłaby być lepsza..
Ale i tak była spoko .
Ja bym np lepszej nie wymyslila xD

---

Moim Zdaniem ta walka miedzy nimi powinna się trochę inaczej rozegrać jak skończyłem czytać książkę to w pewnym sensie czułem się zawiedziony bo myślałem ze ta walka będzie miała w sobie więcej emocji itp



Pozdrawiam :D

---

Alan.
Dla mnie też było to trochę za łatwe ,zgadzam się z tobą.

---

Popieram. Czy Harry nie mógł zabić tak ważnej postaci przy odrobinie walki? Ten moment, wyobrażałam sobie bardziej efektownie, niż jakiś rykoszet w gruzach. W końcu to nie był byle czarodziej, ale sam Voldemort- najpotężniejszy mag wszech czasów, trochę "ognia" by nie zaszkodziło ;)

---

Ja również byłam rozczarowana tym szybkim zabiciem Voldemorta. Myślałam, że będzie to jakoś bardziej skomplikowane, a nie, że wystarczyło jedno zaklęcie.

---

Nom troche krotki byl ten pojedynek a ja sobie go i tak inaczej wyobrazam :D

---

No cóż, ja osobiście miałam nadzieję, że Harry zginie, nie mówię, że Czarny Pan miał wygrać ( bo się rozumiało samo przez się, że przegra), ale że poniesie jasna strona jakąś stratę poważną chociaż, czy co... A tu takie nic. Gadu gadu, jedno zaklęcie i koniec.
No, ale ostatecznie nie było tak tragicznie...

---

Moim zdaniem (skromnym rzecz jasna) walka nie była może doskonała (o ile była to walka) jednak może właśnie o to Rowling chodziło, chciała zadziwić. A poza tym to skoro Voldemort był najpotężniejszym czarownikiem to raczej Harry by go nie pokonała tak po prostu, więc chyba jakoś musiała to zakończyć. Nie podobają mi sie jednak komentarze typu "napisała to na odwal się" bo szczerze to kto wpadłby na taki koniec, wszyscy sadzili, iż zakończy sie to jakimś strasznym pojedynkiem, ale może Rowling chodziło o zaskoczenie czytelników.

---

Zgadzam się z przedmówcą. Rowling może chodziło o zaskoczenie, zadziwienie. Ale u większości chyba wywołało niesmak i żal do autorki, niestety. A tak prawdę mówiąc to myślałem że to naprawdę skończy się jakimś fajowym pojedynkiem i z nowymi zaklęciami i pokazaniem jaką naprawdę moc kryje w sobie Czarna Różdżka. Ale to Rowling jest autorką, ona pisze reguły ;(.

---

Miałam nadzieję, że Harry zginie razem z Voldemortem... Potter zadziwiająco łatwo pokonał Czarnego Pana. Spodziewałam się walki. Lord był oczywiście bardziej uzdolnionym czarodziejem, lecz przez przypadek, w czasie zaciętego pojedynku mógł zginąć razem z Potter'em. Czytając końcówkę IŚ doznałam szoku. xd

---

Macie rację "bitwa zakończyła się za łatwo", ale pomyślcie - co by jeszcze można było dodać? Ja myślę, że wtedy wyglądało by to jak bajka dla dzieci.

---

Święta racja. : )
Oczekiwałam z naprawdę silnymi emocjami, przerażającego starcia, w którym Harry mógłby się wykazać, wyemitować kilka nędznych Drętwot choćby, może zdobyć się dzięki strasznej nienawiści do Lorda na jedno z niewybaczalnych? Crucio? Oczywiście to pogwałciłoby nieco moralny sens tej książki. Jednak... można by zawsze posłać Voldemorta w powietrze Wingardium Leviosą, phi. Chciałam, by Harry rzucił jakieś spektakularne Protego, by szyby popękały od jakiegoś wyjątkowo silnego zaklęcia jednego albo drugiego.
Straszliwie mi się nie podobała ta cała ich gadka, taka nieludzko wymuszona z Harrym przepowiadającym jak czterdziestolatek i Czarnym Panem zachowującym się jak rozhisteryzowany bachor. Mało było emocji, mało napięcia! Kręcenie się w kółko z mnóstwem gapiów wokół? Dwa zaklęcia, po jednym na głowę? Moim zdaniem to powinien być najbardziej ekscytujący moment książki, może Sagi, a wyszedł marnie.

---

Ja również myślałam, że to będzie starcie nad wieki i że więcej osob zginie, np. Ginny, ale niestety ta ksiązka mnie ciut rozczarowała... No bo,czy to nie wydawało się wam to takie trochę dziwne, że Harry tak łatwo pokonał Czarnego Pana, najwiekszego czarnoksieżnika wszech czasów, który pozabijał największych czarodziejów wszech czasów? Ijeszcze ta śmierć Bellatriks, szkoda, że Molly Weasley przeżyła, bo jakby to ona zginęła to byłoby ciekawiej...

---

Zgadzam się że za szybko to wszystko się skończyło.Jedno zaklęcie i po wszystkim.Pomimo to bardzo mi się podobało choć moim zdaniem Harry za łatwo wywiną się z przeróżnych sytuacji np:
-Przecież ktoś by go ścigał po ucieczce z Gringota.Zwłaszcza że był na smoku.

---

Insygnia Śmierci czytałem dosyć dawno, więc jeśli się pomylę albo napiszę coś głupiego, poprawcie mnie. ^^
Musimy pamiętać, że Voldemort słabł z każdym zniszczonym horkruksem, więc podczas walki z Harrym niewiele z dawnej siły mu pozostało. Owszem, nie był chucherkiem, ale nie był też tak potężny, jak dawniej. Jego dusza była już słaba po rozszczepieniu jej na tyle części i zniszczeniu większości przez Pottera. Jednak można było, tak jak piszecie, dorzucić więcej dramatyzmu - to też słuszna uwaga.

---

Ja też mam lekki niesmak po pojedynku... :blah: Ale! Mam jedno ale! Rowling gonił TERMIN. MUSIAŁA SKOŃCZYĆ KSIĄŻKĘ W TERMINIE! Może to i nie wymówka ale to prawda. Gdy kończyła książkę już prawie skończył jej się czas. Zawarła umowę, miała określony termin. Lecz książka ogólnie spoko.Walka z Voldemortem no...nie była powalająca ale można się było spodziewać ,żę to tak się skończy. Zresztą czy wyobrażacie sobie Harry'ego Pottera z różdżką w ręku krzyczącego na całą wielką salę do Voldemorta AVADA KEDAVRA?:bigeek: Ja nie. ;)

---

Gdyby Rowling wszystko dokładnie opisała to książka maiła by tyle stron, że 'szok'. Ale na innych stronach albo w googlach jest dokładnie napisane, że Freda Weasleya zabił Augustus Rookwod, że Nimfadorę Tonks zabiła Bellatrix Lestrange, że Remusa Lupina zabiła Antonin Dołohow, że Voldemort zabił Alastora Moodyego.

---

rozczarowała mnie śmierć Lupina i Tonks. to coś w stylu: 'gdzie oni są?' 'nie zyją..' 'acha'.
To było wręcz śmieszne, oboje nagle nie zyją, nie wiadomo jak umarli, co się stało, w ogóle kazda śmierć była jakaś pusta, słabo opisana, hop siup, umarli, i nic więcej. Wielkie zero.
Co do pojedynku Harry vs. Voldemort, to już nie wspomnę.. Tak jakby Rowling napisała to na odwal się, albo w ogóle przygnieciony ścianą , co to za koniec???????
A co do walki Harry vs Voldi to myślałam

---

Trochę było to wkurzające że tak łatwo to poszło . A walka Harrego z Voldemortem ? To troszkę żałosne (moim skromnym, mało znaczącym zdaniem xD) . A wogóle ten atak skrzatów domowych, atak Graupa czy posągów oraz zbroi było trochę zrobione tak na łatwizne . I dalej wkurzający element - wszystko było dobrze i szczęśliwie .

---

Muszę się zgodzić z większością w tym przypadku.
Długo wyczekiwana walka dwóch największych wrogów: jednego przesiąkniętego do szpiku kości złem i drugiego, szlachetnego i potrafiącego kochać, odbyła się... w 5 minut? Tak naprawdę nie wiem czemu Rowling, która posiada wyobraźnię i potrafi zaskoczyć w wielu przypadkach, poszła po najmniejszej linii oporu i stworzyła skomplikowaną historię o Różdżce, przechodzącej z rąk do rąk przez stulecia. Motyw może i ciekawy, ale nie wystarczalny. Warto zauważyć pewne nieścisłości: przecież różdżkę można było zdobyć w sposób bezpośredni, tj. zabijając przeciwnika, a Harry był jej właścicielem przez czysty przypadek i to jest najbardziej uderzające.
Wracając do walki: za krótka i za łatwa. Większość jej trwania polegała na dialogu między nimi, a potem 2 zaklęcia, i o zgrozo!, Voldemort sam się pokonał. Czy naprawdę Harry zawsze musi być nieskalany i czysty jak łza? Oczywiście chciałam, by to wreszcie Potter położył kres temu wszystkiemu, ale nie mógł się bardziej postarać o efektowniejszą walkę, tylko znowu banalne "Expeliarmus"?
Z drugiej strony jest możliwość, że bez tej kombinacji różdżek, pewnie nigdy nie byłby w stanie zabić Lorda i to odrobinę przemawia na jego korzyść. Jestem trochę zawiedziona tym wydarzeniem, na które czekałam od kilku lat, ale nie mamy już na to wpływu, więc trzeba to zaakceptować. Jest to, na szczęście, tylko jeden z poważnych defektów w książce, bo całokształt części VII prezentuje się świetnie :)

---

Pierwszy raz czytałam Insygnia Śmierci trochę czasu temu. Przedwczoraj skończyłam lekturę tej książki po raz drugi i doznałam wielkiego wstrząsu po tym, jak uzmysłowiłam sobie o ilu szczegółach zapomniałam. Książka jest bardzo dobra, genialna. Mając to prawie 19 lat poryczałam się w kilku momentach. Zwłaszcza jak przeczytałam o Lupinie i Tonks, bo całkiem zapomniałam, że oni zginęli. I zapomniałam o Zgredku. Nawet o wizycie w tej całej muszelce.
Bardzo zawija jest ta historia horkruksów, Insygniów, miecza... W każdym razie nie było nudo, błaho i słodko.
Ostatnia walka - krótka. Znowu zaklęcie rozbrajające, ale ile razy było mówione, że to zaklęcie uratowało Harrego na cmentarzu w czwartej części? Trzeba wziąć pod uwagę też to, że różdzki, których używali w ostatecznym starciu znowu były połączone - obie należały do Harrego. I to była jego przewaga, już druga, bo pierwszą było zniszczenie horkruksów. Trzecią mocną stroną było to, że swoją chęcią poświęcenia życia ochronił jego sojuszników. Voldemort, zdeterminowany i słabszy, znowu nie zaskoczył, znowu Avada Kedavra w połączeniu z Expelliarmusem i bach! Odbiło się, nie żyje, radość i szczęście.

Ktoś wcześniej napisał, że chciałby, aby Harry użył jakiegoś Niewybaczalnego.
Przecież tak było - użył Imperiusa i Cruciatus. Nie pamiętam na kim. Chociaż Imperiusa chyba w banku Gringotta.
I jeszcze doszedł do wniosku, że to, co powiedziała Bellatriks w ministerswie w Zakonie Feniksa było prawdą - "Musisz naprawdę tego chcieć".
Krótko mówiąc książka mnie zaskoczyła - po raz drugi!
I cieszę się, że zapomniałam o tylu szczegółach, bo mogłam odkryć je na nowo.
I do tej pory Zakon Feniksa to był mój ulubiony tom, teraz jest na równi z siódemką. Zaraz potem Książę Półkrwi.
Pozdrawiam! :)

---

Wszystko sprowadza się do teko kto był prawowitym właścicielem Czarnej Różdżki. Cały pojedynek, choć tak krótki miał ukazać, że legendarna różdżka nie pozwoli zabić swojego pana. Oczywiście pojedynek mógłby być dłuższy. Powiedzmy na początek jakieś tortury [:D] , kilka dość poważnych ran, a dopiero na koniec Avada Kedavra & Ekspeliarmus.

---

Tylko teraz się zastanawiam, czyje tortury chciałabym oglądać, czy raczej sobie wyobrażać. Harrego, który tak wiele już wycierpiał, czy Voldemorta, który w pełni na to zasłużył, ale pewnie tak łatwo nie dałby się torturować?
Czuć lekki niedosyt, ale też jakoś ogromnie się nie rozczarowałam, bo przecież nie było znowu tak sielankowo. Końcóweczkę bym trochę przerobiła, fakt.
W ogóle cały ten motyw Czarnej Różdżki jakoś tak mi mącił w głowie. Z tym, że to chyba było zamierzone ;D

---

Zdecydowanie za szybko. Ja rozumiem jakby rzucił Avade, ale Expeliarmus?
Dobra... wiem że Avada to nie w jego stylu -.-
A najlepiej by było gdyby zginęli oboje.

---

Mnie raczej nie przestraszyła długośc walki - raczej to jakim zaklęciem został pokonany.

Mógł go chociaż Sectumsemprą poczęstować.

---

A mnie się podobało :)

---

Myślę, że słabo została opisana śmierć Voldemorta. nie tak sobie to wyobrażałam. Czekałam na akcję itp. A spotkał mnie zawód.

---

Według mnie Rowling niczego nie pisze ,,na odwal''' każdy wątek ma swoje uzasadnienie. Jak dobrze wiemy Voldemort nie miał swojej różdżki z piórem feniksa, jak również Harry nie miał swojej. Riddle miał Czarną Różdżkę, która działała prawidłowo w rękach Harry'ego. Sądzę, że chodziło o to, by Harry jednak nie użył Avady. Nie chciał pokazać, że jest CHOĆ odrobinę podobny do Voldemorta oraz, że całym sercem gardzi jego metodami. W chwili gdy Harry rzucił Expelliarmus, a Riddle Avada Kedavra, myślę, że Czarna Różdżka zadziałała nie tak jak powinna, bo rozpoznała swojego właściciela, po tym jak zatknęły się oba zaklęcia. Myślę, że Czarna Różdżka nie mogła zabić swojego pana albo można było ją jakoś powstrzymać. Po prostu nie zadziałała dobrze. Tyle ode mnie.

---

Czytając rozdział, w którym zawarty był opis ''pojedynku'' Harry'ego z Voldemortem miałam wrażenie, że był on pisany tak na ''odwal się''. Pani Rowling mogła się bardziej postarać, bo przecież ma ogromne możliwości. Pomimo tego i tak uważam, że IS są jedną z najlepszych części całej serii.

---

Z całej tej książki żałosny był tylko "pojedynek" Harrego z Voldemortem myślałem że będzie to o wiele bardziej rozpisane a okazało się że zeby zabić Wielkiego Voldemorta wystarczy samo zaklęcie rozbrajające

---

zakończenie było zbyt sielankowe, choć podczas bitwy zginęło wiele osób
a zabicie Voldemorta okazało sie czymś banalnie prostym .. to tyle

---

Och,ludzie!Mnie też się nie podoba,że tyle ludzi zginęło,ale w sumie sami spróbujcie przed zabiciem Voldka poszukać tych Horkruksów!

---

czy wy na pewno czytaliście tą ksiąszkę???tam było dokładnie opisane że czarna ruszczka w rzeczywistości należy do harrego!!!!ddlatego woldemorta pokonało zaklęcie rozbrajające1!

---

Moim zdaniem Rowling spieprzyła zakończenie. Czarny Pan zginął w zdecydowanie zbyt przyziemny sposób - od zaklęcia, jak wszyscy inni. I racja, nie towarzyszyła temu żadna wielka podniosłość, a powinna. Poza tym liczyłam po cichu, że Potter jednak zginie. Wiedziałam, że pokona Czarnego Pana, bo to było do przewidzenia, ale miałam nadzieję, że okupi zwycięstwo własnym życiem.

---

mi sei zakonczenie b. podobało chociaż mogło by by wiecej walki itd. Mogło by byc to po prostu lepiej opisane, ale uważam ze Rowling i tak odwaliła kawał dobrej roboty!;p
pozzdrawiam tych co mnie pozdrawiaja i całe Hogsmeade! :D

---

Śmierć Czarnego Pana odbyła się zbyt szybko i zbyt łatwo.

---

To była walka od lat Harry stopniowo uśmiercał Czarnego Pana(horkruksy)
Dla Voldemorta najwiękrzym przeciwnikiem była miłość Dlatego też nie mógł tyle razy pokonać Harrego ;(

---

No nie wiem, czy to bylo "takie latwe".

---

Ja myślę, że Harry'emu udało się zabić Voldemorta zwykłym "Experiallmus", ponieważ był wrakiem, pozbawionym prawie całej duszy. Ktoś kiedyś słusznie powiedział "To, co w przeszłości uczyniłeś złego, później wraca do ciebie z podwójną siłą". Voldemorta zniszczyły po części jego własne zbrodnie. Oto moje skromne zdanko ;D

---

Spodziewałam się więcej akcji ale nie było tragicznie.

---

A mi się tam podobało . W końcu i tak było wiadomo, że Harry wygra . :P

---

Ja osobiście całkowicie zgadzam się z poprzednikami. Przygotowałem się na naprawdę coś a dostałem... to co dostałem. Szkoda, że to tak słabo się skończyło. Według mnie to Harry powinien przez pół godziny walczyć z Voldemortem i dopiero potem go zabić. Pamiętam jak Harry się martwił tym, że w końcu i tak, i tak będzie musiał zabić natomiast ja, gdyby chodziło o Voldemorta, zrobił bym to bez żadnego trudu i to jeszcze z uciechą. On mu zabił rodziców, to przez niego już prawie nikt mu nie został, Syriusz, Rodzice, Dumbledore, Lupin... nikogo już nie było. Nie wiem czemu pani Rowling nie zrobiła tak, że Harry zamiast rzucić Avada Kedavra to walnął jakiś Expeliarmus :no: to mi się bardzo nie podobało. Zamiast go dednąć no on o różdżkę się stara, no bo chyba nie powie nikt, że on wiedział, że zaklęcie się odbije i trafi Voldemorta.

---

Insygnia Śmierci jako książka rozczarowała mnie, chociaż dzieją się w niej ciekawe wydarzenia. A pojedynek Voldemorta z Harrym był taki banalny, że nie lubię tego momentu. Zaklęcia się po prostu zderzyły i odbiły. W ogóle nie ma uzasadnienia dlaczego zaklęcie Voldemorta odbiło się od zaklęcia Harry'ego, mimo że to Czarny Pan dysponował większą mocą i dłuższym doświadczeniem z magią (że tak to ujmę). W książce oprócz finałowego pojedynku wkurzało mnie strasznie, że jak ktoś umarł to chwilę popłakali, a potem było już super i nikt nie opłakiwał zmarłych. Strasznie to było sztuczne.:@

---

Jak widać - odstaję, bo mi się podobało.
Podobała mi się rozmowa i to, że w końcu Voldek nie uciekł się do przemocy.
Rzeczywiście, wszystko było trochę za krótkie, powinno być więcej emocji, ale może Jo chciała pokazać tą pustkę po utracie bliskich przez różne osoby za pomocą takiego czystego smutku i ciszy.
To tylko moja opinia.
Nie rozumiem czemu te osoby miałyby ryczeć na całą Wielką Salę.
One po prostu smutek okazały ciszą.

---

Mi także pojedynek Harrego z Czarnym Panem wydaje się trochę banalny. Wydawałoby się, że aby pokonać największego czarnoksiężnika trzeba czegoś więcej - no, ale z drugiej strony nie mogli przecież walczyć przez 30 stron w nieskończoność ;)

Nie wiem czy bitwa o Hogwart "poszła za łatwo" Z jednej strony niektórzy łzy wylewają, że zginął Remus, Tonks, Fred... a z drugiej, to czują pewien "niedosyt". To kto jeszcze miałby zginąć ? Mcgonagall, Flitwick i Hagrid aby było "prawdziwiej" ?

---

Ja chyba czytalem inna ksiazke bo w mojej zeby zabic Voldemorta bohater musial dokonac czegos prawie niemozliwego.

Voldemort nie zginal od zwyklego zaklecia. Pokonala go bardzo potezna magia(czarna rozdzka). Gdyby Harry nie zniszczyl jego horkruksow to nawet avada by nie pomogla.
Ktos kto mowi, ze zabicie Czarnego Pana bylo czyms latwym powinien jeszcze raz przeczytac wszystkie ksiazki. Gdyby nie geniusz Dumbledore'a to HP nigdy by tego nie dokonal. Tak naprawde 90% zwyciestwa to geniusz Dumbledore'a i innych poteznych magow. 9% to szczescie, 0.9% to pomoc przyjaciol a 0.1% to to co zrobil Harry.

---

Osobiście nie przeceniałbym aż tak bardzo roli Dumbledora w pokonaniu Czarnego Pana ( miał zasługi - odkrył horkruksy - chociaż Regulus "połapał" się w tym nieco wcześniej ). Warto pamiętać o samych rodzicach, a szczególnie matce Pottera, Ronie, Hermionie, Severusie... no i Neville też odrąbał głowę Nagini, przypadkiem pomógł im Crabbe ( całkiem nieświadomie )

Podświadomie chyba każdy domyślał się, że w końcu Harry pokona Czarnego Pana - ale momentami mogło się zdawać, że ma większe trudności z dementorami...

---

Gdy zaklęcia Voldemorta i Harrego się zderzyły, to mogła by to być zacięta walka. Mi podobał się siódmy tom ,ale właśnie szybko go zabił. Mogło być tak że harry po długiej walce z nim wytrącił by mu różdżkę ręki. Ale np. Voldemort też by mu wytrącił wtedy. I Voldemort by biegł do swojej różżki harry by dobiegłszybciej chwycił i przywołął jego różdżkę do siebie. Wtedy voldemort rzucał by jakieś zaklęcia bez różdżki tylko rękami. I wtedy jakoś by żucił się na harrego. Wziął jakiś kamień i go chciał nim uderzać harry by go strącił voldemort wyrwał by mu różdżkę. Zaczął by w niego miotać zakęciami i wgl. Harry by się tylko bronił . itak dlaej i by coś z tego wyszło

---

Zabicie Voldemorta było za łatwe? No jeśli zniszczenie wszystkich horkruksów (w tym nagini), przeżycie własnej śmierci i ból po stracie bliskim nazywamy łatwizną, to rzeczywiście bułeczka z masłem. :P

---

Może wcale ten moment nie był nudny? Może za dużo wymagaliśmy? Może Rowling nie wiedziała jak opisać tą scenkę by doświadczyła więcej emocji? Postawcie się na jej miejscu... Choć ja też przyznam, iż jestem lekko zawiedziona. ;< Może przez to, że Harry ni pokonał go Avadą Kedavrą tylko Voldka pokonało jego własne zaklęcie. No i gdzie tu emocje?!

---

Raczej nie sądzę żeby bitwa o Hogwart była za łatwa, bo w końcu w obronie zginęło wiele czarodziejów.O wiele bardziej mogę się przyczepić do horkruksów, przecież powinny być dużo lepiej strzeżone niż zostało to opisane.Poza tym Voldemort chyba wiedział , że Harry ma wgląd w jego myśli, więc chyba byłby ostrożniejszy, a nie myślał o miejscu ukrycia horkruksów.

---

Siódmą część książki przeczytałam już kilka razy i uważam, że ostateczna walka pomiędzy Voldemortem a Harrym była... trochę nijaka. Wszystko stało się bardzo szybko i banalnie łatwo. Czy Czarnego Pana naprawdę było aż tak prosto pokonać? Prawdę mówiąc spodziewałam się czegoś mocniejszego i bardziej trzymającego w napięciu.

---

Ja tak nie uważam. Przecież na początku musiał zniszczyć horkruksy, pierwszego zniszczył w drugiej klasie i to niezbyt świadomie. I Voldemort popełnił nieświadome samobójstwo. Uderzyło go własne zaklęcie. Gdyby nie to sprawy potoczyłyby się inaczej. To nie było łatwe zadanie.

---

Też tak uważam. Spodziewałam się czegoś lepszego. Jednak, jeśli by się nad tym dłużej zastanowić, co więcej można o tym napisać? Fakt, akcję i jej rozwój łatwo przewidzieć, wiadomo, że dobro zwycięży. Ta bitwa o Hogwart wydała mi się nawet trochę nudna jak czytałam książkę, ale tylko ze względu na to, że nie lubię talkich momentów. Wolę czytać dialogi :)