---

Może i nie jestem chora na cukrzycę, ale się wypowiem.
W podstawówce dowiedziałam się, że moja przyjaciółka ma cukrzycę (w sumie już eks przyjaciółka, to długa historia) - nie pytajcie o typ, itd. - ja się naprawdę na tym nie znam. Na początku obchodziła się z nią jak z jajkiem, pilnowała godzin, zdrowo się odżywiała.
Teraz wpadła w tzw. ''złe towarzystwo'' - pali, pije i ma w czterech literach, co się z nią może stać. Mam wrażenie, że chce korzystać z życia, ale chyba nie ma pojęcia o tym, że z cukrzycą da się normalnie żyć.
''Korzysta z życia, bo jutro może jej nie być na tym świecie, chce wszystkiego spróbować'' - to miałam okazję od niej słyszeć. Nie wiem, czy jest świadoma tego, że tak jak jej, tak jak i mnie, czy innych ludzi może spotkać to samo - kto wie, czy dziś nie wpadnę pod samochód, który zawiezie mnie prosto do kostnicy?

Takie moje refleksje. Mam nadzieję, że nie stworzyłam offtopu ;)