---

"Słodkiej choroby" nie mam ( niedawno robiłem badania, i cukier był w porządku ). Jednak w mojej rodzinie ta choroba czuje się dość swobodnie. Moja babcia chorowała na nią ponad 33 lata - zastrzyki, dieta, pogarszający się wzrok, a przy tym nadciśnienie i problemy z sercem. Strasznie ją wyniszczyła ta cukrzyca. Teraz ma ją mój ojciec - od jakichś 6,7 lat. Też musi brać zastrzyki, trzymać się określonej diety et cetera. Podobnie ma się sprawa z moim znajomym, sąsiadem...zbiera żniwo to wstrętne choróbsko. Zawsze mnie śmieszyły opinie, że cukrzyk musi mieć nadwagę ( babcia miała lekką, sąsiad ma ), ale znajomy i ojciec to takie chuderlaki, że głowa mała. Przy tym wszystkim paskudna jest stopa cukrzycowa ( ojciec już kilkakrotnie leżał na to w szpitalu ) - pamiętam jak go odwiedzałem...Niektórzy leżący na sali nie mieli już dolnych kończyn.

Jasne, że da się z nią żyć - trzeba tylko zmienić tryb życia ( leki o ustalonej porze, w żadnym razie smażonego jedzenia, jak najmniej tłuszczów zwierzęcych, alkoholu ) - ograniczenia są, ale chyba przy każdej poważniejszej chorobie trzeba się "pilnować".

PS Czemuż taki temat w "Na luźno" ?