Dodane przez Fantazja dnia 12-01-2009 17:19
#3
A ja w szóstej klasie podstawówki zajęłam drugie miejsce w szkolnym konkursie saperowskim. ;D Nie, nie byłam taka dobra, tylko inni byli, co tu dużo mówić, tacy słabi. Bo kto teraz lubi Saperka? Niewielu. Wolą sobie pograć w inne gry. A ja do Saperka mam sentyment. Kiedyś, jak miałam jeszcze stary komputer, który nie spełniał wymagań większości gier, grałam w niego namiętnie. Ja i brat. Ot, pobijaliśmy nawzajem swoje rekordy. I nie powiem, przyjemne to było. Teraz już może nie gram za często, ale od czasu do czasu - owszem.
Odpręża Was czy denerwuje?
I to, i to. Odpręża, jak wygrywam, denerwuje, jak przegrywam. ;P
Uważam, że do tej gry potrzeba, nie tyle rozumu, czy inteligencji, tylko szczęścia.
Szczęście, owszem, przydaje się, jak zresztą w prawie każdej grze, ale do Sapera potrzeba przede wszystkim umiejętności logicznego myślenia.
Edytowane przez Fantazja dnia 12-01-2009 17:20