---

Czytałam, czytałam... I śmiem twierdzić, że to bardzo dobra książka... Opowiadania są bardzo fajne, a do tego te wyczerpująco długie komentarze Albusa Dumbledora do każdego z nich... Istne cudo...xd
Na początku moim ulubionym opowiadaniem było "Fontanna szczęśliwego losu", lecz jeszcze bardziej spodobała mi się historia pt. "Włochate serce czarodzieja"... Zakończenie było naprawdę dramatyczne i pozwole sobie zacytować je :

"Dziewczyna leżała na podłodze martwa, z rozciętą piersią, a przy niej klęczał czarodziej, tzrymając w okrwawionej ręce wielkie, gładkie, szkarłatne serce, które lizał i gładził, ślubując zamienić je na własne.
W drugiej ręce trzymał różdżkę, którą próbował wywabić ze swojej piersi skurczone, włochate serce. Ono jednak było silniejsze od niego i tkwiło w jego rozwartej klatce piersiowej, odmawiając uwolnienia go spod swojej władzy lub powrotu do kryształowej trumienki, w której tak długo było uwięzione.
I oto na oczach struchlałych ze zgrozy gości czarodziej odrzucił różdżkę i chwycił srebrny sztylet. Wołając, iż nigdy się nie zgodzi, by rządziło nim jego własne serce, wyjął je sobie z piersi.
Przez chwilę klęczał z wyrazem triumfu na twarz, ściskając po jednym sercu w każdej dłoni, a potem padł na ciało dziewczyny i wyzionął ducha."
Zakończenie tej historii, jak i całe opowiadanie było piękne...