---

To jest naprawdę trudne pytanie i nie jestem pewna, czy mogę na nie odpowiedzieć. Po prostu nie jestem w stanie. Może... nie zobaczyłabym nic? Pewnie ktoś prychnie. Ale przecież każdy może być szczęśliwy! Co z tego, jak wyglądam, ile mam pieniędzy? Może i mój brat mi czasem przeszkadza, ale jak potrafi uścisnąć, zaśmiać się... Może i rodzice mi na wszystko nie pozwalają, ale to jest przecież konieczne. Zrobiliby ze mnie wtedy jakieś rozkapryszone dziecko! Może i nie mam szóstek od góry do dołu. Może mam tylko dwie przyjaciółki, ale to lepsze niż otoczenie bandy fałszywych ludzi. Przecież jest tyle rzeczy, z których mogę sie cieszyć! Jestem jeszcze młoda, nie mam jakiś obowiązków, jeszcze poznaję świat. Nikt z mojej rodziny nie jest poważnie chory, mam dwoje rodziców, dostrzegam piękno, to piękno, które zauważyła Luna Lovegood. To nie są powody do szczęścia?
Nie, pewnie nie znalazłabym różnicy między Ein garp a zwykłym lustrem.