---

Samobójstwa moim zdaniem nie popełniłyby osoby o zdrowych zmysłach, ponieważ w jakiś sposób są nastawione optymistycznie do życia. Kiedy jednak dzieje się coś złego, następuje czas stresów, ktoś zaczyna niszczyć czyjeś stosunki z innymi (lub dokonuje innych okropnych czynów wobec tej osoby), może ona łatwo popaść w depresję, a to jest największy wróg XXI wieku (coraz częściej widuje się osoby na dołku psychicznym). Traci się wtedy sens życia, cały dzień chce się siedzieć w jednym miejscu i nic ponad to. Zazwyczaj nachodzą wtedy myśli samobójcze i łatwo jest wtedy rzucić się na linę.

Targnięcie się na życie nie jest jednak odważnym czynem, jest to rodzaj ucieczki przed problemami, tchórzostwem przed stawienia czoła problemom. Zawsze jest sposób, aby przełamać napór zła i zmienić życie na lepsze, niekoniecznie zabijając się i zostawiając z problemem swoją rodzinę, ogólnie sprawiając jej niebywałe cierpienie.