---

Przeszukałam cały dział "Książka" i nigdzie nic nie znalazłam o tej powieści. Bardzo się zdziwiłam, ponieważ "Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamińskiego to według mnie jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Dzięki niej zainteresowałam się tematyką II wojny światowej. Jest to opowieść o bohaterstwie młodzieży w czasach wojny. Rudy,Alek i Zośka to bohaterowie którzy na długo zostają w pamięci.
Uwielbiam postać Rudego jak i postać Zośki, Alek też według mnie jest świetny. Strasznie podobały mi się akcje Małego Sabotażu i Akcja pod Arsenałem :). A jak wasze przeżycia po przeczytaniu tej powieści?

---

Tak to świetna powieść. Wstrząsa człowiekiem, ale ukazuje co jest naprawdę ważne, nam, dzieciom telewizji i internetu.

---

Bardzo pouczająca i mądra książka. Ja też interesuję się II wojną, ale pewnie gdyby to nie była szkolna lektura, to późno bym ją przeczytała. Bardzo mi się podoba. Mam zamiar ją kupić. Polecam. Warto poznać życie młodych ludzi w tamtych okropnych czasach.

---

Popłakałam się czytając ją. Była bardzo fajna,bo pokazywała,jacy wtedy ludzie byli odważni i jakimi byli patriotami.

---

Wiem że moja siostra ją czytała jako lekturę i się jej nie spodobała. Sama przeczytałam kilkadziesiąt stron i muszę stwierdzić jest bardzo... jak to określić - poruszająca. Już od dawna ciekawią mnie historię II wony światowej. Filmy typu "Pianista" itd. są bardzo głębokie. Mimo że nie żyłam w tych czasach (z czego się ogromnie cieszę) to jednak chciałabym zobaczyć życie tamtych ludzi.

---

To jedna z fajniejszych lektur ;)

---

Jak czytałam tą książkę, to na początku mi się w ogóle nie podobała, ale potem się do niej przekonałam. Nie wiem, czy wiecie, ale na podstawie tej książki zrobili film, tylko że jest inny tytuł - ''Akcja pod Arsenałem''. Obejrzałam go i wzruszył mnie do łez. Polecam obejrzeć ;)

---

Ach, ile ja rozprawek się napisałam na temat bohaterstwa/postawy moralnej/itp. Zośki, Rudego, Alka i całej reszty. Jednak nie żałuję ani minuty spędzonej nad tymi pracami, nie żałuję ani słowa poświęconego im. Sądzę, że "Kamienie na szaniec" to naprawdę wspaniała książka a fakt, że jest ona lekturą szkolną, tylko mnie cieszy. Dlaczego? Ano dlatego, że wielu ludzi-nie-czytam-bo-mi-się-nie-chce może odkryć piękno książek. I nie jest to moje czcze życzenie - moja bliska koleżanka w ten sposób zainteresowała się II wojną światową, dziełami o tej tematyce. Ale nie o tym mowa.
Aleksander Kamiński... Jestem mu serdecznie wdzięczna za stworzenie tej powieści, za uświadomienie nam, że kiedyś żył ktoś taki jak Zośka, Rudy i Alek. Za przybliżenie nam istoty II wojny światowej, za przybliżenie nam mentalności ówczesnych ludzi. Pamiętam, że w bodajże 3 gimnazjum musiałam napisać z którym z z trójki przyjaciół chciałabym się zaprzyjaźnić. To był dopiero trudny wybór. W końcu wszyscy byli wspaniali. Jednak zdecydowałam się na Zośkę. Dlaczego? Sama nie wiem.
Również tytuł zwala z nóg. Oczywiście zwala tych, którzy znają jego etymologię. Tak czy inaczej książka jest wspaniała. Czytałam ją wszędzie - w domu, autobusie, szkole. I powiem szczerze - polecam wszystkim, bez wyjątku.

---

Moim zdaniem jedna z najlepszych książek o tej tematyce. Burzliwe czasy II Wojny Światowej, akcje partyzantów i tajne spotkania młodzieży, a wszystko to dla Polski. Piękna lektura ukazująca ogromny patriotyzm i poświęcenie własnego życia dla kraju. Szybko się ją czyta, bo cała akcja bardzo wciąga. Jak dla mnie naprawdę świetna :) Warto przeczytać.

---

Tak zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek. Podobnie jak inne osoby co tu się wypowiadały też interesuję się tą tematyką.
Książka wzruszyła mnie do łez wielokrotnie.

---

Oglądałam film : "Akcja pod Arsenałem", zrobiony na podstawie tej książki, jednak nie miałam okazji przeczytać jej, mam nadzieję, że w gimnazjum będzie moją lekturą :) A film mi się bardzo podobał, wiec książka zapewne będzie lepsza, z chęcią przeczytam. Nie będę mówiła o wrażeniach filmu, bo mówimy tu o książce ;)

---

Zdecydowanie najlepsza lektura szkolna, według Mnie. ;D Ogólnie lubię takie wojenne klimaty i razem z klasą byliśmy na przedstawieniu powiązanym z 'Kamienie na szaniec', bardzo Mi się spodobało. To chyba jedyna lektura, która Mnie aż tak zaciekawiła i skłoniła do przemyśleń. Eh, bardzo się wzruszyłam, czytając ją, chciało Mi się płakać, z powodu tych śmierci.

---

Z racji tego, że była to moja lektura, znam tę książkę :D Przyznam, ze nawet ciekawa - ukazuje prawdziwy świat podczas wojny, uczy patriotyzmu i ducha walki :) Fajne było również to, że zawierała elementy humorystyczne ;)

O ja tak samo :D Film był super - ukazano każdy szczegół :] Wracając do książki - serdecznie ją polecam każdemu, kto nie miał okazji jeszcze jej przeczytać :D :jupi:

---

Nie wiem czy określenie " ta książka bardzo mi się podoba" jest adekwatne do "Kamieni na Szaniec". To była moja lektura szkolna, jednak przeczytałam ją jeszcze zanim ją omawiałam i muszę stwierdzić , że w pełni oddaje to co miało miejsce podczas II wojny światowej. Jest bardzo prawdziwa i uważam , że każdy mógłby chociaż spróbować ją przeczytać , bo jest ona warta podarowaniu jej choć odrobinę wolnego czasu który posiadamy. ; )

---

Po wcześniejszym poście (moim) zdecydowałam się ją przeczytać. Bardzo ciekawie i szybko "połknęłam" Kamienie na szaniec. Przez te kilkadziesiąt stron zdążyłam przywiązać sie do Rudego, można powiedzieć ze był moim ulubionym bohaterem. Kiedy doszłam do momentu jego śmierci, załamałam się w pewien sposób i nie będę ukrywała że popłynęła nie jedna łza. Jednym zdaniem wzruszająca, porywająca powieść, którą powinni przeczytać wszyscy Polacy.

---

Zawsze interesowały mnie czasy II wojny światowej. Nie mogłam uwierzyć, że nie przeczytałam tej książki, zanim nie okazało się, że to moja lektura. Naprawdę dobra. Wciągająca. Niektóre momenty są naprawdę straszne... i smutne.

---

Jedna z najbardziej wzruszających książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam. Uwielbiałam tę "wielką trójkę", ale szczególnym uczuciem darzyłam Alka. Poza tym po prostu lubię tematykę II wojny światowej. Tytuł na początku mnie trochę zniechęcił, no ale była to moja lektura w gimnazjum, więc tak czy inaczej musiałam ją przeczytać. Powieść wciąga już od pierwszych stron i nie da się od niej oderwać.

---

Nie spodobał mi się sposób pisania A. Kamińskiego. Jednak ogólnie dzieje Alka, Rudego i Zośki baaaardzo mi się spodobały. Najbardziej polubiłam Alka, najmniej - Zośkę. Dopiero pod koniec jakoś Zośkę trochę polubiłam. Zainteresowała mnie postać Moni (Maryny Trzcińskiej) - miałam książkę ze zdjęciami bohaterów, była też o niej jakaś wzmianka. Nie wiem jak z "Parasolem" i "Zośką". Mam nadzieję, że tam coś o niej przeczytam... Kiedy przeczytałam o śmierci Rudego to trochę mną wstrząsnęło. Ale sama się zdziwiłam, bo nie płakałam. Gdyby autorem książki nie był Kamiński a jakiś inny pisarz to z pewnością bym się popłakała. Rozumiem, że Kamyk miał mało informacji o bohaterach, jednak mimo wszystko jego sposób pisania wydaje mi się trochę... mdły? Taak. Wszystkim moim znajomym, którzy czytali "Kamienie..." również nie podobał się sposób pisania autora.

---

To jedna z naprawdę niewielu książek, po którą sięgam chętnie po raz setny z kolei. Pod tym względem jestem niezwykle wymagająca. Książka musi mieć to coś, żebym chciała do niej wrócić. Kamienie mają zdecydowanie więcej. Jako była harcerka odbierałam tą książkę na dwojaki sposób. Z jednej strony podziwiałam działalność podziemia, szarych szeregów a z drugiej starałam się utożsamiać z głównymi bohaterami. Niestety prawda jest taka, że współczesne harcerstwo nie dorasta do pięt temu opisanemu w książce. Ale niezwykłe było móc wziąć udział w zlocie "Akcja Arsenał", odwiedzić grób Kamińskiego, Zośki, Alka i Rudego na Powiązkach i pełnić wartę przy grobie nieznanego żołnierza. Ta książka naprawdę wiele wnosi i uważam, ze młodzi ludzie powinni po nią sięgać, ponieważ kształtuje w człowieku to, co najważniejsze :)

---

Dla mnie jest to dość nietypowe, dlatego, że nigdy nie interesowałam się historią II wojny światowej. Mimo to, ta lektura bardzo mi się spodobała. Ciężko mi się ją jednak czytało, ponieważ Rudy wygląda identycznie jak mój kolega z klasy. To nie jest tylko podobieństwo. Oni naprawdę z twarzy są tacy sami! Trudno mi więc było się do tego jakoś zdystansować i przez to przy czytaniu książki płakałam podwójnie...

---

Bardzo, ale to bardzo podobała mi się ta książka i aż mnie to zdziwiło. Chyba żadna lektura nie wywołała we mnie tylu emocji i przede wszystkim dlatego bardzo lubię tą książkę.
Dobrze, że takie pozycje są w polskich szkołach, bo na pewno uświadamiają uczniom jak to było żyć w tamtych czasach. Po lekturze tej książki, sama zadałam sobie pytanie, czy byłabym na tyle odważna, żeby walczyć jak Rudy, Alek i Zośka.
Ach, no i niedługo film ! Nie mogę się doczekać !

---

Generalnie uważam, że książki są świetne, dopóki nie zacznie się ich omawiać w szkole. W tym przypadku jednak było inaczej. Cieszę się, że "Kamienie na szaniec" trafiły do kanonu lektur, bo nie dość, że książka bardzo mi się podobała, to na lekcji dowiedziałam się więcej o jej bohaterach.
"Kamienie" wzbudziły u mnie wiele emocji podczas czytania. Szkoda tylko, że teraz połowa młodzieży "jara się" tym wyłącznie z powodu filmu i aktorów...

---

Victim- zgadzam się w 100%, jak po prostu słyszę o "jaraniu się" Rudym czy Zośką (Alkiem mniej, bo w filmie nie za dużo go było), lub napotykam określenia takie jak "Kamieniators" (nie, nie żartuję!), nóż mi się w kieszeni otwiera. Teraz, po wydaniu książki z filmową okładką, pewnie coraz mniej osób będzie pamiętać, że nie chodzi o Tomka czy innego aktora, ale o Janka, Tadeusza czy Alka oraz tysiące innych młodych ludzi, którzy walczyli o wolność. Zapewne połowa dziewczyn nie będzie nawet wiedziała, jak oni wyglądali, no ale cóż, nie o tym jest temat..

Książka "Kamienie na szaniec" to według mnie bardzo mądra, dająca do myślenia opowieść, przy okazji o żywej i interesującej fabule, co czyni ją chyba jedna z faktycznie przeczytanych przez większość uczniów lektur szkolnych. Historie nie tylko głównych bohaterów, ale też wielu innych postaci bardzo mnie wzruszyły, podobnie ja film, znaleziony i obejrzany przeze mnie na Youtube - "Alek. Rudy. Zośka. Historia, z wypowiedziami ludzi, którzy walczyli u boku chłopaków, a także ich rodzin. Znajdowały sie tam nawet nagrania pani Bytnar, mamy Janka- naprawdę, bardzo poruszające. Powieść w piękny sposób ukazuje to, co w dzisiejszych czasach niestety powoli zanika- patriotyzm, szacunek, poświęcenie, braterstwo i myślę, że każdy powinien ją przeczytać.

---

Choć tematyka wojenna mnie nie interesuje, książka wciągnęła mnie w ten świat, gdzie wielu ludzi walczy z zaborcami, by choć w małym stopniu im ,,przeszkodzić''...
Nie przepadam za lekturami szkolnymi (A Kamienie na Szaniec do nich należał), ale ta książka złamała tą zasadę i mnie wręcz zachwyciła :)
Zośka, Rudy, Alek... To młodzi ludzie, którzy kochali Polskę i dla niej poświęcili życie. A teraz, w tych czasach, rzadko to się zdarza spotkać taką młodzież z prawdziwym patriotyzmem. (A szkoda :( )
Jeśli ktoś tego jeszcze nie przeczytał, to niech idzie do biblioteki lub księgarni, bo inaczej straci szansę na dobrze ,,zmarnowanie'' czasu!
Co jak co, ,,Kamienie na Szaniec'' potrafi wzruszyć, zainteresować,dać do myślenia ;)

---

Niezwykle piękna i pouczająca książka. Przeczytałam ją w wieczór tuż przed dniem, w którym miałam pójść na to do kina. Skłania czytelnika do głębokiej refleksji, a bohaterowie, którzy ginęli by wyzwolić Polskę są doskonałym wzorem do naśladowania dla młodego pokolenia. Ta powieść historyczna ukazuje również okrucieństwo II wojny światowej. "To historia opowiadająca o ludziach, którzy potrafili pięknie umierać i pięknie żyć".

---

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Szczerze,to wypożyczyłam ją z przymusu. Koleżanka nie chciała tego czytać sama. I okazało się,że kumpela nawet nie zaczęła,a mnie wzięło jak nie wiem co! Nigdy nie lubiłam tematyki II wojny,ale to było genialne! I jeszcze fakt,że tacy wspaniali ludzie żyli naprawdę! Ta powieść pozostanie w mej pamięci na zawsze. Co do bohaterów,to uwielbiam wszystkich,ale moim faworytem jest chyba Alek. Odważny,wesoły,nieco dziecinny(wystarczy wspomnieć skórzaną kurtkę). Poza tym moja koleżanka to praktycznie jego żeńska wersja.Oczywiście Zośka i Rudy też byli wspaniali.Podsumowując,wszystkim polecam tę wspaniałą,wzruszającą opowieść o przyjaźni,odwadze i młodości w czasie wojny.
PS Szczerze,to najbardziej zapadła mi w pamięci końcówka. Jeśli się nie mylę:"Opowieść o wspaniałych ideałach SŁUŻBY i BRATERSTWA,o ludziach,którzy potrafili pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ." Zdanie,którego nigdy nie zapomnę.