---

---

---

Powiem szczerze, że z początku nie chciałam się do tego przyznawać, szczególnie, kiedy chodziłam jeszcze do gimnazjum. Jestem współautorką fan ficka potterowskiego i uważałam, że moi koledzy i koleżanki, nawet te najbliższe, mogą tego nie zrozumieć. Powód był prosty - część osób uważa, że fan ficki to tylko głupie love-story pisane przez ludzi, którzy nie potrafią wymyśleć nic nowego. A tymczasem staram się w moim opowiadaniu wprowadzać nowe postacie, miejsca, przygody i tajemnice. W mierę jednak jak pisałam coraz to nowe rozdziały, przestałam się tego aż tak bać. Z początku powiedziałam moim najbliższym koleżankom, a od kiedy poszłam do liceum już się tego w ogóle nie wstydzę - powiedziałam o tym nawet podczas lekcji i, ku mojej uldze, nikt się ze mnie nie śmiał:)

---

Oczywiście, że się "przyznaję". Jakoś nie widzę powodu do wstydu w tym, że lubię pisać i nawet mi to wychodzi.
Jednak swoich prac nie lubię pokazywać znajomym z reala. Może to też dlatego, iż wszystkie piszę na komputerze/laptopie [jestem w pełni skomputeryzowana, nie potrafię już wziąć ołówka do ręki i pisać na kartce papieru, choć na maszynie do pisania nwet wychodzi] a nie chce mi się drukować/nie mam kartek, bo nie chce mi się iść do sklepu/zapomnę i milion innych powodów.

---

Ja piszę fun-ficki w szkole, kiedy mi się nudzi. Wszyscy o tym wiedzą i większość mi dokucza, ale ja się tym nie martwię. Niech sobie mówią co chcą. Ja uwielbiam pisać fun-ficki, opowiadania i wiersze, a oni jeśli nie umieją to tylko są zazdrośni. Nie chwalę się tym. Pokazałam moją książkę nawet kilku z chłopców. Kiedy przeczytali, przestali mi dokuczać. Chwalą mnie za moją wytrwałość i obojętność w stosunku do tych, którzy mi dokuczają. Dziewczyny czasem pomagają mi myśleć nad kolejnymi rozdziałami, ale nie dowiedzą się dlaczego piszę akurat o Nimfadorze Tonks i Remusie Lupinie. I tutaj też tego nie napiszę.:bigrazz:

---

Oczywiście, że się przyznaję do większości moich tekstów. Poza tym, zazwyczaj jeszcze zmuszam wszystkich znajomych do przeczytania i powiedzenia mi co o tym sądzą. Nie widzę w tym ani powodu do wstydu, ani powodu do dokuczania. Każdy robi to co lubi... jeden tańczy, drugi pisze, trzeci rysuje...

Gdy wstydzę się jakiegoś tekstu, albo nie chcę go nikomu pokazywać - nie robię tego. Nie uznałabym tego, za nie przyznawanie się. ;)

---

Swoje teksty daję do czytania (jeśli mają ochotę je czytać) moim dwóm przyjaciółkom, z których jedna też sama pisuje (a przynajmniej pisywała), a druga próbuje :)

Niektóre rzeczy (ale nie wszystko) czytam tez mojemu bratu.

Natomiast absolutnie chowam przed tatą, bo jest chodzącą złośliwością i mam wrażenie (być może błędne), że co by to nie było - i tak skrytykuje, i mamą, bo dla niej to bzdury i marnowanie czasu. (taa, a sama potrafi czytać różne romansidła o poziomie grafomaństwa zbliżonym albo i wyższym niż mój...)

---

Ja pisze FF Twilight. Co do mnie to jest róznie. Wcześniej błam cicho, wieie dla siebie. A potem trafiłam na większe forum Zmierzchu i zaczęłam publikować. Do pierwszego rozdziału były mieszane uczucia, ale po drugim - opowiadanie si przyjęło. Potem pokazłam przyjaciółce, a ona specjalnie się tam zalogowała i komentowała. I chociaż teraz już nam wypływa bokiem Twilight, ja dalej pisze, a ona nawet czasem i pomaga itp. Potem poszłam do gimnazjum i poznałam kilka naprawdę świetnych dziwczyn z którymi już po miesiącu pokazałam swoje opowiadania. Zrozumiał, to i nawt proszą, żeby dawała postaciom ich imiona ^^ To miłe. Gdyby ktoś mnie zapytał, czy piszę - przyznałabym się do tego bez oporów.

Co do rodziców. Mój tata nawet czytała i przyznał, że może być. Mam uważa to za stratę czasu pisanie o "tych diabłach" (tak okresla wszsystko co ma związek z fantastyką - wampiry, wilkołaki, Nocni Łowcy, czarodziejów jeszcze toleuje, ale nie za długo)

Ale trzeba w siebie wierzyć i nie poddawać się. Ale jeśli mam być szczera, to mimo wszystko - wolę publikowac opowiadania, miniatury, przed osobami, których nie znam. Powiezą mi szczerą opinię.

Dzięki za uwagę xDD

---

Jak coś sobie naskrobie to się do tego przyznaję wychodzę z założenia że nie wszystko co moje musi podobać się innym w końcu gusta są jak d... każdy ma swoją:D

---

Przyznaję się. Wiele osób wie iż piszę i uważa że źle mi to nie wychodzi, wręcz przeciwnie. Wolę pokazać to moim koleżankom z reala, niż opublikować na ogólnodostępnej stronie. Mam bloga [z ff- starym], jednak czytają go głównie osoby które się na niego natkną, lub koleżanki ze szkoły i z tego co wiem dużo starsza siostra jednej z nich. Na lekcji polskiego często czytam swoje twory i klasa nie reaguje w sposób negatywny [czyt. obrażanie itd].
Na kolonii pisałam wiersze i jeden z nich posłużył również w jednym z przedstawień. Podsumowując, nie boję się pokazać większej liczbie osób tego co napiszę, jednak nie opublikowałam żadnego przeze mnie napisanego tekstu na tą stronę. ^

---

Do swojej "twórczości" przyznaje się tylko dwóm koleżankom gdzie jedna to najprawdziwsza przyjaciółka. Piszemy sobie nawzajem jakieś opowiadania a później rozdajemy chętnym pod pseudonimem. Ja mam Iguella. No to tyle. ;D
Jestem nieśmiała więc nie lubię się afiszować takimi rzeczami jak opowiadania czy rysunki. Przeważnie Paulina za mnie je wstawia na jakieś strony czy "kradnie" mi je o rozpowiada że to moje. ;]

---

Ja też tak mam, że nikomu nie przyznaję się do swojej twórczości. Może mam za mało wiary w siebie? A może to, co piszę, jest totalnie denne? :D Tu, na hogs, jestem anonimowa i to mi się podoba.
To znaczy ja "chwalę się", że coś od czasu do czasu napisze, ale nigdy przenigdy tego nikomu nie pokażę ze znajomych xD

---

Nie przyznaje się. Piszę opowiadanie, ale jak dotąd nikt nie czytał go oprócz mnie. Może kiedyś się przełamie i wstawię je tutaj bądź pokaże komuś. Jak na razie nie jestem chyba na to gotowa ;-)

---

Ja się przyznaję tylko przed zaufanymi kumplami i kumpelkami. Jakoś nikt mnie nigdy nie wyśmiał z tego powodu. A na wigilii klasowej życzono mi, by moje prace wyszły z szuflady. No i piszę też artykuły do gazetki, które są podpisywane, więc raczej ciężko to ukryć.

---

Każde moje zaczęte opowiadanie nie ma więcej niż 2 rozdziały, więc za bardzo nie mam się do czego przed innymi przyznawac. Ale kiedy pisałam opowiadania o swoim życiu tak zwany pamiętnik internetowy nie wiedziało o nim za wiele osób. Nie chciałabym żeby ktoś o nim wiedział, bo mógłby mnie skrytykowac albo wyśmiac, a tego nie lubię.

---

Generalnie to nie przyznaje się nikomu do mojej twórczości od jakiegoś czasu i nie mam większego zamiaru. Kiedyś jak coś pisałam to ewentualnie moja najlepsza koleżanka czytała te cuda a tak to nikt inny więcej. Większość kumpel nie ma nawet pojęcia, iż coś pisałam i na dobre im ty wyszło ^^. Obecnie nic nie tworzę ale powoli razem z przyjaciółką (najlepszą) mamy ciekawy wątek i mamy zacząć razem coś pisać XD. O.o i nikomu nie pokarzemy! O.o

---

Ja o tym, że pisze ficka powiedziałam jedynie swojej najlepszej przyjaciółce z tym, że ona jeszcze nie wie, że go opublikowałam. Za to z mojej klasy nikt o tym nie wie, bo tylko jedna koleżanka wogóle czyta Harry'ego, ale nie kumpluje się z nią na tyle dobrze żeby jej o tym powiedzieć. xD

---

Ja mam 2 przyjaciółki o którym mogę to powiedzieć. Lubie swoją twórczość np. wiersze napisane prze zemnie ale czasem sądzę że rzeczy napisane prze zemnie są żałosne i bezsensu.

---

Hm. Powiem tak. W internecie, gdy jest się anonimowym mogę się przyznać, że piszę opowiadanie, fan fick, wiersze itp. Nawet prowadzę bloga z opowiadaniem. W "realu" też się przyznaję, ale już nie pokazuję moich tekstów, opowiadań. Mówię, że piszę ale nie daję do recenzji. Może boję się krytyki od najbliższych. A może nie i po prostu tylko się wstydzę...

---

Ja chodzę do szkoły artystycznej, więc u mnie to normalka. Dużo ludzi z mojej klasy pisze różne opowiadania. U nas to żaden wstyd. Czasami na j. polskim czytamy sobie nasze prace, jeśli akurat pasują do przerabianego tematu. Miło się czuje, gdy ktoś z klasy, lub nawet czasem szkoły, mówi mi, że fajnie pisze. Nigdy nie miałam takiej sytuacji, że ktoś by się ze mnie śmiał. Dla mnie to poprostu niewiarygodne, że niektórzy mogą śmiać się z takich rzeczy, bo to głupie. Jeśli komuś się nie podoba, to niech siedzi cicho, albo powie, że zmieniłby to i to, ale niech się nie wyśmiewa. Każdy z nas jest artystą, a każdy w innej dziedzinie. Jeśli będziemy się z siebie śmiać, to wszyscy będziemy wrogami. Ja razem z moją koleżanką napisałyśmy książke z wierszami (naszego autorstwa). Leży w naszej klasie i każdy może obejżeć i przeczytać (zrobiłyśmy też ilustracje).

---

U nas w szkole jest coś takiego jak zaj. teatralne i co roku sami piszemy scenariusze, a potem wybieramy najlepszy i go realizujemy. Na końec roku wystawiamy przedstawienie dla całej szkoły. Mój scenariusz wybrany był już 2 razy.

---

ja mam w domutaki zeszyt gdzie można powiedzieć że pisze książke. nie dam nikomu tego przeczytać oprucz mojej sis potter_maniaczka

---

Ja prowadzę własnego bloga, też o tematyce HP, lecz opowiadania piszę o Lily Evans ;D Przyznałam się jedynie przed przyjaciółką i koleżanką... Raz, jak kolega mnie poprosił o linka bloga, jakoś nie mogłam się odważyć aby mu dać, wstydziłam się, a ja jestem taką osobą, że jak są jakieś niedociągnięcia to od razu z wszystkiego rezygnuje albo się "płosze" i wole nikomu innemu niż właśnie im tego nie pokazywać ; pp.

---

zazwyczaj przyznaje sie do wszystkiego: do tego ze podłożyłam nauczycielce od matmy gumę pod krzesło;p ech musiałam... strasznie jej nie lubię. Przyznaję się do tego, że kocham chłopaka mojej przyjaciółki :D i do tego że piszę blog(już któryś tam z kolei) i prawie nikt o nim nie wie :D ale ciesze sie z Tego powodu

---

Większość mojej klasy wie o mojej tzw. "twórczości". Kilkanaście osób czyta w miarę regularnie moje wiersze (oczywiście, nie wszystkie są dla pewnych osób przeznaczone),a co do powieści, którą czasami skrobię, przyznaję się tylko przed najbliższymi. Na ogół przyznaję się do mojego zamiłowania do pisania. Ludzie wiedzą, że piszę i sprawia mi to radość, a że wymagam od nich szczerej oceny, to wypowiadają się na ten temat.

---

No ja mogę sie przyznać że czasami coś mnie natknie i napisze jakieś opowiadanie czy wiersz . nie chcem żebyście uważali że się chwale ale nawet mi to wychodzi. Lecz nigdy nie pokaże tego co napisałam moim znajomym jakoś wolę zachowywac dla siebie rzeczy które stworze.

---

wiem że to nie jest ten temat, ale potrzebuję kogoś, żeby napisał mi jak się obsługuje hogsmeade ;D wiem, że jestem głupia, nie musiecie juz tego pisać

---

Mnie nie obchodzi zdanie innych:smilewinkgrin: Np. jak wsadziłam ostatnio głowę do śmietnika na ulicy to ludzie jeszcze trochę dziwnie za mną patrzyli....Ale co tam:smilewinkgrin:

---

ja się rzadko przyznaję bo boję się że mnie wyśmieją.

---

Z opowiadań się nie spowiadam :D( bo poprostu nie mam talentu do pisania opowiadań). Jeśl już coś pisze to muzykę, tekst do piosenek lub wierszyki. A skoro pisze to dla kogoś lub na zamówienie, więc wiedzą o tym wszyscy. A i uprzedze wszystkich zgromadzonych, że za słowem wierszyki kryją się tylko moje wygłupy+ rymy częstochowskie :D Ale są odpowiednie na komersy i te sprawy.

---

Parę osób wie,że pisze,ale wszystko widziała moja najlepsza przyjaciółka(znam ją już 11 lat,więc uznałam,że mogę jej zaufać;).Oatatnio swoją twórczością podzieliłam się też z kolegą z klasy;)

---

Parę osób wie,że pisze,ale wszystko widziała moja najlepsza przyjaciółka(znam ją już 11 lat,więc uznałam,że mogę jej zaufać;).Ostatnio swoją twórczością podzieliłam się też z kolegą z klasy, który też pisze;)

---

U mnie w sumie każdy wie, że piszę opowiadania, ale prawie nikt ich nie czyta :D. Mogę dodać coś takiego na forum, bo tu nikt mnie nie zna... Ale w szkole tylko przyjaciółki mają dostęp do moich wypocin. Nawet mama nie ma tego przywileju :D

---

Czasami próbuję coś napisać, ale nigdy w życiu nikomu się nie przyznam. (szczególnie w szkole). Boję się że mnie wyśmieją i uznają za jakiegoś nienormalnego. Szczególnie jeśli była by to opowieść fantastyczna.

[...]

---

Hm.. O mojej "twórczości" wiedzą jedynie moje dwie przyjaciółki. Ale tak to nikt inny... No i sama teraz przestałam pisać... Ach, ta piękna ortografia... sie kłania, a zaraz za nią interpunkcja... Ale z tego co wiem, od mojej polonistki, mam do tego smykałkę... Nie ma to jak prace stylistyczne, albo do wyboru xDD

---

Ja co do moich ff przyznaję się tylko jednej dziewczynie - koleżance z klasy o wdzięcznym nicku agasnoch12. My dwie jesteśmy zapalonymi potteromaniaczkami=). No i z nią można pogadać na potterowskie tematy po prostu, bez chowania się po kątach=) Co do innej twórczości to chyba tylko nauczycielce polskiego=D która wyciąga mnie na konkurs "Magiczne Pióro", a w podstawówce na jeszcze inne, m. in. na ogólnokrajowy konkurs w Radomiu. Wtedy, no cóż, musiałam się przyznać do twórczości na łamach książki, co mnie mówiąc szczerze trochę zdenerwowało. Otwierasz książke z bajkami, a tam widzisz swoje nazwisko i opowiadanie=P

---

Ja mam słomiany zapał ^^. Moje najdłuższe opowiadanie miało 11 rozdziałów bodajże. Nie, nie pokazuje nikomu tego, ale wstawiam to na blogi. Nie chcę wplątywać osób z reala do mojego życia, po pierwsze dlatego, że to takie czuby, że szkoda gadać, a po drugie, to osoby, które mnie nie znają będą obiektywniejsze, bo nie oszukujmy się. 14 latek nie oceni mi obiektywnie, no bynajmniej w moim towarzystwie nie ma jakiegoś talentu literackiego. Swoją drogą tylko jedna osoba przeczytała Pottery i uważa, że są nudne. <wrrr> Preferuję wstawianie na blog, tam też można być anonimowym, a dużo osób może poprawić Twoje błędy, ja też sporo się nauczyłam od starszych i mądrzejszych.

---

Piszę opowiadanie na blogu (tematyka Potterowa oczywiście), kiedyś napisałam kilka Fan Ficków i kilka rozdziałów wymyślonego przeze mnie opowiadania w zeszycie. Nie afiszuję się moją twórczością, ale gdyby ktoś zapytał to bym odpowiedziała. Moje opowiadania podsuwam do przeczytania, ewentualnie oceny tylko dwóm bliskim przyjaciółkom. Początkowo bałam się ich reakcji, ale okazało się, iż mój styl pisania bardzo przypadł im do gustu.
Mimo tego, nie wszystkim przyznaję się do mojej twórczości. Bo po co? Będą chcieli wiedzieć to spytają. A nuż im odpowiem.

---

Narazie nie pisze nic.:(Nie mówię kolegom o mojej twórczości mam głupią klasę zaraz by się śmiali wiec nie ma po co.Pozdrawiam Wszystkich Potteromaniaków.

---

Nie wstydzę się ,ani nie ukrywam. Jednakże jeśli nie muszę mówić to nie mówię. Pierwsza powiadamiam tylko najbliższych znajomych. Dopiero gdy ktoś sam się dowie udzielam informacji bardziej szczegółowo.

---

Piszę, ale na razie nikt o tym nie wie. To świeża sprawa. Jeszcze nie wiem, co z tego wyjdzie, więc sie nie chwalę, żeby nie zapeszyć.

---

Ja tylko raz w życiu pokazałam fragment mamie dla oceny .
A tak to wszystko trzymam w słodkiej tajemnicy . :D

---

Piszę opowiadania, wiersze, fanficki, i inne takie. Ale nie przyznaje się wszystkim do tego.

---

ja pisalam kilka roznych takich... ale skonczylam z tym. dopiero niedawno czepilam sie pisania HP. wie o tym moja przyjaciolka, siostra ktorej to czytam, rodzice( tylko im wspomnialam o czyms takim, ale nie dalam im poczytac) no i babcia bo sie pytala co robie, wiec powiedzialam, ze pisze HP, ale tez nie czytala. ogolnie to na hogs nie opublikowalam. tylko niektore osoby mialy to nieszczescie, ze czytaly:lol:

---

U mnie takie rzeczy zazwyczaj trafiały 'do szuflady' więc za dużo osób o nich nie wie ;) noo, może poza moją przyjaciółką, której wiem, że mogę zaufać. Ogólnie ja muszę mieć poważną inspirację, żeby stworzyć takie opowiadanie, które mogę upublicznić :)

---

Ja pisze aktualnie jedno opowiadanie, a wcześniej pisałam jeszcze inne ale jakoś skończyła mi się wena. Pisze piosenki w różnych językach i wersze lub różne cytatu bądź "słowa mądrości" <- jak to powiedziała jedna znajoma.
Zawsze wstydziłam się pokazywać ludziom swoje dzieła z obawy iż zostane wyśmiana. Sławni pisarze co prawda nie przejmują się zbytnio krytykami naburmuszonych i wymyślnych nastolatków, lecz ja tak. Nawsze, gdy chcę napisać o pocałunku lub czymś co ma związek ze zbliżeniem, zastanawiam się, co o mnie pomyśli czytenik. Chociaż nie mam się o co bać patrząc na pisarzy Yaoi...
Cóż, sprawa wygląda inaczej, gdy pisze anonimowo, lub gdy tylko dla siebie. Wtedy mogę pozwolić sobie na zaszalenie z moją wyobraźnią o nie przejmować się zbytnio oseną przyjaciół i rodziny, która wyjątkowo jest przewrażliwiona na moim punkcie ..

---

Szczerze to się nie przyznaje do moich opowiadań itp.

---

tylko najbliższym, ponieważ niektórzy nie akceptują takich opowiadań i wole unikać takich ludzi, a tym samym wyzwisk i niepotrzebnych kłótni :D

---

O mojej twórczości wie tylko jedna osoba- moja eks przyjaciółka. Pokłóciłyśmy się, bo pokłóciliśmy, ale tylko jej przesyłałam moje FF i inne opowiadania. Ona wytykała mi bez skrupułów błędy (za co jestem jej wdzięczna) ale też chwaliła, gdy tylko dany tekst na to zasługiwał. Dzisiaj, chociaż nie utrzymujemy ze sobą bliższych kontaktów, nadal przesyłam jej przez GG moje nowe wypociny, a ona sama czasami pisze wiersze i mi je pokazuje. Podoba mi się taki układ. I dla wszytskich którzy zaznaczyli w ankiecie odpowiedz przeczącą- otwórzcie się. Załóżcie bloga, czy po prostu pokażcie swoją twórczość anonimowo. Nawet nie wiecie, jak to cieszy, gdy ktoś chwali!

---

Piszę dużo opowiadań, ale się do nich nie przyznaję. Zdarza mi się zamieszczać je anonimowo w internecie, ale pokazywać znajomym jakoś mi nie odpowiada.

---

Ja też się przyznaję.

---

Przed znajomymi raczej nie, ale moja najlepsza przyjaciółka wie co i o czym piszę :)

---

Oczywiście.
Dlaczego miałabym się tego wstydzić.
Niektórzy nie wierzą ,że to ja piszę xD
Jeden blog z opowiadaniem na podstawie HP o życiu młodej McGonagall piszę z koleżanką z internetu ,a drugi też na podstawie HP pisze o mnie i moich koleżankach - fankach HP.
Nie ma się czego wstydzić ,przyznajmy się do swojej twórczości to nic złego!

---

Teraz nie piszę nic, ale kiedy jeszcze pisałam to wiedzieli o tym tylko moja przyjaciółka i przyjaciel, mój przyjaciel sam pisze, więc czasem wymienialiśmy sobie nasze 'dzieła' :)

---

Moje prace są przeznaczone tylko i wyłącznie do mojego prywatnego wglądu :D Nikomu nigdy ich nie pokażę ]:->

---

Muszę przyznać, że jestem bardzo twórcza, pod tym względem, że po przeczytaniu prawie każdej książki układam wiersz, małe opowiadanie albo piosenkę. Moja wyobraźnia podsuwa mi wiele pomysłów, ale nie wszystkim się do tego przyznaję. Tylko najbardziej zaufanym zdradzam mój największy sekret ( wierzę wam, że mnie nie zdradzicie ;) ) - piszę książkę. Napisałam już 30 stron. Jednak nikomu, naprawdę nikomu nie zdradziłam, o czym będzie. Mogę tylko powiedzieć, że to coś dla miłośników fantasy i science fiction.
Założyłam zeszyt, w którym piszę wszystkie wiersze, piosenki, mini opowiadania i streszczenia książek. Taki zeszyt twórczości. Poza tym kocham malować i szkicować :] więc uzupełniam moją twórczość rysunkami i szkicami.
No, to chyba tyle :)

Pozdrawiam wszystkich na Hogsmeade, jest Was tak dużo, a ja nie umiem spisać wszystkich nazwisk tych, którzy o mnie pamiętają. Dziękuję i pozdro jeszcze raz!!! :D

---

O tym, że piszę teksty i komponuję, że czasem skrobnę jakieś opowiadanie do szuflady, albo że napisałam już dwie książki i piszę trzecią wie tylko kilka osób - moje kumpele i niektórzy kumple. Nawet rodzice nic nie wiedzą. Nikt nie widział jeszcze moich książek i opowiadań, kompozycji też nie, ale teksty (oczywiście też nie wszystkie, tylko kilka wybranych :D) widziały moje trzy najlepsze przyjaciółki. Jedna puściła to mimo uszu, nie bardzo ją to interesowało, ale obiecała, że nikomu nic nie powie, a pozostałym dwóm moje teksty bardzo się spodobały. Nawet im je zaśpiewałam xD.

---

Jestem w trakcie pisania drugiej mojej książki. Fantastycznej-rzecz jasna :D
I nie, nie przyznaję sie przed nikim,że to piszę. Powiedziałam tylko tacie, ale mama się domyśliła :(

---

szczerze oświadczam,że knuje coś nie dobrego,, nie pisze

---

Szczerze mówiąc, nie przyznaję się. Ale bardzo często zdarza się, że piszę coś specjalnie dla koleżanek, które umieszczam właśnie w Hogwarcie, więc to już zupełnie inna sprawa.

---

Raz się przyznałam - i to był błąd. Już niedługo cała klasa o tym gadała, ale już ucichło.

---

Jan fan fiction pisze jak mi się nudzi ale na Hogs tego nie wystawiam jak powiedziałem o tym całej mojej klasie to niektórzy się z tego śmiali a niektórzy nie zareagowali.I od tamtej pory się nikomu nie przełamałem i nikomu nie powiedziałem.

---

Pewnie, że się przyznaję. Fan ficki piszę od 2 lat, wie o tym bardzo dużo osób, ale tylko nieliczni mieli szansę czytać. Może głupio to zabrzmi, ale muszę sobie wybrać osobę, która może przeczytać, a która nie (jako, że różne rzeczy w fickach piszę i nie każdy byłby w stanie wszystko "przełknąć"). Po za tym to dzięki mnie 3 moje przyjaciółki zaczęły pisać - chwała im za to, przynajmniej się nie nudzę. Czasami mam takie dni, że piszę jakiś tekst tylko dla wybranej osoby, dlatego w moim zbiorze jest już 15 zaczętych opowiadań.

---

Jasne że się przyznaję. Bardzo często nawet czytam i opowiadam o tym moim przyjaciołom. Nie boję się tego. A i tak wszyscy w klasie wiedzą że mam fioła...to po co to ukrywać?!;)

---

Dużo miałam już opowiadań, zaczynając od opowiadania o "Zmierzchu", kończąc na jakimś dziwnym pomyśle, nawet nie wiem o czym o-o Ale nigdy nikomu z reala nie powiedziałam, że coś takiego pisze.. Oni tego nie zrozumieją. Chyba c:

---

Pisze sobie amatorsko, oczywiście sie tego nie wstydze, fajne zajęcie nawet ^ ^

---

Ja się nie przyznaję, choć czasem czytam moim siostrom, bo one też piszą opowiadania, FF itp.

---

Nie, raczej nikt nie wie o tym, ze pisze jakies opowiadanie lub, ze rysuje. Ja tak wole, bo narazie pisze tylko dla siebie.

---

Jedynie moja rodzina wie, że mam fioła na punkcie Pottera i lubię pisać opowiadania z nim związane. Niektórym kolegom w ogóle nie pokazuję moich prac, chyba, że również interesują się światem magii. Mam niektórych zaufanych przyjaciół i im pokazuję swoje teksty, np. Theodore czy Robotto - ich możecie znaleźć na tej stronie (Robotto już nie wchodzi).

---

Tak, przyznaję się, czasem nawet piszę FF na korytarzu szkolnym... Kiedy znajomi pytają mnie "co robisz?", mówię wprost, że "wyżywam się twórczo". Oczywiście wtedy nikt mnie nie bierze na poważnie... :/. W duchu postanowiłam sobie, że chyba nigdy nie dam nikomu przeczytać mojej historii (aktualnie piszę rozdział 28). Moi znajomi nie mają zielonego pojęcia o HP, bo nikt nie czytał książek, poza tym przywykli już do moich "dziwności". :D

---

Nie przyznaję się, bo nic nie pisze. ;)

---

Stworzyłam przed kilkoma laty blog, tematem przewodnim jest oczywiście "Harry Potter". Dokładnie ff o latach młodości Lily Evans. Przyznałam się, ale tylko przed zainteresowanymi czyli osobami do których mam zaufanie i wiem, że same czytały i lubią serię Rowling. Nie żałuję. Jednak minął chyba rok od ostatniego ożywienia na tym blogu i gdy czytam swoją "twórczość" nabieram wątpliwości czy przyznałabym się teraz. ;)

---

Przyznajecie się? Tutaj, przy innych twórcach FanFiction? Oczywiście, że tak. Kolegom i koleżankom? Poniekąd 'nie' i toteż tę odpowiedź wybrałam. Ujmijmy to tak - jestem osobą nieśmiałą, nietowarzyską, raczej nielubianą, więc jeżeli sobie coś piszę w moim pseudo-szkicowniku (tudzież rysuję) nie obchodzi to nikogo. Zdarzają się przypadki, że ktoś podejdzie, spyta: Co robisz?, ja odpowiem: Piszę., a osoba odchodzi i mam spokój. Nikogo specjalnie nie interesuje to, co robię. Piszę sobie - moja sprawa. O tym wiedzą poniekąd moje dwie koleżanki, choć je nie wtajemniczałam - ot, została mi wyrwana kartka i dowiedziałam się, że piszę ładnie i ciekawie (moja dusza skakała z radości). Po jakimś czasie pewnie o tym zapomniały, bo się nie upominały o kontynuację tegoż dzieła... Rodzice i wujek o tym wiedzą - czasem daję im swoją twórczość do czytania. Wytkną błędy, pochwalą, zrozumieją moje hobby. ^^

---

Ohhh moi znajomi wiedzą aż za dobrze i czasem mają mnie dość. Ale na ogół tylko się uśmiechają i jak widzą, że coś skrobię w zeszycie zawzięcie to aby gadają "oho ktoś tu znowu tworzy". Dostrzegli w tym szansę dla siebie i gdy potrzebowali pomocy przy pisaniu czegoś zgłaszali się po rady. To całkiem przyjemne. Mimo swojego "sędziwego" wieku nie mam oporów przyznawać się do tematyki, w jakiej głównie piszę. Zresztą ciężko przeoczyć moją ekscytację, gdy wpadnę na kolejny genialny pomysł xD
Po prostu przywykli do tego i za to mnie kochają xD Nie zrezygnowałam ze swojej pasji i nie dałam sobie wmówić, że nie wypada w moim wieku pisać takich rzeczy. Zachowałam w sobie cząstkę dziecka. Polecam to uczucie :)

---

Pewnie że tak:D Staram się mieć jak najwięcej użytkowników na moim blogu:D A jeśli się to komuś nie podoba co ja tam piszę to niech tam po prostu nie zagląda:D

---

cute dressescute dresses but someone may not believe in it. You can have a test. You can have a try before you buy it. You can hear every key of the tone, and you will know the quality of the headphone. You can not find a kind of headphone like that. Jehangir Khan, Regional Manager, Mon. dr dre beats on sale ster Middle East Dr Dre Beats Headphones cute dressescute dresses , said, "These new Great Sounding Headphones double up as a really Trendy piece of Jewellery Beats Earphones sexy prom dressessexy prom dresses . , . which would very much appeal to the Middle East's Fashion Conscious Consumers. "Heartbeats by Lady Gaga" are engineered to deliver all the music the artist intended you to hear sexy wedding dressessexy wedding dresses . , with incredible sonic clarity, Gaming laptops are Beats By Dr D. Beats By Dre re New York Limite the be n in the best sound headphones homecoming dresses 2012homecoming dresses 2012 ? lace dresseslace dresses . s official website: Beats By Dr. Dre Studio, Beats By Dre studio Champagne, Pure white money for fashionable MM is a

---

Niee! O.O
Wszystkie swoje opowiadania trzymam na laptopie, za hasłowane i zabezpieczone na milion sposobów żeby tylko do nikogo nie trafiły.
Jakby sie dowiedzieli że pisze fanficki to by mi żyć nie dali xD

---

Ja już się przyzwyczaiłam, że jak się przyznaję, to źle na tym wychodzę. Właściwie mogłabym powiedzieć jednemu koledze, ale się trochę boję. Kilka opowiadań (tych najlepszych) jest o nim i na pewno by się domyślił. Koleżanka pisze, strasznie się chwali i właśnie używa w opowiadaniach drugiego imienia kolegi, które ja też pożytkuję. Więc domyśliłby się, wkurzył i by wszystko poszło na marne. I przyjaźń i praca.