O Ewie Nowak po raz pierwszy przeczytałam w Victorze Juniorze, gdy jeszcze zamawiałam jej prenumeratę. Czasopismo cały czas polecało jej warszawską serię i podczas buszowania między półkami biblioteki szkolnej, natrafiłam bodajże na Wszystko, tylko nie mięta. Dalej wypożyczałam Krzywe 10, Lawenda w chodakach, Kiedyś na pewno, Michał Jakiśtam, Drugi, Ogon Kici. Cóż, nie dziwię się, że pani Nowak porusza problemy psychologiczne, w końcu sama psychologię skończyła.
Tak czy inaczej, uważam, że mało jest książek, w których porusza się podobne problemy, niby banalne, ale jednak trzeba naprawdę stawić im czoła. Mówicie, że są nudne. Ja raczej tak bym nie powiedziała, przynajmniej jak dla mnie. Książki są ciekawe, ale z każdym wtórnym czytaniem którejś z nich wpływa na to, że tracą one po prostu swój urok. Co jeszcze? Duży plus za humor w książkach, myślałam, że się zapłaczę ze śmiechu, gdy czytałam o tym, jak chłopaki w Lawendzie w chodakach podglądali kąpiącą się dziewczynę.
Reasumując, uważam książki za udane.