Dla jednych - koszmar, dla innych - wybawienie. Stosunki między rodzeństwem układają się różnie: w niektórych domach się kłócą, w innych dochodzi do rękoczynów, w jeszcze innych w ogóle są sobie obojętni, a w niektórych panują pozytywne relacje. Ci, którzy są jedynakami narzekają z powodu posiadania rodzeństwa, a Ci, którzy je mają, chcą być jedynakami.
A jak to jest z Wami? Macie rodzeństwo czy nie? I jak się z nimi dogadujecie? Macie jakieś sprawdzone 'przepisy' na poprawne relacje między braćmi i siostrami? Jakie są według Was plusy a jakie minusy posiadania rodzeństwa?

Mylisz się, ja także jestem jedynaczką. I właściwie założyłam ten temat, bo w otaczającym mnie świecie (tym najbliższym) wszyscy wyklinają na swoje rodzeństwo, ale po postach tu widzę, że wcale tak być nie musi. ^.-
Souriant, ja w zasadzie mogę się podpisać pod Twoim postem. Owszem, komputer mam tylko dla siebie, większość pieniędzy idzie na mnie. Jedynacy mają jednak zwalone życie też przez to, że są najczęściej oczkiem w głowie rodziców - rodziciele boją się o swoje dziecko o wiele bardziej niż w przypadku rodzeństwa i właśnie cała ich uwaga skupiona jest na tym jednym dziecku. Często jedynaków postrzega się jako dziwaków, ale to już na szczęście stereotypy. <: